Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Αγάπη προς την Πατρίδα (ΙΕ΄)

ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΙΕ’

Γράφει ο Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. &Κονίτσης

email: p.ioil@yahoo.gr

Θα αποτελούσε σοβαρή παράλειψη αν δεν κάναμε ειδική αναφορά στα καθήκοντα προς την Πατρίδα, των πραγματικά πιστών Χριστιανών.

Τα κυριότερα από τα καθήκοντα αυτά είναι τα εξής:

1ον. Να αγαπούμε την Πατρίδα μας και να συμβάλουμε στο μέτρο των δυνάμεων και των ικανοτήτων μας στην προαγωγή και εξύψωσή της...

Μπορούμε να συμβάλουμε σ’ αυτό με ποικίλους τρόπους: με την ευσυνείδητη εκτέλεση των εργασιών μας, με την πιστή εκπλήρωση των επαγγελματικών μας υποχρεώσεων, με το ζωηρό ενδιαφέρον μας για την τέχνη, τα γράμματα και γενικότερα με την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επίδοση σε έργα ατομικώς, κοινωνικώς και εθνικώς ωφέλιμα.

2ον. Να σεβόμαστε την αξιοπρέπεια και την τιμή της. Η πατρίδα, αν και είναι απρόσωπη, αποκτά όμως στο πρόσωπο των τέκνων της ανάγλυφη, προσωπική υπόσταση. Για τον λόγο αυτό μαζί με τα τέκνα της υψώνεται η καταπίπτει• θριαμβεύει η ηττάται και ταπεινώνεται. Η προσωπική της υπόληψη είναι η συνισταμένη της προσωπικής υπολήψεως και τιμής των ιδίων των τέκνων της. Το γεγονός αυτό επιβάλλει να αποφεύγουμε, όχι μόνο ως άτομα αλλά και ως πολίτες κάθε ενέργεια η οποία εξευτελίζει, και κάθε εκδήλωση, η οποία υποτιμά και καταρρακώνει τον άνθρωπο. Δεν επιτρέπεται να διαφεύγει ποτέ από το νου μας η αλήθεια, ότι οι ηθικώς επιλήψιμες πράξεις των ατόμων, το ψεύδος, η αδικία, η εκμετάλλευσις, οι καταχρήσεις, οι ληστείες, οι φόνοι, τα κάθε μορφής εγκλήματα και οι κάθε φύσεως ηθικές εκτροπές δεν εκθέτουν μόνο τα άτομα που τις διαπράττουν• εκθέτουν συγχρόνως και το πρόσωπο της πατρίδας, επάνω στο οποίο αντανακλούν κατά τρόπο αυτόματο.

3ον. Να ενδιαφερόμαστε ζωηρά για την ανεξαρτησία και την ελευθερία της.

Η Ελευθερία της πατρίδας έχει τεράστια σημασία και για το κάθε άτομο και για το σύνολο. Για να εξελίσσονται τα άτομα κατά τρόπο απρόσκοπτο και για να απολαμβάνουν άνετα τα ποικίλα αγαθά του πολιτισμού και της ζωής γενικώς, πρέπει να είναι ελεύθερα. Ελεύθερα στις γνώμες, στις αποφάσεις, στις ενέργειες και τις εκδηλώσεις τους. Για να είναι όμως τα άτομα ελεύθερα, πρέπει να είναι ελεύθερη και η πατρίδα στην οποία ζουν. Η ελεύθερη ανάπτυξις του ατόμου είναι ακατόρθωτη χωρίς την ελεύθερη ζωή της Πατρίδας. Αλλά η ελευθερία της Πατρίδας έχει μεγαλύτερη σημασία για το σύνολο, για την γενική ευημερία και την καθολική πρόοδο, για την ευημερία και την πρόοδο του Έθνους. Όταν χάνει η Πατρίδα την ελευθερία της, παραλύουν οι δημιουργικές δυνάμεις του Έθνους, πνευματικές και υλικές, αναστέλλεται ο ρυθμός της προόδου, σβήνει η χαρά μέσα στους κόλπους της εθνικής ολότητας και χάνει η ζωή τον εθνικό παλμό της και τον δημιουργικό τόνο της.

Αυτά είναι, πολύ συνοπτικά, τα καθήκοντα προς την Πατρίδα, όσων αισθάνονται πραγματικοί Χριστιανοί και Πατριώτες.

Επομένως. «Αληθινός πατριώτης δεν είναι εκείνος, ο οποίος αγάλλεται και σκιρτά από ενθουσιασμό μόνο κατά την ημέρα της εθνικής εορτής,(Φυσικά και αυτό είναι αναγκαίο, όπως επίσης και οι Εθνικές Παρελάσεις), αλλά εκείνος ο οποίος στη θέση, όπου τον έταξε η Θεία Πρόνοια, κάνει το παν, ώστε να εκπληρώσει το καθήκον του, ακόμα και στις μικρότερες λεπτομέρειες. Ο μαθητής και ο φοιτητής είναι καλός πατριώτης, εάν εργάζεται επιμελώς για την ηθική καλλιέργεια του χαρακτήρα του και εάν μορφώνεται όσο μπορεί πληρέστερα, διότι μόνο τότε συντελεί, ώστε να αυξάνει ο πολιτισμός και η αξία του έθνους».

Πράγματι, ο αληθινός πατριώτης κλείνει τα αυτιά του στα ξένα κηρύγματα του διεθνισμού και του οικουμενισμού, κινήματα που εκπορεύονται από σκοτεινές δυνάμεις, που εχθρεύονται ο,τιδήποτε Ορθόδοξο και Ελληνικό, και καλλιεργεί μέσα στη συνείδησή του τις Ελληνορθόδοξες παραδόσεις και ζει σύμφωνα με αυτές.

