Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καὶ ἡ ἀλλοίωση τοῦ ὀρθόδοξου χαρακτήρα του

Eφημερίδα του Συλλόγου Ενοριτών Αγίου Αθανασίου Μπάρας, Τρικάλων “Ομοθυμαδόν” φ.17 Απρίλιος- Ιούνιος 2012

Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καὶ ἡ ἀλλοίωση τοῦ ὀρθόδοξου χαρακτήρα του

Ἡ ἐκπαιδευτικὴ κοινότητα τῶν θεολόγων τῆς Χώρας μας, ἀλλὰ μαζί τους καὶ ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ (ἀναμφισβήτητα ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ) λαοῦ, παρακολουθεῖ μὲ ἀνησυχία καὶ μεγάλο προβληματισμὸ τὶς ραγδαῖες ἐξελίξεις ποὺ λαμβάνουν χώρα σὲ ὅλες τὶς βαθμίδες τῆς παιδείας...

Ὅλοι βλέπουν ξεκάθαρα πλέον ὅτι ἡ Πολιτεία διὰ τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας ἐπιβάλλει ταχύτατα τὸ θρησκειολογικὸ χαρακτήρα στὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν σὲ ὅλες τὶς βαθμίδες τῆς ἐκπαιδεύσεως.

Εἶναι φανερὸ πλέον ὅτι οἱ θεολόγοι διαιρέθηκαν σὲ δυὸ τάξεις: Στοὺς παραδοσιακοὺς θεολόγους ποὺ ἀμύνονται γιὰ τὴ διατήρηση τοῦ ὁμολογιακοῦ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καὶ στοὺς νεωτεριστὲς πού, συνασπισμένοι σὲ ἕνα παράρτημα ποὺ ὀνομάζεται «Καιρός», προωθοῦν σὲ ὑπηρεσιακὸ ἐπίπεδο τὶς κυβερνητικὲς ἐπιλογὲς γιὰ μία τελείως διαφορετικὴ καὶ ἀντιπαραδοσιακὴ διδασκαλία τῶν Θρησκευτικῶν.

Ὡστόσο, ἡ κριτικὴ ποὺ οἱ τελευταῖοι δέχτηκαν, γιὰ φανερὴ ἐπιβολὴ τοῦ θρησκειολογικοῦ μοντέλου διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν μὲ συγκρητιστικὲς διαθέσεις καὶ τάσεις, ὑπῆρξε καὶ μεγάλη καὶ πλήρης ἐπιχειρημάτων.

Ἀνησύχησαν, ὡς ἐκ τούτου, οἱ νεωτεριστὲς θεολόγοι ποὺ συνέταξαν τὰ νέα προγράμματα σπουδῶν γιὰ τὰ Θρησκευτικὰ Δημοτικοῦ καὶ Γυμνασίου, καθὼς βλέπουν τὸ ἔργο τῶν χειρῶν τους νὰ ἀμφισβητεῖται.

