"...καὶ κατὰ τὴν πονηρίαν αὐτῶν ἀφανιεῖ αὐτοὺς Κύριος ὁ Θεός"

Ψαλμός 93ος

ΘΕΟΣ ἐκδικήσεων Κύριος, Θεὸς ἐκδικήσεων ἐπαρρησιάσατο. 2 ὑψώθητι ὁ κρίνων τὴν γῆν, ἀπόδος ἀνταπόδοσιν τοῖς ὑπερηφάνοις. 3 ἕως πότε ἁμαρτωλοί, Κύριε, ἕως πότε ἁμαρτωλοὶ καυχήσονται, 4 φθέγξονται καὶ λαλήσουσιν ἀδικίαν, λαλήσουσι πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν; 5 τὸν λαόν σου, Κύριε, ἐταπείνωσαν καὶ τὴν κληρονομίαν σου ἐκάκωσαν, 6 χήραν καὶ ὀρφανὸν ἀπέκτειναν, καὶ προσήλυτον ἐφόνευσαν 7 καὶ εἶπαν· οὐκ ὄψεται Κύριος, οὐδὲ συνήσει ὁ Θεὸς τοῦ ᾿Ιακώβ...

8 σύνετε δή, ἄφρονες ἐν τῷ λαῷ· καί, μωροί, ποτὲ φρονήσατε. 9 ὁ φυτεύσας τὸ οὖς οὐχὶ ἀκούει; ἢ ὁ πλάσας τὸν ὀφθαλμὸν οὐχὶ κατανοεῖ; 10 ὁ παιδεύων ἔθνη οὐχὶ ἐλέγξει; ὁ διδάσκων ἄνθρωπον γνῶσιν; 11 Κύριος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς τῶν ἀνθρώπων ὅτι εἰσὶ μάταιοι. 12 μακάριος ὁ ἄνθρωπος, ὃν ἂν παιδεύσῃς, Κύριε, καὶ ἐκ τοῦ νόμου σου διδάξῃς αὐτὸν 13 τοῦ πραΰναι αὐτὸν ἀφ᾿ ἡμερῶν πονηρῶν, ἕως οὗ ὀρυγῇ τῷ ἁμαρτωλῷ βόθρος. 14 ὅτι οὐκ ἀπώσεται Κύριος τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ οὐκ ἐγκαταλείψει, 15 ἕως οὗ δικαιοσύνη ἐπιστρέψῃ εἰς κρίσιν καὶ ἐχόμενοι αὐτῆς πάντες οἱ εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ. (διάψαλμα). 16 τίς ἀναστήσεταί μοι ἐπὶ πονηρευομένοις; ἢ τίς συμπαραστήσεταί μοι ἐπὶ τοὺς ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν; 17 εἰ μὴ ὅτι Κύριος ἐβοήθησέ μοι, παρὰ βραχὺ παρῴκησε τῷ ᾅδῃ ἡ ψυχή μου. 18 εἰ ἔλεγον· σεσάλευται ὁ πούς μου, τὸ ἔλεός σου, Κύριε, ἐβοήθει μοι. 19 Κύριε, κατὰ τὸ πλῆθος τῶν ὀδυνῶν μου ἐν τῇ καρδίᾳ μου αἱ παρακλήσεις σου εὔφραναν τὴν ψυχήν μου. 20 μὴ συμπροσέστω σοι θρόνος ἀνομίας, ὁ πλάσσων κόπον ἐπὶ πρόσταγμα. 21 θηρεύσουσιν ἐπὶ ψυχὴν δικαίου καὶ αἷμα ἀθῷον καταδικάσονται. 22 καὶ ἐγένετό μοι Κύριος εἰς καταφυγὴν καὶ ὁ Θεός μου εἰς βοηθὸν ἐλπίδος μου· 23 καὶ ἀποδώσει αὐτοῖς Κύριος τὴν ἀνομίαν αὐτῶν, καὶ κατὰ τὴν πονηρίαν αὐτῶν ἀφανιεῖ αὐτοὺς Κύριος ὁ Θεός.
______________________

