 |
| Καθηγητής Ηρακλής Ρεράκης |
Ὅμως ὅτι θὰ ἔφθανε κάποια στιγμὴ ποὺ οἱ ἴδιοι οἱ θεολόγοι (καὶ μάλιστα ὄχι ἄθεοι καὶ ἄπιστοι) θὰ ἐπιχειροῦσαν νὰ δολοφονήσουν τὸ μάθημα, καθιστών τας το ὄργανο σχεδιασμῶν τῆς Νέας Τάξεως Πρα-γμάτων γιὰ ἐπιβολὴ στὸν κόσμο τῆς λεγόμενης Πανθρησκείας, αὐτὸ σὲ κανενὸς τὴ φαντασία δὲν μποροῦσε ποτὲ νὰ περάσει.
Καὶ ὅμως αὐτὸ οὐσιαστικὰ ἐπιχειρεῖται μὲ τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν ποὺ προωθεῖ ἀπὸ πέρυσι ὁμάδα θεολόγων προερχόμενη κατὰ βάσιν ἀπὸ τὸν θεολογικὸ σύνδεσμο «Καιρὸς» καὶ δικτυωμένη σὲ ἀπίστευτο βαθμὸ στὶς ἁρμόδιες ὑπηρεσίες τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου.
Ἔχουμε ἤδη ἀναφερθεῖ στὸ ζήτημα μὲ σειρὰ ἄρθρων καὶ σχολίων στὸ Περιοδικό μας. Ἐπανερχόμαστε τώρα, διότι ἔφθασε ἐπιτέλους καὶ στὰ χέρια μας τὸ ἐξαίρετο Ὑπόμνημα ποὺ ὑπέβαλε στὶς 4 τοῦ περασμένου Ἰουλίου στὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὁ καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Ἡρακλῆς Ρεράκης.
Ὁ κ. Ρεράκης ὡς εἰ δικὸς Καθηγητὴς τῆς Παιδαγωγικῆς καὶ Χριστιανικῆς Παιδαγωγικῆς καὶ μὲ τὴν ἐμπειρία του ὡς Θεολόγου Ἐκπαιδευτικοῦ καὶ Συμβούλου Θεολόγων στὴ Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση, ἐπιχειρεῖ καταλυτικὴ ἀναίρεση τοῦ νέου αὐτοῦ Προγράμματος Σπουδῶν.
Τὸ πρῶτο πράγμα ποὺ ἀναιρεῖται στὸ Ὑπόμνημα εἶναι αὐτὸ ποὺ ὁ κ. Ρεράκης ὀνομάζει: «Ὁ μύθος τῆς Πολυπολιτισμικότητας». «Βασικὴ προϋπόθεση», σημειώνει, «γιὰ νὰ ὑπάρξει “πολυπολιτισμικότητα”, εἶναι “πολλοὶ πολιτισμοὶ” νὰ ἐκφράζονται καὶ νὰ ἐξελίσσονται στὸν ἴδιο τόπο καὶ χρόνο, ὑπὸ τὶς ἴδιες συνθῆκες. Αὐτὴ ἡ προϋπόθεση δὲν ὑφίσταται στὴν ἑλληνικὴ πραγματικότητα. Οἱ νόμιμοι οἰκονομικοὶ μετανάστες ποὺ ἐργάζονται σὲ διάφορες περιοχὲς τῆς χώρας ἔχουν πλήρως ἐνταχθεῖ πολιτισμικά, ἐνῶ οἱ παράνομοι μετανάστες, ποὺ συσσωρεύονται ἐγκλω-βισμένοι στὴν ἑλληνικὴ πρωτεύουσα καὶ σὲ ἄλλα ἀστικὰ κέντρα, ἀδιαφοροῦν ἐντελῶς γιὰ τὴν πολιτισμική τους ἔνταξη, περιμένον τας τὴν εὐκαιρία νὰ ἀναχωρήσουν πρὸς τὶς εὐρωπαϊκὲς χῶρες προορισμοῦ τους».