Ἀνέλαβαν ἔτσι ποικίλες πρωτοβουλίες γιὰ νὰ πείσουν τοὺς πάντες, θεολόγους, γονεῖς, ἐπισκόπους καὶ κληρικοὺς ὅτι τὸ νέο μάθημα Θρησκευτικῶν ποὺ ἔφτιαξαν δὲν εἶναι θρησκειολογικὸ οὔτε συγκρητιστικό. Ὀργανώνουν ἡμερίδες καλώντας «τὸν πλέον ἁρμόδιο εἰσηγητή» γιὰ τὸ μάθημα Σύμβουλο Θεολόγων τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου νὰ μιλήσει γιὰ τὰ νέα προγράμματα, λὲς καὶ μόνο ἐκεῖνος ἔχει λόγο γιὰ τὸ μάθημα, ἐνῶ ὅσοι διδάσκουν στὶς τάξεις πρέπει σὰν «καλὰ παιδιά» νὰ ἐφαρμόσουν ὅ,τι ἐκεῖνοι ἀποφάσισαν γι’ αὐτοὺς καὶ τοὺς μαθητές τους. Ἐπιστράτευσαν στὸν ἀγώνα ὑπεράσπισης τοῦ νέου θρησκευτικοῦ μαθήματος καὶ κάποιους ἀπὸ τοὺς Συμβούλους Θεολόγων ποὺ δὲν διστάζουν γενικόλογα νὰ χαρακτηρίσουν «πρόχειρες» καὶ «καταστροφολογικές» τὶς κριτικὲς ποὺ ἔχουν ἤδη συνταχθεῖ γιὰ τὰ νέα προγράμματα σπουδῶν ποὺ αὐτοὶ ἐκπόνησαν. Δὲν δίνουν ὅμως καμία πειστικὴ ἀπάντηση στὶς ἀξιόλογες κριτικὲς ποὺ ἀσκήθηκαν ἤδη καὶ συνεχίζονται νὰ δημοσιεύονται, ἁπλούστατα γιατί ἡ ἀλλοίωση τοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος καὶ μετατροπῆς του σὲ θρησκειολογικὸ – συγκρητιστικὸ εἶναι ὁλοφάνερη καὶ μόνο ὅποιος δὲν θέλει νὰ τὴ δεῖ δὲν τὴν βλέπει.

Δὲν ἀρκοῦνται ὅμως μόνο στὶς παραπάνω μεθόδους. Ὅπως διαβάζουμε σὲ διάφορα σχετικὰ bolgs στὸ διαδίκτυο, ἀσκοῦν παντὸς εἴδους πιέσεις, μὲ τηλεφωνήματα σὲ Διευθυντὲς σχολείων, Διευθυντὲς ἐκπαιδεύσεων καὶ Σχολικοὺς Συμβούλους προκειμένου νὰ παρεμποδίσουν κάθε θεολόγο ποὺ θὰ τολμήσει νὰ ἀρθρώσει ἀντίλογο στὰ σχέδιά τους γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Φαίνεται πὼς ἡ «ἀνοιχτότητα» καὶ τὸ πνεῦμα «διαλόγου» καὶ «ἀνεκτικότητας» χαρακτηρίζει μόνο στὶς σχέσεις τους μὲ τὸν «ἕτερο», τὸν ἀλλόθρησκο ἢ τὸν ἑτερόδοξο, ὄχι ὅμως καὶ τὸν ὀρθόδοξο πιστὸ ἢ θεολόγο.

Εἶναι βέβαια στοὺς πάντες γνωστὸ ὅτι τὰ τελευταῖα χρόνια ἀπὸ διάφορους κύκλους γίνεται μία συστηματικὴ πολεμική ἐναντίον τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν.

Μέχρι σήμερα τὸ μάθημα των Θρησκευτικῶν δίδασκε τὴν Ὀρθόδοξη πίστη στοὺς μαθητὲς ὅλων τῶν βαθμίδων καὶ στὴν Β΄ Λυκείου τὰ ἄλλα θρησκεύματα.

Σήμερα, τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας προτείνει τὴν ἀλλαγὴ τοῦ μαθήματος σὲ ὅλες τὶς βαθμίδες ἀπὸ ὁμολογιακὸ σὲ θρησκειολογικό. Μὲ τὸ προτεινόμενο μάθημα γίνεται συστηματικὸς προσηλυτισμὸς στὰ ἄλλα θρησκεύματα, ἀμφισβητεῖται ἡ μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία ἐξισώνεται μὲ τὰ ἄλλα θρησκεύματα καὶ σχετικοποιεῖται ἡ ἐν Χριστῷ σωτηρία.

Καλοῦνται οἱ μικροὶ μαθητὲς νὰ μελετήσουν τὸ Ἰσλάμ, τὸν Βουδισμό, τὸν Ἑβραϊσμό, τὸν Ἰνδουϊσμὸ καὶ τὶς ἄλλες θρησκεῖες ἐνῶ θὰ ἀγνοοῦν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη.

Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς μαζὶ μὲ τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς θεολόγους ἀνησυχοῦμε καὶ ἐμεῖς ὡς γονεῖς τῶν παιδιῶν.

Σεβόμαστε φυσικὰ τὴν πίστη τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ἀλλὰ ἀπαιτοῦμε νὰ σέβονται καὶ τὴν δική μας πίστη. Ζητοῦμε ἡ Πολιτεία νὰ σέβεται τὴν πίστη τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν μαθητῶν. Δὲν εἶναι δυνατὸν ἐν ὀνόματι τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ τῆς πολυπολιτισμικότητας τὰ δικά μας παιδιὰ νὰ ὑφίστανται προσηλυτισμὸ στὴν πανθρησκεία.

Τὸ τελευταῖο δὲν εἶναι μία ὑπερβολή! Καὶ σᾶς τὸ ἀποδεικνύουμε μὲ ἕνα καὶ μόνο παράδειγμα.

Τὸ νέο πρόγραμμα σπουδῶν γιὰ τὰ Θρησκευτικὰ Δημοτικοῦ καὶ Γυμνασίου προβλέπει στὴν πρώτη κιόλας Θεματικὴ Ἑνότητα (ΘΕ) τῶν Θρησκευτικῶν της Ε΄ Δημοτικοῦ τὴν ἀναφορὰ στὸν «Ἰησοῦ ὡς δάσκαλο» μὲ παράλληλη ἀναφορὰ στοὺς «μεγάλους δασκάλους τῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου» δηλαδὴ «τὸν Μωάμεθ, τὸν Κομφούκιο καὶ τὸν Βούδα». Πρόκειται γιὰ ἕνα βασικὸ παράδειγμα τοῦ συγκρητιστικοῦ τρόπου, μὲ τὸν ὁποῖο προσεγγίζονται ἡ Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ σὲ σχέση μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες ἀπὸ τοὺς συντάκτες τοῦ νέου προγράμματος σπουδῶν. Ὁ Ἰησοῦς δὲν εἶναι ὁ Ἕνας καὶ Μοναδικὸς Θεός, ἀλλὰ ἕνας διδάσκαλος ὅπως ὁ Βούδας, ὁ Κομφούκιος καὶ ὁ Μωάμεθ! Ἡ κλήση τῶν Μαθητῶν ἢ ἡ Ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλία χρησιμοποιοῦνται στὴν ΘΕ αὐτὴ ὡς δείγματα τῆς ἰδιότητος τοῦ Ἰησοῦ ὡς διδασκάλου.

Μήπως σὲ κάτι τέτοιο στοχεύει πλέον καὶ τὸ νέο μάθημα Θρησκευτικῶν; Τί Χριστός, τί Βούδας, τί Μωάμεθ, τί Κομφούκιος, ὅλοι εἶναι διδάσκαλοι θρησκειῶν; Λοιπόν; Τὰ Θρησκευτικὰ στὴν ὑπηρεσία τῆς Πανθρησκείας καὶ τῆς Νέας Ἐποχῆς;

Γι’ αὐτὸ ὀρθὰ οἱ παραδοσιακοὶ θεολόγοι ἀντιδροῦν. Ἀρωγοί τους πρέπει νὰ σπεύσουμε καὶ ἐμεῖς οἱ γονεῖς. Μᾶς ἀφορᾶ ἄμεσα. Τὰ νέα προγράμματα σπουδῶν γιὰ τὰ Θρησκευτικὰ τοῦ Γυμνασίου ποὺ πιλοτικὰ ἐφαρμόζονται ἤδη σὲ κάποια σχολεῖα δὲν στοχεύουν πλέον στὴν καλλιέργεια τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς συνείδησης τῶν μαθητῶν, ὅπως ἐπιτάσσει τὸ Σύνταγμα καὶ ὅπως ἁρμόζει στὴν Παράδοση τῆς πατρίδας καὶ τῆς Ἐκκλησίας μας. Οἱ μαθητὲς τοῦ ἑλληνικοῦ σχολείου δὲν ἀντιμετωπίζονται πλέον ὡς Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες ἀλλὰ ὡς παγκοσμιοποιημένοι πολίτες ποὺ πρέπει νὰ ἀποκτήσουν πανθρησκειακὴ συνείδηση διαλεγόμενοι, ἀνεχόμενοι καὶ ἀποδεχόμενοι κάθε θρησκεία.

