Πολιτική νομιμοποιήσεως της ομοφυλοφιλίας
άνευ ισχυράς εκκλησιαστικής αντιδράσεως
του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου
Η κοινοβουλευτική διαδικασία και η τελική ψήφιση του νομοσχεδίου για το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων υπήρξε πραγματικά αποκαλυπτική για τα φρονήματα της πλειονότητας των βουλευτών της Ελλάδος.
Αναμενόμενο να πανηγυρίζουν οι ομοφυλόφιλοι για την υπερψήφιση του νομοσχεδίου, με τρόπο μάλιστα προκλητικό εντός της Βουλής. Αλλά πραγματικά τραγική η εικόνα των περισσοτέρων βουλευτών που αν και ετεροφυλόφιλοι οι ίδιοι, έσπευσαν να στηρίξουν τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Τραγικότερη η πολυκομματική στήριξη του νομοσχεδίου που απέδειξε ότι δεν είναι έργο μόνο της «άθεης αριστεράς» η αποδόμηση της οικογένειας και των ιερών παραδόσεων αυτού του τόπου. Οι απουσιάσαντες ως άλλοι Πόντιοι Πιλάτοι αδυνατούν να ξεπλύνουν την ευθύνη τους για την τελική έκβαση της διαδικασίας και την υπερψήφιση του νομοσχεδίου. Και εις ανώτερα!
Εκείνο που μένει πλέον είναι όσοι πολίτες διατηρούν στοιχειώδη λογική και ελάχιστη τιμιότητα να διαχωρίσουν τη θέση τους από τα πολιτικά κόμματα που μετατρέπουν την ανηθικότητα σε νόμο και την εκτροπή σε κανόνα ζωής. Η φωνή της διοικούσας εκκλησίας πρέπει να γίνει κραυγή διαμαρτυρίας. Δεν αρκούν οι μεμονωμένες φωνές αντίδρασης εκλεκτών κληρικών και επισκόπων. Η νωχελική αντίδραση όσων προΐστανται τείνει να εξομοιωθεί με την αποχή των προαναφερθέντων βουλευτών που φοβούνται μήπως χαρακτηριστούν γραφικοί και αφήνουν ανενόχλητο τον «καίσαρα» να νομοθετεί αντιευαγγελικά και διεστραμμένα. Που είναι το «ουκ έξεστι σοι»; Ποια πονηρή δύναμη κλείνει τα στόματα των επισκόπων; Γιατί εγκαταλείφθηκε το επισκοπικό τους καθήκον και απλώς παρατηρούν το λύκο που ήδη μπήκε στο κοπάδι και κατασπαράσσει τα πρόβατα; Μέχρι πότε η ψευτοευγένεια, οι «καλές σχέσεις» και οι ήπιοι τόνοι θα εμποδίζουν την άρθρωση του αυτονόητου ευαγγελικού λόγου από αυτούς που τάχθηκαν να τον υπηρετούν; Έως πότε οι πνευματικοί οδηγοί θα καθησυχάζουν τον λαό που ανησυχεί για τον ασταμάτητο κατήφορο; Έως πότε ακυβέρνητο θα παραδέρνει το πλοίο της Εκκλησίας από τα κύματα της πολιτικής και εκκλησιαστικής αφασίας και αναξιότητας; Πότε θα αναλάβει κάποιος θαρραλέος κυβερνήτης να ξυπνήσει τον καθεύδοντα Ιησού; Πότε θα βοήσουμε με ειλικρίνεια προς τον Κύριο: «Κύριε, σῶσον ἡμᾶς, ἀπολλύμεθα» (Ματθ. 8,25). Μήπως οι καθεύδοντες ως ο Ιωνάς και ρέγχοντες εντός του πλοίου της εκκλησίας πρέπει να βληθούν εις την θάλασσαν για να αφυπνισθούν και να αναλάβουν επιτέλους έργο κηρύγματος μετανοίας;
Είναι κοινή πεποίθηση ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε πάρει δρόμο κατηφορικό. Τρέχουμε με μεγάλη ταχύτητα προς τον κρημνό. Η οικονομική κρίση δεν λειτούργησε αφυπνιστικά στον πνευματικό τομέα. Αντί να βρούμε την αληθινή αιτία της κατάντιας μας συνεχίζουμε μια λανθασμένη πορεία στηριζόμενοι εγωιστικά στις ανθρώπινες δυνάμεις μας έχοντας λησμονήσει την εξ ουρανού βοήθεια, ζώντας ως άθεοι, ζητιανεύοντας στους «εταίρους» μας, νομιμοποιώντας τα αμαρτήματά μας, σχεδιάζοντας τη διάλυση και των τελευταίων θεμελίων της πίστης και της παράδοσής μας που έχουν μείνει όρθια και αρνούμαστε πεισματικά να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής προς την πατρική οικία της αγιοπατερικής μας κληρονομιάς. Η άσωτη ζωή μας συνεχίζεται στη μακρινή χώρα και μολονότι η πατρική περιουσία έχει πλέον εξανεμιστεί, τώρα προσπαθούμε να χορτάσουμε την πείνα μας από την τροφή των χοίρων και βουλιάζουμε ακόμη πιο πολύ στα λασπόνερα της αποστασίας μας. Λιμοκτονούμε πνευματικά αλλά ακόμη δεν βρήκαμε το δρόμο της επιστροφής. Ίσως χρειαστεί ο αληθινός μας πατέρας να επιτρέψει κάτι ακόμη πιο συνταρακτικό ώστε να ξυπνήσουμε επιτέλους και να συνέλθουμε από τον λήθαργο στο οποίο φαίνεται πως έχουμε πέσει.
Ορθόδοξος Τύπος, 8/1/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου