Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας, Ο τελευταίος κύκλος των γεγονότων της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού θα αποκαλυφθή από Πατέρας ως ήτο ο π. Παΐσιος και ο π. Πορφύριος

Ἐπισημαίνει εἰς ἐγκύκλιον κήρυγμά του ὁ Σεβ. Γόρτυνος κ. Ἰερεμίας

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΑ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗ ΑΠΟ ΠΑΤΕΡΑΣ ΩΣ ΗΤΟ Ο π. ΠΑΪΣΙΟΣ ΚΑΙ Ο π. ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

Πῶς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ὀφείλουμε νά ἑρμηνεύωμεν

τήν Ἀποκάλυψιν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίας εἰς κυριακάτικα κηρύγματά του, μέσῳ ἐγκυκλίων, ἀναλύει πῶς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει νά ἑρμηνεύουν τήν θείαν Ἀποκάλυψιν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου. Ὑπογραμμίζει δέ πώς τόν τελευταῖον κύκλον τῶν γεγονότων τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ θά μᾶς τον ἀποκαλύψη ὁ Χριστός διά τῶν φωτισμένων Πατέρων...

Οὗτοι θά εἶναι «σάν τόν π. Πορφύριο καί τόν π. Παΐσιο καί ἄλλους ἁγίους, πού ὑπάρχουν σέ κάθε γενεά!». Κατωτέρω παραθέτομεν τήν ἐγκύκλιον μέ τό κήρυγμα διά τήν Ἀποκάλυψιν τοῦ Ἰωάννου τῆς 19ης Φεβρουαρίου. Αὐτή ἔχει ὡς ἀκολούθως:

1. Μελετώντας τήν Ἁγία Γραφή ἀρχίσαμε ἀπό δύσκολο βιβλίο, ἀπό τήν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου. Ἄν σᾶς ρωτήσει κανείς ποιά εἶναι τά δυσκολώτερα βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, νά πεῖτε: Εἶναι τό πρῶτο καί τό τελευταῖο. Πρῶτο βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἡ Γένεση καί

τελευταῖο βιβλίο εἶναι ἡ Ἀποκάλυψη. Αὐτά εἶναι τά δυσκολώτερα βιβλία. Μέ τά διάφορα ὅμως ἑρμηνευτικά βοηθήματα καί προπαντός μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ θά προσπαθοῦμε σέ σειρά κηρυγμάτων να δώσουμε τό περιεχόμενο τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἰωάννου καί νά συλλάβουμε τό θεϊκό της μήνυμα.

Στό προηγούμενο κήρυγμά μας λέγαμε ὅτι ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου εἶναι μία Ἐγκύκλιος ἐπιστολή του πρός τό ποίμνιό του, στις Ἐκκλησίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Και εἴπαμε ὅτι ἡ Ἐγκύκλιος αὐτή εἶναι μία προφητεία, ἀληθινή προφητεία. Καί λέγω ὅτι εἶναι ἀληθινή προφητεία, γιατί δέν μιλάει μόνο γιά το μέλλον, ἀλλά μιλάει καί γιά τό παρόν. Πραγματικά! Ὁ ἀληθινός προφήτης βλέπει πρῶτα καλά τό παρόν, συλλαμβάνει τήν κρίση του, καί δίδει θεραπευτικό φάρμακο για τήν θεραπεία της.

2. Ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου, ἀδελφοί μου χριστιανοί, εἶναι και “εὐνόητη” καί “ἀκατανόητη”. Το “εὐνόητο”, αὐτό δηλαδή πού καταλαβαίνουμε ἀπό τό βιβλίο, εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στό μέλλον δέν θά καλοπεράσει, ἀλλά θα περάσει μέσα ἀπό κινδύνους και θλίψεις. Στό τέλος ὅμως θά νικήσει. Ἀλλά, ποιοί εἶναι οἱ κίνδυνοι αὐτοί, ἀπό τούς ὁποίους θά περάσει ἡ Ἐκκλησία, καί πόσοι καί ποιοι συγκεκριμένα εἶναι οἱ ἐχθροί της, καί πότε καί πῶς θά γίνουν τό καθένα ἀπό τά προφητευόμενα, αὐτό εἶναι τό “ἀκατανόητο”. Ὅταν ὅμως πραγματοποιηθοῦν τά γραμμένα στήν Ἀποκάλυψη, τότε θά καταλάβουν οἱ ἄνθρωποι τό τί σημαίνει ἐκεῖνο κι ἐκεῖνο πού ἔγραφε το ἱερό αὐτό βιβλίο.

Κύριο θέμα τοῦ βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως εἶναι ὁ ἀγώνας μεταξύ τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Διαβόλου,τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ κόσμου. Στον ἀγώνα αὐτόν τελικά καί ὁριστικά, στό τέλος τῶν αἰώνων, θά νικήσει ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία. Ἡ κεντρική ἰδέα τοῦ βιβλίου τῆς Ἀποκάλυψης εἶναι ἡ Δευτέρα τοῦ Κυρίου Παρουσία σάν Κριτοῦ καί Βασιλέως. Ἀφοῦ λοιπόν αὐτό εἶναι τό κεντρικό θέμα τοῦ βιβλίου, ἡ Ἀποκάλυψη ἀναφέρει πρῶτα τά γεγονότα ἐκεῖνα πού θά προηγηθοῦν τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ.

Τά γεγονότα αὐτά λέγονται “σημεῖα”. Γιατί λέγονται ἔτσι; Λέγονται ἔτσι γιατί μᾶς ὁδηγοῦν κάπου ἀλλοῦ, ὅπως τά σημεῖα πού βλέπουμε στόν δρόμο “πρός Τρίπολη”, “πρός Καλαμάτα” μᾶς δείχνουν τον δρόμο γιά τίς πόλεις αὐτές. Ἔτσι καί τά γεγονότα πού διαβάζουμε στήν Ἀποκάλυψη εἶναι “σημεῖα”, γιατί θέλουν νά μᾶς ὁδηγήσουν στήν μετάνοια καί τελικά στήν σωτηρία μας.

4. Τά προγνωστικά “σημεῖα” τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ περιγράφονται στήν Ἀποκάλυψη συμβολικά μέ ἑπτά σφραγίδες, με ἑπτά σάλπιγγες καί μέ ἑπτά φιάλες. Στήν οὐσία πρόκειται γιά τά ἴδια γεγονότα, τά ὁποῖα περιγράφονται με τά σύμβολα αὐτά. Δηλαδή: Τά γεγονότα πού συνέβησαν κατά καιρούς καί περιγράφονται διά τῶν ἑπτά σφραγίδων, τά ἴδια καί ἄλλα ἀκόμη γεγονότα, μέ περισσότερη ὅμως ἔνταση καί ἔκταση, θά συμβοῦν μέ τήν παράσταση τῶν ἑπτά σαλπίγγων. Καί τά ἴδια πάλι γεγονότα καί περισσότερα, μέ ἀκόμη περισσότερη ἔνταση καί ἔκταση, θα συμβοῦν μέ τήν παράσταση τῶν ἑπτά φιαλῶν. Ἄς ἐκφράσω αὐτό πού εἶπα μέ ἕνα ἁπλό παράδειγμα. Ὅταν πετάξουμε στήν θάλασσα ἕνα χαλικάκι, τό νερό διαγράφει γύρω ἀπό αὐτό διάφορους κύκλους: ἕνα μικρό κύκλο στήν ἀρχή, μεγαλύτερο ἔπειτα, ἀκόμη μεγαλύτερο μετά καί τελευταῖα διαγράφει τόν πιό μεγάλο κύκλο καί χάνεται ἔπειτα ἡ παράσταση αὐτή τῶν κύκλων. Μέ τήν ἁπλῆ αὐτή εἰκόνα θα ἑρμηνεύσουμε τήν Ἀποκάλυψη. Πραγματικά, ἡ σωστή ἑρμηνεία τῆς Ἀποκαλύψεως γίνεται μέ αὐτή την “κυκλική”, ὅπως λέγεται, ἑρμηνεία. Πρέπει πολύ νά ἔχουμε ὑπ᾽ ὄψιν, ἀδελφοί μου χριστιανοί, τόν σωστό αὐτόν τρόπο ἑρμηνείας τῆς Ἀποκάλυψης, γιατί συμβαίνουν λάθη.