1. Ο Θεός και Κύριος είναι ο δίκαιος κριτής, αυτός που τιμωρεί τον κακόν, βραβεύοντας και περιφρουρώντας τον δίκαιο. Ο Θεός των δίκαιων αποφάσεων κατέστησε και καθίστα πάντοτε ολοφάνερη την παρουσία του. 2 Συ, ο κριτής της οικουμένης, υψώσου υπεράνω από όλους, δίκασε, δώσε την πρέπουσα ανταπόδοση στους υπερήφανους. 3 Διότι έως πότε, Κύριε, οι αμετανόητοι ασεβείς, οι αμετανόητοι αμαρτωλοί θα αλαζονεύονται και θα καυχώνται; 4 Έως πότε με κομπασμό και αναίδεια θα αποφαίνονται; Θα λαλούν και θα υποστηρίζουν την αδικία; Έως πότε με τα αδιάκριτα στόματα θα διαφημίζουν οι εργαζόμενοι την ανομία τις αδικίες τους; 5 Αυτοί τον δικό σου λαό τον εξευτέλισαν, την δική σου κληρονομία την κακοποίησαν, 6 διότι την χήρα και το ορφανό θανάτωσαν και τους προσήλυτους φόνευσαν. 7 Και είπαν: δεν θα δει ο Κύριος τα εγκλήματα μας. Ο Θεός των απογόνων του Ιακώβ δεν θα εννοήσει, τι εμείς διαπράττουμε.

8 Ω άφρονες ασεβείς μεταξύ του λάου τούτου, συνετιστείτε λοιπόν. Σεις οι μωροί βάλετε επιτέλους μυαλό και γνώση. 9 Αυτός, ο όποιος φύτεψε στην κεφαλήν μας το αυτί, δεν ακούει; Αυτός, ο όποιος έπλασε τον οφθαλμό, ώστε να βλέπομαι, δεν βλέπει και δεν εννοεί τί συμβαίνει; 10 Αυτός, πού παιδαγωγικώς ανέκαθεν τιμωρεί τα αμαρτάνοντα ειδωλολατρικά έθνη, δεν θα ελέγξει και τον ισραηλιτικό λαό; Εκείνος, ο όποιος διδάσκει τους ανθρώπους την γνώσιν, είναι δυνατόν να μη έχει γνώση των όσων συμβαίνουν; 11 Ο Κύριος γνωρίζει ότι οι συλλογισμοί και οι αποφάσεις των ανθρώπων είναι πλανημένες, μωρές και αμαρτωλές. 12 Τρισευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος, τον όποιον συ, Κύριε, θα παιδαγωγήσεις, και θα τον διδάξεις δια του Νόμου σου, 13 ώστε να μένη ήρεμος και ατάραχος κατά τις ημέρες των δοκιμασιών, πού του παρασκευάζει ο αμαρτωλός, έως ότου ανοιχτή βαθύς ο τάφος και καταπιεί και εξαφάνισει τον αμαρτωλό. 14 Διότι ο Κύριος δεν θα απώθησει ποτέ τον λαόν του και δεν θα εγκατάλειψει την κληρονομίαν του, 15 μέχρις ότου αποκατασταθεί και θεμελιωθεί η δικαιοσύνη. Μαζί δε με αυτόν θα αποκατασταθούν όλοι οι ευθείς κατά την καρδίαν άνθρωποι. 16 Ποιος θα σηκωθεί και θα αναλάβει την υπεράσπιση μου εναντίον εκείνων, οι όποιοι σκέπτονται και θέλουν πονηρά κατ' εμού; Μόνον ο Θεός. Ποιος θα είναι ο συμπαραστάτης και βοηθός μου εναντίον των ανθρώπων, πού εργάζονται την παρανομία; 17 Εάν ο Κύριος κατά το παρελθόν δεν με βοηθούσε, η ψυχή μου ολίγον ακόμη και θα κατέβαινε στον Άδη. 18 Κάθε φορά, πού φοβισμένος έλεγα προς σε, Κύριε: «κλονίζονται τα πόδια μου», η ευσπλαχνία σου με βοηθούσε αμέσως. 19 Κύριε, ανάλογα με το πλήθος και την δριμύτητα των οδυνών, οι οποίες καταξέσχιζαν την καρδιά μου, ήταν και οι παρηγορίες, σου, οι οποίες έδιναν ευφροσύνη και χαρά στην ψυχή μου.

20 Παράνομος βασιλικός θρόνος ή άδικο δικαστικό βήμα, πού υποστηρίζουν αδικίες και εν ονόματι τάχα του νόμου ασκούν καταπιέσεις επί των ανθρώπων, ας μη έχουν καμιά ποτέ σχέση προς σε. 21 Αυτοί, πού κάθονται επάνω σε τέτοιους θρόνους και σε τέτοια παράνομα βήματα, θηρεύουν ως δική τους λεία την ζωή του δικαίου ανθρώπου και καταδικάζουν τον αθώο. 22 Ο Κύριος υπήρξε και υπάρχει δι' εμέ το καταφύγιό μου. Ο Θεός μου δίνει βεβαία την ελπίδα ότι είναι και θα είναι βοηθός μου. 23 Στους αμαρτωλούς όμως ο Κύριος θα ανταποδώσει σύμφωνα με τις παρανομίες τους, εξ αίτιας των κακιών τους θα τους εξαφανίσει από το πρόσωπον της γης.