"Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: Ἀπόστολος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Ἔθνους"

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 17ῃ Αὐγούστου 2015

 Ἀριθ.  Πρωτ. 35

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  182α

ΘΕΜΑ:  Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: Ἀπόστολος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Ἔθνους.

            Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

            «Μηδεὶς τὸ ἑαυτοῦ ζητείτω, ἀλλὰ τὸ τοῦ ἑτέρου ἕκαστος» (Α΄ Κορ. ι΄ 24). Αὐτὸν τὸν λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ποὺ ἦταν λόγος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐδιάβασε μιὰ μέρα ὁ ἱερομόναχος Κοσμᾶς, ποὺ ἐμόναζε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Φιλοθέου τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Ἦταν ἡ ἐποχή, ποὺ θύελλα μεγάλη χτυποῦσε τὸν Ἑλληνισμό, ἰδιαίτερα τῆς Βορείου Ἠπείρου. Οἱ Τοῦρκοι, παρακινούμενοι ἀπὸ τὸν ἐχθρὸ τῆς ἀλήθειας, τὸν Σατανᾶ, ἔκαναν ὁλομέτωπη ἐπίθεση ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας, πιέζοντας τοὺς χριστιανοὺς ν’ ἀλλαξοπιστήσουν. Καί, δυστυχῶς, ἀρκετοὶ προσχωροῦσαν στὸν μωαμεθανισμό, εἴτε ἀπὸ φόβο γιὰ τὴν ζωή τους, εἴτε γιὰ νὰ σώσουν τὴν ὅποια περιουσία τους, εἴτε γιὰ ἄλλους λόγους. Χάνοντας, ὅμως, τὴν ὀρθόδοξη πίστη, ἔχαναν συγχρόνως καὶ τὴν ἐθνική τους συνείδηση, γινόντουσαν ἐξωμότες, κι’ ἀπὸ τοὺς Τούρκους χειρότεροι μισέλληνες. Γιατί, χωρὶς τὴν Θρησκεία του, ὁ Ἕλληνας παύει νὰ ἀνήκει στὸν Ἑλληνισμό. Αὐτὸ εἶναι ἕνα βασικὸ δίδαγμα τῆς Ἱστορίας.

-Β-

            Ἦταν φυσικό, λοιπόν, ὁ Ἱερομόναχος Κοσμᾶς νὰ ἔχῃ ἰσχυροὺς λογισμούς, γιὰ τὸ τὶ θὰ ἔπρεπε νὰ γίνῃ γιὰ νὰ σωθῇ ὁ Ἑλληνισμός. Ἔτσι, μιὰ μέρα, διαβάζοντας στὸ κελλί του τὴν Ἁγία Γραφή, τὸ βλέμμα του προσηλώθηκε σ’ ἕνα λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ποὺ τὸν εἶχε διατυπώσει στὴν πρώτη ἐπιστολή του πρὸς τοὺς χριστιανοὺς τῆς Κορίνθου : μηδεὶς τὸ ἑαυτοῦ ζητεῖτω, ἀλλὰ τὸ τοῦ ἑτέρου ἕκαστος» (Α΄ Κορ. ι΄24). Αὐτὸν τὸν λόγο, ὁ Κοσμᾶς τὸν θεώρησε σὰν ἀπάντηση τοῦ Οὐρανοῦ στὶς ἀνησυχίες καὶ τοὺς λογισμούς του : Μὴ σκέφτεσαι μόνο τὸ δικό σου πνευματικὸ συμφέρον, ἀλλὰ καὶ τὸ συμφέρον τῶν ἄλλων χριστιανῶν. Αὐτὸ σοῦ ἐπιβάλλει νὰ ἀφήσῃς τὴν Μονὴ τῆς μετανοίας σου καὶ νὰ ξεκινήσῃς τὸ δύσκολο. ἀλλὰ ὡραῖο ἔργο τοῦ εὐαγγελισμοῦ καὶ τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν «ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανε» (Ρωμ. ε΄ 8).