«Ὁ ἰσχυρισμὸς τοῦ Προγράμματος Σπουδῶν ἐξάλλου», συνεχίζει ὁ καθηγητής, «ὅτι ἐπιδιώκει ἕνα Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, στὸ ὁποῖο ‘‘νὰ συμμετέχουν ὅλα τὰ παιδιά, χωρὶς καμιὰ διάκριση καὶ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴ θρησκευτικὴ ἢ μὴ δέσμευσή τους’’, μὲ τὴν αἰτιολογία - πρόσχημα νὰ καταπολεμηθεῖ ὁ ρατσισμὸς καὶ ἡ ξενοφοβία, εἶναι ἀβάσιμος.
Στὴ χώρα μας δὲν ὑπῆρξαν ποτὲ τέτοιου εἴδους φαινόμενα, τουλάχιστον σὲ τέτοια ἔκταση ποὺ νὰ γεννοῦν σχετικὸ προβληματισμό. Τὸ 99% τῶν ἀλλόδοξων μαθητῶν παρακολουθοῦν διαρκῶς ὅλα τὰ προηγούμενα χρόνια τὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καὶ ζητοῦν νὰ βαθμολογοῦνται, ἐνῶ εἶχαν καὶ ἔχουν τὸ δικαίωμα τῆς ἀπαλλαγῆς».
Στὴ συνέχεια ἀσχολεῖται μὲ τὴ «μετατροπὴ τοῦ χαρακτήρα τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σὲ πολυθρησκειακό». «Εἶναι ἐμφανές», τονίζει, «ὅτι τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν ἐξαφανίζει διὰ τῆς πολτοποιήσεως τῶν θρησκειῶν τὴν πίστη τῶν μαθητῶν καὶ ἰδίως, στὴν περίπτωση τῶν χριστιανῶν μαθητῶν, τὴν πίστη τους στὸ Σύμβολο τῶν Θεοφόρων Πατέρων στὴν ὁποία βαπτίστηκαν... Τὸ μεγαλύτερο πρόβλημα τοῦ Προγράμματος Σπουδῶν... εἶναι ὅτι ἀπουσιάζει ἀπὸ αὐτὸ ἡ οὐσία τῆς Θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ εἶναι τὸ διὰ τῆς Σαρκώσεως, Σταυρώσεως, Ἀναστάσεως, Ἀναλήψεως καὶ Πεντηκοστῆς μήνυμα τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἀπουσιάζει ἡ κλήση τῶν μαθητῶν νὰ συμμετέχουν στὸ λυτρωτικὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ. Τὴν ἴδια στιγμὴ ἀντ’ αὐτοῦ προβάλλεται ὁ συμφιλιωτικός, θεραπευτικός, κοινωνικὸς καὶ νοηματοδοτικὸς ρόλος ὅλων τῶν θρησκειῶν!».
Στὸ ἐρώτημα: «Παραμένει τὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὀρθόδοξο;», ὁ κ. Ρεράκης σημειώνει: «Οἱ συντάκτες τοῦ Προγράμματος Σπουδῶν ἔχουν ἰσχυριστεῖ μὲ ἔμφαση καὶ ἐπιμονή, ἀκόμα καὶ ἐνώπιον τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, ὅτι τὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν μὲ τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν παραμένει ὀρθόδοξο.