Ὅμως, οἱ παραδοσιακοὶ θεολόγοι δηλώνουν δὲν θὰ ὑποστείλουν τὴ σημαία τοῦ ἀγώνα τους. Οἱ καιροὶ εἶναι πονηροὶ καὶ δὲν ἐπιτρέπουν ἐφησυχασμὸ καὶ ἀδιαφορία.

Ὁ σεβαστός μας ἐφημέριος πατὴρ Ἀπόστολος Μανώλης (δρ. Θεολογίας) εἶναι καὶ πρόεδρος τοῦ παραρτήματος νομοῦ Τρικάλων τῆς “Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων”. Μὲ τὴν ἰδιότητά του αὐτὴ μάχεται ἀγωνιστικὰ καὶ ὀρθόδοξα γιὰ τὴν ἐπιχειρούμενη ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας μεταβολὴ τοῦ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ἀπὸ ὀρθόδοξο ὁμολογιακὸ σὲ θρησκειολογικό. Ἐμεῖς οἱ ἐνορίτες τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου χαιρόμαστε καὶ καμαρώνουμε ποὺ ὁ ἐνοριακός μας ποιμένας εἶναι μὲ την ὀρθόδοξη πλευρὰ καὶ μάλιστα μὲ ἀγωνιστικὸ φρόνημα.

Φυσικά, παρὰ τὶς προαναφερόμενες μεθοδεύσεις τῶν νεωτεριστῶν τοῦ Ὑπουργείου τὸ ζήτημα δὲν τελειώνει ἐδῶ. Εἴμαστε βέβαιοι ὅτι τὸν τελευταῖο λόγο θὰ ἔχουν οἱ διδάσκοντες στὶς τάξεις Θεολόγοι τῶν σχολείων, οἱ δάσκαλοι τῶν Δημοτικῶν σχολείων καὶ οἱ γονεῖς τῶν μαθητῶν ποὺ ἤδη ἐργάζονται ποικιλοτρόπως γιὰ νὰ μὴν ἐφαρμοστοῦν ποτὲ στὰ ἑλληνικὰ σχολεῖα τὰ νέα προγράμματα σπουδῶν ποὺ μετατρέπουν τὸ χριστιανικὸ ὀρθόδοξο μάθημα σὲ θρησκειολογία, ποὺ θὰ λειτουργήσει ὡς ἐργαλεῖο διαμόρφωσης πανθρησκειακῆς συνείδησης.

Ὡστόσο, ἡ ἐνορία καὶ ἡ οἰκογένεια πρέπει σὲ κάθε περίπτωση νὰ γίνει πυρήνας ὀρθόδοξης κατηχήσεως τῶν παιδιῶν καὶ τῶν νέων ἀνθρώπων. Νὰ ἀναπληρώσει μὲ κάθε τρόπο τὸ ἔλλειμμα τοῦ σχολείου. Νὰ βρεῖ νέους καὶ ἑλκυστικοὺς τρόπου μετάδοσης τῆς ὀρθόδοξης γνώσης καὶ πράξης. Νὰ μὴν ἀφήσουμε τὰ παιδιά μας ἀκατήχητα, ἕρμαια στὰ πνευματικὰ σκουπίδια τῆς παγκοσμιοποίησης, τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ καὶ τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

Γιὰ τὸ Διοικητικὸ Συμβούλιο

Γεώργιος Ἀποστολάκης