-Γ-

            Τὸν λόγο αὐτὸν τῆς Γραφῆς ὁ Κοσμᾶς τὸν θεώρησε ὅπως καὶ ἦταν, δηλαδὴ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ νὰ γίνῃ Ἱεραπόστολος τῶν συνελλήνων ἀδελφῶν του, οἱ ὁποῖοι ζοῦσαν κάτω ἀπὸ τὸν ἀδυσώπητο ζυγὸ τῶν Τούρκων, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἐπικίνδυνη προσηλυτιστικὴ προπαγάνδα τῶν παπικῶν καὶ τῶν προτεσταντῶν λεγομένων «χριστιανῶν», ποὺ ἐκμεταλλευόμενοι τὴν δυστυχία τοῦ λαοῦ, προσπαθοῦσαν, μὲ χρήματα κυρίως, νὰ ἀποκτήσουν ὀπαδούς.

-Δ-

            Ἔτσι, ὁ ἐνάρετος καὶ φωτισμένος ἐκεῖνος ἁγιορείτης Ἱερομόναχος ξεκίνησε τὸ σωτηριῶδες ἔργο του, ἔχοντας τὴν εὐλογία τῆς Μονῆς του καὶ τὶς εὐχὲς τοῦ τότε Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Σεραφεὶμ τοῦ Β΄. Ἐπραγματοποίησε τέσσερις ἱεραποστολικὲς περιοδεῖες, ὀργώνοντας κυριολεκτικὰ ὅλο τὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο, ἰδιαίτερα ὅμως τὴν πολύπαθη περιοχὴ τῆς Βορείου Ἠπείρου, ὅπου οἱ ἐξισλαμισμοὶ εἶχαν προσλάβει ἐξαιρετικὰ ἀνησυχητικὲς διαστάσεις, ὁπότε ἐκινδύνευε ἄμεσα ὁ ἐκεῖ Ἑλληνισμός. Μιλοῦσε, συνεσκιασμένα βέβαια, ἐναντίον τῶν Τούρκων, πιὸ φανερὰ ἐναντίον τοῦ δυτικοῦ χριστιανισμοῦ καὶ τοῦ πάπα, καὶ ἐντελῶς ξεκάθαρα γιὰ τοὺς ἑβραίους, οἱ ὁποῖοι, τελικά, μεθόδευσαν τὴν ἐξόντωσή του. Ἔτσι ὁ φλογερὸς ἱεραπόστολος Κοσμᾶς ὁ Αἱτωλός,στὶς 24 Αὐγούστου 1779 ἀπαγχονίστηκε στὸ χωριὸ Μόγιαλι τοῦ Φίερι, ἐνῷ ἐνταφιάστηκε στὸ Κολικόντασι,διότι ἐκεῖ βρέθηκε τὸ σεπτὸ λείψανό του, παρασυρμένο ἀπὸ τὰ νερὰ τοῦ ποταμοῦ Ἄψου.

-Ε-

            Ἡ τοπική μας Ἐκκλησία, γιὰ νὰ τιμήσῃ ἀκόμη μιὰ φορὰ τὸν Ἅγιο, ὀργανώνει τὶς ἀκόλουθες ἐκδηλώσεις: α) Τὴν Κυριακή, 23 Αὐγούστου, θὰ ψαλῇ ὁ μέγας πανηγυρικὸς ἑσπερινός, στὶς 7 μ.μ. β) Στὴν συνέχεια θὰ πραγματοποιηθῇ σύντομη λιτανεία τῆς Εἰκόνας καὶ τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου μέχρι τὴν πλατεῖα, ὅπου θὰ γίνῃ δέηση. Κατόπιν ἐπιστροφὴ στὸν Ναό, ἀπόλυση καὶ διανομὴ τῆς ἀρτοκλασίας. γ) Τὴν Δευτέρα, 24 Αὐγούστου, ὄρθρος καὶ ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία. Στοὺς τόσο δύσκολους καιροὺς ποὺ περνᾶμε, ἡ συμμετοχή μας στὶς παραπάνω ἐκδηλώσεις θὰ μᾶς αὐξήσῃ τὴν πίστη, ὥστε μὲ τὴν δύναμη τοῦ Κυρίου νὰ ξεπεράσουμε τὶς δεινὲς αὐτὲς περιστάσεις.

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης

Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης  
Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