Λυκούργος Νάνης, Η λύμη του νεονικολαϊτισμού ναρκοθετεί την πνευματική ζωή των πιστών

O νεονικολαϊτισμός εντός των κόλπων της Εκκλησίας μας αποτελεί δυστυχώς μία θλιβερή πραγματικότητα. Τόσο σε επίπεδο ποιμένων όσο και σε επίπεδο ποιμνίου. Υπάρχουν κληρικοί όπως για παράδειγμα ο γνωστός και μη εξαιρετέος και "αγαπημένος" κάποιων συστημικών ΜΜΕ π. Φιλόθεος Φάρος που σε δημοσιογραφικές του συνεντεύξεις υποστηρίζει εντελώς αντιευαγγελικά ότι οι προγαμιαίες σχέσεις δε συνιστούν αμαρτία. Την ίδια ετεροδιδασκαλία προέβαλε και κάποιος επίσης γνωστός και μη εξαιρετέος μητροπολίτης προ ετών σε συνένετευξή του σε βρωμερό περιοδικό κατασκανδαλίζοντας τους πιστούς.

Αλλά και κάποιοι πανεπιστημιακοί, θεολογούντες φιλόσοφοι ή φιλοσοφούντες θεολόγοι (διαλέγετε και παίρνετε) γνωστοί στους "παροικούντας την τοπική εκκλησιαστική Ιερουσαλήμ", φρονούν τα ίδια με τους προειρημένους όπως τυγχάνει ευρέως γνωστό. Επίσης υπάρχουν πνευματικοί που αμνηστεύουν τις εν λόγω σχέσεις και οι οποίοι θα δώσουν λόγο εν ημέρα κρίσεως αφού "παίρνουν στο λαιμό τους" κατά το κοινώς λεγόμενο μυριάδες ψυχών υπέρ ων Χριστός απέθανεν! Αλλά αυτό που πυροδοτεί την αγανάκτηση των πιστών εν προκειμένω δεν είναι τόσο η φρικαλέα ετεροδιδασκαλία, αυτή καθ εαυτήν, όσο η ένοχη αδιαφορία της ποιμαίνουσας Εκκλησίας απέναντι στο θλιβερό αυτό φαινόμενο . Δε θα έπρεπε η εκκλησιαστική διοίκηση να ανακαλέσει στην τάξη τους τοιαύτα φθεγγομένους; Πρόκειται για κλασσικής μορφής αδιαφορία, για συγκάλυψη των ενόχων για λόγους σκοπιμότητας, για συμβιβασμό με τον κόσμο και το φρόνημά του, για ανθρωπαρέσκεια ή για συνδυασμό των πιο πάνω αναφερθέντων παραγόντων; Ιδού τα ερωτήματα που απασχολούν και συνέχουν τον πιστό λαό!

Προ ετών και συγκεκριμένα εν έτει 1988 ευσυνείδητοι ποιμένες, οι μακαριστοί Φλωρίνης Αυγουστίνος, Σιδηροκάστρου Ιωάννης και Δρυϊνουπόλεως Σεβαστιανός, αγωνιώντες για την παραφθορά του εκκλησιαστικού ήθους που συνεπάγεται η εισήλαση του αιρετικού νεονικολαϊτισμού στην εκκλησιαστική ζωή, έθεσαν το θέμα εν συνόδω. Δυστυχώς, υπαιτιότητι του νυν αρχιεπισκόπου, η τότε ΔΙΣ κώφευσε. Στο μεταξύ το νεονικολαϊτικό νεόπλασμα εξαπλώνεται ταχέως εντός του εκκλησιαστικού οργανισμού και προκαλεί αφάνταστη πνευματική ζημία. Πότε επιτέλους θα αφυπνισθούν οι ποιμένες; Μάλλον, "ενύσταξαν οι ποιμένες", Ναούμ Γ, 18. Δε μιλάμε βέβαια και για τις μονίμως υπνώττουσες επί πνευματικών ζητημάτων θεολογικές μας σχολές. Αυτών η μέριμνα είναι άλλη. Πώς θα απαξιώσουν θεολογικά τους αντιοικουμενιστές κληρικούς και λαϊκούς όπως κατέδειξε και η κατάπτυστη περσινή παρέμβασή τους υπέρ του παραπαίοντος σε θέματα Ορθοδόξου Πίστεως Φαναρίου και σε βάρος των ομολογητών μητροπολιτών Πειραιώς και Κυθήρων, πώς θα καλλιεργήσουν το πνεύμα του οικουμενιστικού συγκρητισμού όπως φανερώνει η συμμετοχή τριών πανεπιστημιακών καθηγητών Θεολογίας σε επαίσχυντη οικουμενιστική συμπροσευχή σε παπικό ναό τον παρελθόντα Ιανουάριο στη Θεσσαλονίκη, πώς θα πλειοδοτήσουν σε αντιχρυσαυγιτισμό (σαφώς καταδικαστέον από χριστιανικής πλευράς) σιωπώντας ταυτόχρονα αιδημόνως για τη λυσσώδη επιχείρηση του εθνικοθρησκευτικού μας αποχρωματισμού την οποία απεργάζονται τα πρώην απο-κόμματα και νυν κόμματα των Τσιπροαλαβανοκουβέληδων, διοργανώνουσες επί πλέον και σχετικά συνέδρια και υπηρετούσες το διαβόητο politically correct, πώς θα συγκαλύψουν αιρετικές διδασκαλίες διδασκόντων σ αυτές, πώς θα νοθεύσουν τη θεολογία αναμειγνύοντάς τη με τη φιλοσοφία και τις προσωπικές ιδεοληψίες κάποιων θεραπόντων της πρώτης, πώς θα συμβάλλουν στην αλλοίωση του χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών όπως αποκαλύπτει η σχετική δραστηριότητα κάποιων προφεσσόρων κ.ο.κ. Απομένει οι υγιώς φρονούντες επίσκοποι, ιερές μονές, ιεραποστολικές αδελφότητες, διακεκριμένοι κληρικοί-πνευματικοί, χριστιανοί επιστήμονες, θεολόγοι και μη, θρησκευτικά ιστολόγια και άλλοι παράγοντες να αγωνισθούν με σθένος κατά της λύμης του νεονικολαϊτισμού που ναρκοθετεί την πνευματική ζωή των πιστών και ματαιώνει τη σωτηρία τους. Το θέμα είναι σοβαρό και απαιτεί την εγκατάλειψη της σιωπής και του συμβιβασμού. Οι υγιώς φρονούντες επίσκοποι θα πρέπει να επαναθέσουν το όλο θέμα εν συνόδω. Κατ αυτόν τον τρόπο θα αποδείξουν ότι η επίσημη Εκκλησία δεν είναι απλώς διοικούσα αλλά κυρίως ποιμαίνουσα.

Υ.Γ. Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια τόσο στο μητροπολίτη Κονίτσης Ανδρέα όσο και στον ιεροκήρυκα της μητροπόλεώς του π. Ιωήλ Κωνστάνταρο γιατί συχνά-πυκνά διαφωτίζουν με τα κηρύγματά τους το ποίμνιό τους σχετικά με τον επάρατο νεονικολαϊτισμό. Υπάρχουν βέβαια και άλλοι επίσκοποι και ιεροκήρυκες που πληροφορούν επαξίως τη διακονία τους σχετικώς. Απαιτείται όμως μαζικότερη και πιο συντονισμένη δράση και προπαντός εκ νέου ενέργειες προκειμένου το όλο ζήτημα να τεθεί στην σύνοδο της Ιεραρχίας.

Λ.Ν.