Ἐντούτοις:
• Πῶς εἶναι ὀρθόδοξο, ὅταν ἀπουσιάζει ὁ Χριστός, ὄχι ὡς ὄνομα, ἀλλὰ ὡς Θεάνθρωπος, Σωτήρας καὶ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου, ὅταν ἀπουσιάζει ἡ σχέση καὶ ἀναφορὰ τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεό;
• Πῶς εἶναι ὀρθόδοξο, ὅταν, γιὰ παράδειγμα, διδάσκει στὰ παιδιὰ τὴν πλάνη ὅτι‘‘οἱ θρησκεῖες εἶναι πηγὴ ἐλπίδας γιὰ σωτηρία’’, ἀφοῦ ἡ ὀρθόδοξη παράδοση ἀναγνωρίζει ὡς μοναδικὴ πηγὴ ἐλπίδας τὸν ἕνα Σωτήρα καὶ Λυτρωτή, τὸν Σαρκωθέντα καὶ Ἀναστάντα διὰ τὴν ἡμῶν σωτηρίαν...;
• Πῶς εἶναι ὀρθόδοξο, ὅταν σὲ διδακτικὴ ἑνότητα μὲ τίτλο ‘‘ἅγιοι ἄνθρωποι’’ ἀναφέρονται ἅγιοι καὶ ἅγιες τοῦ Χριστιανισμοῦ ὅπως: Ἁγία Βερονίκη, Ἀββᾶς Πινούφριος, Νεομάρτυς Ἀχμὲτ Κάλφας ἐξ Ἀγαρηνῶν, Ἁγία Φιλοθέη, Μαρία Σκόπτσοβα, ἐνῶ ἀμέσως μετὰ παρατίθενται ἰσάξια καὶ ἰσότιμα ‘‘ἅγιοι ἄνθρωποι στὶς θρησκεῖες τοῦ κόσμου: Βούδας, Κομφούκιος, Μωάμεθ, Βισνού (Κρίσνα), Δαλάι Λάμα, Γκάντι καὶ πολλὰ ἄλλα πρόσωπα ἱστορικὰ καὶ μυθικά’’; Τὰ παιδιὰ ἔτσι μαθαίνουν ἐπίσημα στὰ Θρησκευτικά τους ὅτι ὁ ὅρος ‘‘ἅγιος’’ δὲν εἶναι μόνον χριστιανικός, ὅτι ἀποδίδεται καὶ σὲ μὴ χριστιανούς, ὅτι ὑπάρχουν καὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας ἅγιοι καὶ ὅτι δυνατότητα ἁγιότητας ὡς τελείωσης, δικαίωσης καὶ ὁλοκλήρωσης τοῦ ἐνχριστωμένου βίου, ἔχουν καὶ οἱ ἄλλες θρησκεῖες!».
«Ἡ ἀποορθοδοξοποίηση τοῦ μαθήματος εἶναι φανερή», τονίζει ὁ κ. Ρεράκης, «καὶ ἀπὸ τὶς προϋποθέσεις ποὺ τίθενται γιὰ τὸ πρόσωπο τῶν διδασκόντων. Διότι, ὅπως διαβάζουμε στὸν Ὁδηγὸ Ἐκπαιδευτικοῦ, οἱ συντάκτες τοῦ νέου Προγράμματος θεωροῦν ὅτι: ‘‘Δὲν ὑφίσταται καμιὰ ἰδιαίτερη θρησκευτικοῦ χαρακτήρα προϋπόθεση γιὰ νὰ διδάξει ἕνας δάσκαλος τὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν... Ἕνας ἄθρησκος ἢ ἀγνωστικιστὴς ἢ ἀδιάφορος μπορεῖ νὰ διδάξει μὲ ἐπιτυχία τὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ὅπως καὶ ἕνας θρησκευόμενος. Ἀντίθετα, ἕνας ζηλωτὴς θρησκευόμενος ἔχει μᾶλλον ἐξασφαλισμένη τὴν ἀποτυχία’’»!
Ὁ κ. Ρεράκης θεωρεῖ τελείως ἀκατάλληλο γιὰ τὴν ἡλικία τῶν παιδιῶν τὸ νέο Πρόγραμμα. «Προσωπικά», βεβαιώνει ὁ κ. Καθηγητής, «ἐπιχείρησα νὰ δώσω πρὸς πραγμάτευση ἀρκετὰ ἀπὸ τὰ παραπάνω θέματα (σημ. ἐννοεῖ θέματα διδασκόμενα σὲ μαθητὲς Δημοτικοῦ καὶ Γυμνασίου) σὲ φοιτητές μου. Διαπίστωσα ὅμως πὼς ἀκόμα καὶ αὐτοὶ δυσκολεύον ταν νὰ τὰ κατανοήσουν καὶ νὰ τὰ ἐπεξεργαστοῦν».