Ἀκοῦστε, γιά νά ἀναφέρω ἕνα παράδειγμα: Λέγει κάπου ἡ Ἀποκάλυψη ὅτι θά πικρανθοῦν τά ὕδατα (βλ. 8,10-11). Πρίν ἀπό σαράντα περίπου χρόνια ἐκπληρώθηκε πραγματικά σέ κάποια περιοχή ἔξω ἀπό την Ἑλλάδα ἡ προφητεία αὐτή καί πικράθηκαν οἱ ποταμοί τοῦ τόπου ἐκείνου. Θά ἦταν ὅμως μεγάλο σφάλμα νά ἔλεγαν τότε οἱ Ἱεροκήρυκες ὅτι ἔρχεται-ἦλθε ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ἐπειδή συνέβη αὐτό τό γεγονός, τό ὁποῖο λέγεται στήν Ἀποκάλυψη ὡς “σημεῖο” προγνωστικό τῆς Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό τό γεγονός ἦταν πραγματικά ἕνας μικρός “κύκλος”, τοῦ παραδείγματος πού εἴπαμε, και δέν ἦταν ὁ τελικός κύκλος. Γιατί ὕστερα ἀπό χρόνια ἦλθε ἄλλος μεγαλύτερος “κύκλος” τοῦ μολυσμοῦ τῶν ὑδάτων μέ τό Τσέρνομπιλ. Και θά ἦταν λάθος πάλι, ὅταν ἔγινε ὁ μολυσμός τῶν ὑδάτων μέ τό Τσέρνομπιλ, νά ἔλεγαν οἱ Ἱεροκήρυκες ὅτι ἦλθε ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, γιατί μπορεῖ νά ἔλθει και ἄλλο μεγαλύτερο συμβάν μολυσμοῦ τῶν ὑδάτων. Δέν εἶναι λοιπόν σωστό, ὅταν βλέπουμε σέ μία ἐποχή, καί στήν ἐποχή μας, νά πραγματοποιεῖται κάτι ἀπ᾽ αὐτά πού γράφει ἡ Ἀποκάλυψη, νά λέμε ἔπειτα, φοβίζοντας τόν λαό, ὅτι ἦλθε ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Το σωστό εἶναι νά λέμε ὅτι αὐτό το συνταρακτικό γεγονός πού ἔγινε, τό προεῖπε ἡ Ἀποκάλυψη καί εἶναι ἕνα «σημεῖο» γιά νά μετανοήσουμε. Γιατί ἄν δέν μετανοήσουμε, θα ἔλθουν καί ἄλλα καί ἄλλα «σημεῖα» ἐναντίον τῶν ἀμετανοήτων, πού τά γράφει καί αὐτά ἡ Ἀποκάλυψη. Κάπως ἔτσι, ἀδελφοί μου χριστιανοί, πρέπει νά ἑρμηνεύουμε τήν Ἀποκάλυψη, μέ τήν κυκλική ἑρμηνεία πού σᾶς εἶπα. Τήν λένε καί “θεωρία τῆς ἐπαναλήψεως”1.

Τό ποιό σημεῖο ὅμως ἀνήκει στόν τελευταῖο κύκλο τῶν γεγονότων τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ θά μᾶς το ἀποκαλύψει ὁ Χριστός διά τῶν φωτισμένων Πατέρων, σάν τόν πατέρα Πορφύριο καί τόν πατέρα Παΐσιο καί ἄλλους ἁγίους, πού ὑπάρχουν σέ κάθε γενεά.

Μέ πολλές εὐχές,

† Ὁ Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας.

Σημείωση

1. Ἤ «θεωρία τῆς ἀνακεφαλαιώσεως» (theoria de recapitulation).

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 9/2/2012