H τακτική Σύνοδος της Ιεραρχίας και το μάθημα των Θρησκευτικών

TOΝ ΠΡΟΣΕΧΗ Ὀκτώβριον συγκαλεῖται εἰς τακτικήν συνεδρίαν ἡ Ἱερά Σύνοδος. Ἐκ τῆς ἡμερησίας διατάξεως ἀπουσιάζουν τά θέματα ἐκεῖνα, τά ὁποῖα ἔχουν προκαλέσει και προκαλοῦν ἀναστατώσεις εἰς τόν πιστόν λαόν.

Τό νέον μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, τό ὁποῖον ἐξισώνει τον Χριστόν μέ τόν Βούδδαν καί τούς ἄλλους Μεγάλους Μύστας, ἐνῶ τήν Ἐκκλησίαν μέ φιλοσοφικόν ἐργαστήριον. Ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν θεολόγων, ὡς καί αἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανικαί ἀδελφότητες εἶναι ἀρνητικαί εἰς τήν μετεξέλιξιν τοῦ μαθήματος εἰς θρησκειολογικόν. Οἱ Ἱεράρχαι εἶναι διχασμένοι. Ὁ πιστός λαός εἶναι ἀντίθετος μέ τό θρησκειολογικόν μάθημα. Ἀπό ποῖον περιμένει «γραμμή» ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, διά νά λάβη ὁριστικάς ἀποφάσεις ὑπέρ τοῦ σημερινοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν; Μήπως φοβᾶται τούς πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι δέν ἄφησαν τίποτε ὄρθιον εἰς τόν τόπον αὐτόν καί οἱ περισσότεροι συνεκρότησαν τήν Μεγάλην Σχολήν τῆς Ἀνηθικότητος; Ἤ μήπως πρέπει νά ἱκανοποιήση τά αἰτήματα ὅλων ἐκείνων, πού προωθοῦν την πολυφυλετικότητα καί τήν πολυπολιτισμικήν Ἑλλάδα;

Δέν ἔχει ἀντιληφθῆ ὅτι τά πράγματα ἀλλάζουν καί ὅτι μέ τήν στάσιν του παραβιάζει ἐμφανῶς τό Σύνταγμα τοῦ 1975, τό ὁποῖον διαφυλάσσει τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν καί καθορίζει ὅτι πρέπει νά καλλιεργῆται ἡ θρησκευτική καί ἐθνική συνείδησις τῶν Ἑλλήνων; Πρίν καταργηθῆ τό Σύνταγμα, ἐπιχειρεῖ νά τό καταργήση ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀλλοιώνουσα τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Ὁ Συνταγματικός νομοθέτης τοῦ 1975 (καί δέν ἐτροποποιήθη τo Σύνταγμα εἰς αὐτάς τάς διατάξεις) δέν εἶχεν ὑπ᾽ ὄψιν του τήν πολυφυλετικήν καί πολυπολιτισμικήν Ἑλλάδα, ἀλλά τήν Ὀρθόδοξον Ἑλλάδα. Κατά συνέπειαν ὅποιος Ἱεράρχης ζητεῖ τήν μεταβολήν τοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν τότε εἶναι ὡς νά ἀρνῆται τήν διάδοσιν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Τό ζήτημα εἶναι πολύ σοβαρόν. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὀφείλει νά ἀποστείλη σαφές μήνυμα ὅτι δέν ὑποχωρεῖ. Ἄλλωστε ἡ πολυφυλετική Ἑλλάς καταρρέει καί δέν ἀποκλείεται μετά ἀπό ὀλίγον χρόνον νά ἔχουν ἀπομείνει ἐλάχιστα ἀπό τά καραβάνια τῶν εἰσελθόντων παρανόμως εἰς τήν Ἑλλάδα πολιτῶν. Αἱ δέ οἰκογένειαι τῶν νομίμων εἶναι ἐλάχισται καί πρός χάριν τῶν ὁποίων δέν θά ἀποδεχθῶμεν τήν ἀλλαγήν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Τό θέμα ὅμως εἶναι πολύ σοβαρόν καί θά πρέπη νά ἔλθη εἰς τήν Ἱεραρχίαν, ἡ ὁποία δέν πρέπει νά ἔχη χαρακτῆρα διακοσμητικόν καί οὔτε νά λαμβάνωνται ἀποφάσεις ἀπό συμβούλους εἰς τό Παιδαγωγικόν Ἰνσιτοῦτον δι᾽ αὐτήν. Ἐάν συνεχισθῆ αὐτή ἡ πολιτική ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου εἰς τό θέμα τῶν Θρησκευτικῶν ὁ «Ο.Τ.» θά καλέση ὅλους τοὺς Ἀρχιερεῖς νά λάβουν θέσιν, διά νά γνωρίζη ὁ πιστός λαός ποῖος ὑπηρετεῖ τήν Ἐκκλησίαν καί τήν Ὀρθοδοξίαν καί ποῖος ὄχι. Καλοῦμεν τήν νέαν Ἱεράν Σύνοδον τῆς περιόδου 2012-2013 νά ὑποχρεώσουν τόν Ἀρχιεπίσκοπον νά λάβη θέσιν ἐναντίον τῆς μετεξελίξεως τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν.

Απόσπασμα από το άρθρο Γιώργος Ζερβός, Ο Αρχιεπίσκοπος και η τακτική Σύνοδος της Ιεραρχίας