Στὸ Ὑπόμνημα γίνεται ἐκτενὴς ἀναφορὰ στὴ σύγχυση ποὺ καλλιεργεῖται στὶς ψυχὲς τῶν παιδιῶν μὲ τὸν παραλληλισμὸ στοιχείων τῶν διαφόρων θρησκειῶν, ὅπως π.χ. μὲ τὴν ἰδιαίτερη μέρα τῆς καθεμιᾶς: «Στὴν Γ΄ Δημοτικοῦ, στὴν ἑνότητα μὲ τίτλο: ‘‘Κυριακή: Μιὰ σημαντικὴ ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας’’, τίθενται ὡς βασικὰ θέματα τὰ παρακάτω:
•‘‘ Ἡ Κυριακὴ τῶν Χριστιανῶν: Στὸ χριστιανικὸ ναό (ἡ καμπάνα, ὁ ναός, τὰ κεριά, οἱ εἰκόνες, ὁ Σταυρός).
• Τὸ Σάββατο τῶν Ἑβραίων: Στὴ συναγωγή (ραββίνος, τορά, κεριά, μενορά, κιπά, τεφιλίν).
• Ἡ Παρασκευὴ τῶν Μουσουλμάνων:
Στὸ Τζαμὶ ἢ Τέμενος (Κοράνιο, μιναρές, μουεζίνης, χατίπης, ἰμάμης, νίψεις προσώπου, χεριῶν καὶ ποδιῶν, βγάλσιμο παπουτσιῶν, μάσμπαχ, κατεύθυνση προσευχῆς, κήρυγμα).
• Σύμβολα θρησκειῶν τοῦ κόσμου: Ὁ σταυρός, ὁ ἰχθύς, ἡ ἄμπελος, ὁ πέλεκυς, τὸ ἄστρο τοῦ Δαβίδ, ἡ Μενορά, ἡ ἡμισέληνος, τὸ ὄνομα τοῦ Ἀλλάχ, ἡ Σβάστικα (Ἰνδουϊσμός -Τζαϊνισμός), τὸ γὶν καὶ τὸ γιάνγκ, τὸ ὤμ, ὁ τροχὸς τῆς διδασκαλίας τοῦ Βούδα (ντάρμα), ὁ λωτός, τὸ σύμβολο τῆς μὴ βίας (ἀχίμζα)’’»!
«Πέρα ἀπὸ τὸ γεγονός», ἐπισημαίνει ὁ κ. Καθηγητής, «ὅτι ἀποσιωπᾶται τὸ ἀναστάσιμο καὶ ἑορταστικὸ νόημα τῆς χριστιανικῆς Κυριακῆς ὡς ἡμέρας τοῦ Κυρίου καὶ ἐξισώνεται ἀπόλυτα στὴ συνείδηση τοῦ μαθητῆ μὲ ὅλες τὶς ἄλλες ἑόρτιες ἡμέρες τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ὑπάρχει παιδαγωγὸς στὸν κόσμο ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἐγκρίνει ὡς διδακτέα ὕλη γιὰ τὸ πνευματικὸ ἐπίπεδο παιδιῶν (8) ἐτῶν ὅλη αὐτὴν τὴν πανσπερμία τῶν θρησκευτικῶν ἐννοιῶν, ὀνομάτων, συμβόλων καὶ γνώσεων; Πῶς νὰ μὴν ὑποθέσει κανεὶς ὅτι ὅλα αὐτὰ γράφτηκαν μεθοδευμένα γιὰ νὰ προκαλέσουν θρησκευτικὴ σύγχυση καὶ ἀμφισβήτηση;».