Ο Έλληνας ορθόδοξος πιστός, αγαπά τον τόπο που γεννήθηκε, τον τόπο στον οποίο έζησε και αναπαύονται οι πρόγονοί του. Τιμά τους τάφους των προγόνων του και πιστεύει απολύτως την αλήθεια, την οποία ο απόστολος Παύλος είχε διακηρύξει επάνω στον Άρειο Πάγο προς τους Έλληνες, που είχε ψυχολογήσει τόσο βαθειά, ότι δηλ. ο Θεός «εποίησε παν έθνος ανθρώπων εξ ενός αίματος» και όρισε «τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών». Ο Έλληνας αγνός πατριώτης θεωρεί τη χώρα του ως τόπο που δώρησε ο Θεός σ’ αυτόν και τους ομοεθνείς του.

Η Ελλάδα του είναι ιερή κληρονομιά. Αυτή κλείνει μέσα στην καρδιά του με αγάπη και στοργή. Τα γραφικά της βουνά και τα όμορφα ακρογιάλια της, τα δάση της και οι κάμποι της, οι στεριές της και οι θάλασσές της, ο γελαστός γαλανός ουρανός της και το ωραίο της κλίμα, οι άνθρωποί της με τις αδυναμίες τους, αλλά και τους ηρωισμούς και τις θυσίες τους, με τις ιδιοτροπίες τους αλλά και το σπινθηροβόλο πνεύμα τους, του γεμίζουν την καρδιά. Μπορεί βέβαια κάπου-κάπου να δυσφορεί, να γκρινιάζει με όλους και με όλα, να τα βάζει με τον τόπο του, με τους κυβερνήτες (τις περισσότερες φορές έχει δίκαιο) και τον λαό, αλλά ποτέ δεν αφήνει την φιλοπατρία του να κρυώσει και να σβήσει. Σκέπτεται με δικαία υπερηφάνεια το ένδοξο παρελθόν της Πατρίδας του και τις αρετές των προγόνων του, βλέπει με στοργή το παρόν και ταυτοχρόνως τρέφει πολλές και χρηστές ελπίδες για το μέλλον.

Πιστός στο Θεό, όσο πτωχός κι αν είναι, παρουσιάζεται πάντοτε πρόθυμος σε θυσίες, σε κόπους, σε εισφορές χρήματος και εργασίας, σε πλούσια εκδήλωση της χριστιανικής του αγάπης, προκειμένου να γίνουν έργα, να κτισθούν ιδρύματα, για να εξυπηρετηθεί η Πατρίδα.

Παρά τα όσα λέγονται κατά καιρούς και παρά την προπαγάνδα που έχει ξεκινήσει με όλα τα μέσα για να διαβρωθεί το πατριωτικό συναίσθημα, ο Έλληνας και λόγω καταγωγής, αλλά κυρίως λόγω ορθοδόξου χριστιανικής Πίστεως, θα συνεχίσει να αγαπά την Πατρίδα του και να προσφέρει σ’ αυτή τα πάντα, ακόμα και την ίδια του τη ζωή. Άλλωστε οι τρόποι ζωής που παρουσιάζονται και προσφέρονται δεν μπορούν σε καμμία περίπτωση να γεμίσουν την καρδιά του Έλληνα Πατριώτη. Ο δοκιμασμένος, ο γνήσιος και αυθεντικός τρόπος ζωής των Ελληνοχριστιανικών ιδανικών, αυτός τελικώς θα επιβιώσει και θα κυριαρχήσει προς πείσμα όλων των σκοτεινών δυνάμεων και των οργάνων αυτών. Και τελικώς, όχι μόνο θα σταθεί στην κορυφή η αξία των ιδανικών, αλλά και οι λαοί, φυλές και γλώσσες που ανεξέλεγκτα μπαίνουν στην Πατρίδα μας, βάσει σχεδίου, θα επηρεασθούν θετικώς από τον Ελληνοχριστιανικό τρόπο ζωής, κάτι που τρέμουν όσοι μισούν το Έθνος μας και την Πατρίδα μας, Αλλά ας περιμένουν, νομοτελιακώς και στο σημείο αυτό να λειτουργήσουν οι πνευματικοί νόμοι, οι οποίοι παραμένουν άτεγκτοι.

Κι αν σε πέσιμο πρωτάκουστο

και σε γκρεμό κατρακυλήσαμε,

που σαν κι αυτόν καμμιά φυλή δεν είδε ως τώρα,

είναι, γιατί με των καιρών το γύρισμα

όμοια βαθύ, ένα ανέβασμα μας μέλλεται

προς ύψη ουρανοφόρα.

Και μη έχοντας άλλο σκαλί

να κατρακυλήσει πιο βαθιά στου κακού τη σκάλα,

για τ’ ανέβασμα, ξανά που την καλεί,

θα αισθανθεί να της φυτρώνουν –ω χαρά- τα φτερά,

τα φτερά, τα πρωτινά της, τα μεγάλα. (Κωστής Παλαμάς). (Συνεχίζεται).

Διαβάστε και Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Αγάπη προς την Πατρίδα Μέρος Α΄ , Μέρος Β΄ , Μέρος Γ΄ , Μέρος Δ΄ , Μέρος Ε΄, Μέρος ΣΤ΄, Μέρος Ζ΄,  Μέρος Η΄, Μέρος Θ΄, Μέρος Ι΄ , Μέρος ΙΑ΄, Μέρος ΙΒ΄, Μέρος ΙΓ΄ και Μέρος ΙΔ΄