«Ἰδιαίτερη ἐντύπωση», τονίζει ὁ κ. Ρεράκης, «προκαλεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι τόσο ὁ τρόπος σύστασης τῆς Ἐπιτροπῆς ‘‘ἐμπειρογνωμόνων’’..., ὅσο καὶ οἱ ἀπαράδεκτες... ἀλλαγὲς καὶ ἀνατροπὲς ποὺ ἐπιφέρει τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν στὸν ὀρθόδοξο χαρακτήρα τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, πραγματοποιήθηκαν κρυφίως, ἀφοῦ μόνο μιὰ ὀλιγομελὴς ὁμάδα αὐθαίρετα ἐπιλεγμένων θεολόγων γνώριζε καὶ συμμετεῖχε σ᾿ αὐτὸ τὸ ἔργο, χωρὶς νὰ ἐνημερωθεῖ ἢ νὰ ἐρωτηθεῖ κανείς: οὔτε οἱ γονεῖς τῶν μαθητῶν (Ὀρθόδοξοι καὶ μή) οὔτε οἱ Θεολογικὲς Σχολές, οὔτε οἱ θεολογικὲς Ἑνώσεις καὶ οἱ Σύνδεσμοι θεολόγων, οὔτε φυσικὰ οἱ Ἐκκλησίες τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Κρήτης».
Στὴ συνέχεια ὁ Καθηγητὴς θέτει ἕνα ζήτημα σοβαρότατο. Ρωτάει: –«Γιατί τὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν δὲν ἐφαρμόζεται καὶ στὰ μειονοτικὰ σχολεῖα τῆς Θράκης, ὅπου φοιτοῦν οἱ Ἕλληνες μουσουλμάνοι μαθητές, ἀφοῦ μάλιστα ρητὰ καὶ κατηγορηματικὰ ἀναφέρει ὅτι ‘‘ἀπευθύνεται ὄχι μόνο στοὺς Ἕλληνες ἢ στοὺς ὀρθόδοξους μαθητές, ἀλλὰ σὲ ὅλους, ἀνεξαιρέτως ἐθνικῆς καταγωγῆς ἢ θρησκευτικῆς καὶ ὁμολογιακῆς ταυτότητας;».
–«Γιατί τὰ παιδιὰ αὐτὰ συνεχίζουν καὶ θὰ συνεχίσουν νὰ διδάσκονται μόνο τὴ θρησκεία τους, τὸ Ἰσλάμ, ἐνῶ ἐπιβάλλεται στὰ παιδιὰ ποὺ ζοῦν στὴν ὑπόλοιπη χώρα, χριστιανοὺς καὶ μή, νὰ διδάσκονται (8) διαφορετικές θρησκευτικότητες;».
Προφανῶς διότι δὲν θὰ τὸ δεχόταν αὐτὸ ὁ Μουφτής, ἀπαντάει ὁ κ. Ρεράκης, καὶ συνεχίζει: «Ἐρωτᾶται: Μόνον ἡ ὀρθόδοξη πίστη θὰ μένει ἀνυπεράσπιστη στὶς κάθε μορφῆς παρεμβάσεις καὶ ἐκμεταλλεύσεις καὶ μόνον αὐτὴ θὰ γίνεται μονίμως στόχος τῆς ἑκάστοτε πολιτικῆς ἐξουσίας καὶ τῶν αὐλιζομένων σ᾿ αὐτήν; Τελικά, μήπως μόνον ἡ ὀρθόδοξη πίστη μπαίνει στὸ στόχαστρο τῆς ἀποδόμησης; Μήπως μόνον αὐτὴ δημιουργεῖ πρόβλημα στὸ σχέδιο τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων καὶ τῆς Παγκοσμιοποίησης, τέκνα τῶν ὁποίων εἶναι ἡ πολυπολιτισμικότητα
καὶ ἡ πολυθρησκευτικότητα...;».
Τέλος ὁ κ. Καθηγητὴς ἀπευθύνει ἔκκληση πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τοὺς Ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας μας. Γράφει: «Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, ...θεωροῦμε ὅτι τὸ θέμα τῆς μετατροπῆς τοῦ χαρακτήρα τῆς θρησκευτικῆς ἀγωγῆς τῶν νέων μας ἀπὸ ὀρθόδοξο σὲ πολυθρησκειακό, ὅπως ἐπιχειρεῖται μέσα ἀπὸ τὸ νέο πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν καὶ τὸν Ὁδηγὸ τοῦ Ἐκπαιδευτικοῦ, εἶναι πολὺ σοβαρό: κάθε χρόνο πρόκειται νὰ λαμβάνουν θρησκευτικὴ ἀγωγὴ μὲ βάση αὐτὸ τὸ Πρόγραμμα περίπου 900.000 παιδιὰ Δημοτικοῦ καὶ Γυμνασίου. Γι’ αὐτὸ ἀπευθύνω προσωπικὴ παράκληση καὶ πρόταση στὸν Μακαριώτατο νὰ καλέσει σὲ σύσκεψη ὅλους τοὺς Ἀρχιερεῖς, μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς ἐκπροσώπους τοῦ θεολογικοῦ κόσμου, προκειμένου νὰ συζητήσουν χωρὶς χρονικοὺς περιορισμοὺς τὸ σοβαρὸ αὐτὸ θέμα, ποὺ μέχρι τώρα διαχειρίστηκε καταχρηστικὰ μόνο μιὰ μικρὴ ὁμάδα θεολόγων, κάτω ἀπὸ καθεστὼς κρυψίνοιας καὶ μυστικότητας».
Αὐτὰ ἐπιλεκτικὰ ἀπὸ τὸ στιβαρὸ Ὑπόμνημα τοῦ καθηγητοῦ κ. Ρεράκη.
Ἀνερμήνευτη σιωπὴ ἐπικράτησε σὲ διάστημα 4 μηνῶν ἀπὸ τὴν ὑποβολὴ τοῦ ἐμπεριστατωμένου ὑπομνήματος τοῦ κ. Ρεράκη. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τοῦ παρελθόντος Ὀκτωβρίου δὲν ἀσχολήθηκε μὲ τὸ θέμα. Μόλις δὲ στὶς 5 Νοεμβρίου ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος μελέτησε τὸ ζήτημα μετὰ ἀπὸ σχετικὴ εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσσηνίας.
Μᾶς λυπεῖ ὅμως ἰδιαιτέρως τὸ γεγονὸς ὅτι αἰσθανόμαστε ὡς χρέος πρὸς τὴν ἀλήθεια, τὴν ἀνάγκη νὰ διατυπώσουμε ἐδῶ τὴν ἀπογοήτευσή μας τόσο ἀπὸ τὴν κατάληξη τῆς εἰσηγήσεως ποὺ ἀντιγράφει λέξη πρὸς λέξη τὴ «νέα πρόταση Προγράμματος Σπουδῶν τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν» ποὺ οἱ συντάκτες διαμόρφωσαν καὶ ἐπιχειροῦν νὰ ἐπιβάλουν στὴν ἐκπαίδευση, ὅσο καὶ γιὰ τὴν παράδοξη ἀπόφαση τῆς Συνόδου «νὰ ζητήσει νὰ τῆς ἀποσταλεῖ τὸ ὑπὸ διαμόρφωση νέο Ἀναλυτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν».
Τὸ πρόγραμμα εἶναι διαθέσιμο στὸν καθένα ἐδῶ καὶ πάνω ἀπὸ ἕνα χρόνο καὶ εἶναι ὑπόθεση δευτερολέπτων νὰ τὸ προμηθευτεῖ ὁ καθένας ἀπὸ τὸ διαδίκτυο. Τί ἄλλη ἀποστολή του θὰ πρέπει νὰ γίνει; Τὸ ζήτημα εἶναι ἐπεῖγον καὶ ἐκρηκτικό.
Ἡ δραματικὴ ἔκκληση τοῦ Καθηγητῆ κ. Ρεράκη καὶ ἡ ἀγωνία τοῦ πιστοῦ λαοῦ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγνοοῦνται ἢ νὰ ἀναβάλλονται. Ὑποβάλλουμε καὶ ἐμεῖς θερμότατη παράκληση πρὸς τὴν Σεβασμία Ἱερὰ Σύνοδο νὰ ἐπιληφθεῖ τοῦ σοβαρότατου αὐτοῦ ζητήματος χωρὶς ἀναβολὴ καὶ νὰ ἐπέμβει ἀποφασιστικὰ ἀποτρέποντας τὴν ἐπερχόμενη τραγωδία.
Διαβάστε σχετικά:
1 σχόλιο:
ΜΠΡΑΒΟ! ΛΕΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ!
Δημοσίευση σχολίου