Εὐάγγελος Στ. Πονηρός, Ἕνα ἀξιόλογο βιβλίο πού διαβάσαμε: Ἀναστασίου Ν. Μαρίνου, Δρος Ν., Ἀντιπροέδρου τοῦ ΣτΕ ε.τ., Σύντομες ἀναδρομές στήν ἐπικαιρότητα

Αναστάσιος Μαρίνος
Αντιπρόεδρος του ΣτΕ ε.τ.

Ἕνα ἀξιόλογο βιβλίο πού διαβάσαμε:

Ἀναστασίου Ν. Μαρίνου, Δρος Ν., Ἀντιπροέδρου τοῦ ΣτΕ ε.τ., Σύντομες ἀναδρομές στήν ἐπικαιρότητα, τόμος Α΄, Ἀθῆναι 2009. (ISBN 978-960-931305-6) (σ.σ. 211).

Εὐάγγελος Στ. Πονηρός Δρ Θ., Μ.Φ.

Ἕνα ἀκόμη βιβλίο τοῦ ἔγκριτου νομικοῦ Ἀναστασίου Μαρίνου ἀποτελούμενο ἀπό πενηνταπέντε ἄρθρα τοῦ συγγραφέως δημοσιευμένα ἀπό τό 2001 ἕως καί τό 2009 σέ διάφορες ἀθηναϊκές ἐφημερίδες.

Τό βιβλίο θά μποροῦσε κάλλιστα νά τιτλοφορεῖται «ὑπερασπίζοντας τή δικαιοσύνη καί τή δημοκρατία», τό γιατί θά τό ἐξηγήσουμε παρακάτω.

Ἀρκετά ἀπό τά ἄρθρα τά ὁποῖα τό ἀποτελοῦν, προσεγγίζουν καί ἐπιλύουν διάφορα νομικά ζητήματα, πλήν ὅμως εἶναι προσιτά καί κατανοητά ἀπό τόν ὁποιονδήποτε ἀναγνώστη, καί ἀπό τόν μή νομικό. Σέ ὁρισμένα ἀπό τά κείμενα αὐτά θίγονται κάποιες κακές συνήθειες, οἱ ὁποῖες ἐπιδιώκεται νά ἐπιβληθοῦν στήν ἑλληνική κοινωνία, ὅπως ἡ λήθη τῶν ἀγώνων τῶν προγόνων μας, ἡ λήθη τῶν θυσιῶν τους, ἡ περιφρόνηση τοῦ αἵματος πού ἔχυσαν ὥστε νά ἔχουμε ἐμεῖς σήμερα ἐλευθερία, τήν ὁποία κινδυνεύουμε νά χάσουμε, ἐπειδή ἀκριβῶς δέν μάθαμε νά ἐκτιμοῦμε, νά τιμοῦμε καί νά συνεχίζουμε τούς ἀγῶνες τῶν προγόνων μας.

Ἰδιαίτερη ἔμφαση δίνεται στήν νομική ὑπόσταση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στήν ἰδιαίτερη θέση τήν ὁποία κατέχει αὐτή ἐντός τοῦ ἑλληνικοῦ συντάγματος, θέση ἡ ὁποία ὀφείλεται στήν πίστη τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί τήν πίστη τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἐπιχείρησαν κατά καιρούς μερικοί νά ὑποσκάψουν, ἀλλά πάντοτε ἡ ἀπόπειρά τους αὐτή ἐπαληθεύει περίτρανα τό «σκληρόν σοι πρός κέντρα λακτίζειν».

Τό βιβλίο ξεσκεπάζει τίς ἀπόπειρες διαφόρων, οἱ ὁποῖοι προφασιζόμενοι τήν δημοκρατία ἐπιδιώκουν καί ἐπιμένουν νά ἐπιβάλουν τήν αὐθαιρεσία τους. Καί πρέπει νά τό καταλάβουμε ὅλοι μας: δημοκρατία δέν εἶναι ἡ αὐθαιρεσία τοῦ καθενός ἀπό ἐμᾶς. Ἡ δημοκρατία ἔχει νόμους, τούς ὁποίους ὀφείλουμε νά σεβόμαστε καί νά ἐφαρμόζουμε. Κι ἄν κάποιος ἀπό αὐτούς τύχει νά μήν εἶναι δίκαιος, τότε ὅπως λέγει ὁ Σωκράτης, πρέπει ὁ πολίτης ἀπευθυνόμενος πρός τήν πολιτεία «ἤ πείθειν αὐτήν, ᾗ τό δίκαιον πέφυκε, βιάζεσθαι δέ οὐχ ὅσιον οὔτε μητέρα οὔτε πατέρα, πολύ δέ τούτων ἔτι ἦττον τήν πατρίδα» (Κρίτων 51C).  Ἔτσι θά παύσουμε νά ἐπαναλαμβάνουμε τήν ἀνόητη φράση «δημοκρατία δέν ἔχουμε;», ὁπόταν θέλουμε νά δικαιολογήσουμε τήν προσωπική μας αὐθαιρεσία.

Ἄλλες δύο κατηγορίες ἀνθρώπων ἀντιμετωπίζει σθεναρά ὁ συγγραφέας τοῦ βιβλίου, πρόκειται γιά ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἐπιδιώκουν δημοσιότητα μέ ὅλως ἀνεύθυνο τρόπο. Οἱ μέν αὐτοδιορίζονται «εἰδικοί» ἐπί παντός ἐπιστητοῦ, οἱ δέ αὐτοδιαφημίζονται ὡς «προοδευτικοί». Καί πρέπει νά γίνουν ἀντιληπτές δύο ἀλήθειες, πρῶτον ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά ἐκφέρει κάποιος γνώμη, ἄν δέν ἔχει γνώση. Τό κύρος τό ὁποῖο τυχόν κατέχει μέσα στήν κοινωνία δέν δικαιώνει τυχόν ἀνεύθυνες γνῶμες του, ἀντίθετα τυχόν ἀνεύθυνες γνῶμες του μειώνουν τό κύρος του. Ἡ δεύτερη ἀλήθεια εἶναι, ὅτι ὁ «προοδευτισμός» δέν ταυτίζεται μέ τήν πρόοδο. Ἀποτελεῖ σοβαρή ἀσθένεια τῆς σύγχρονης ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία ἀσθένεια, τό λέμε καί τό τονίζουμε, ἐμποδίζει τήν πρόοδο. Πάσχουν ἀπό αὐτήν, ὅσοι ἐπιθυμοῦν πάσῃ θυσίᾳ νά προβάλουν τόν ἑαυτό τους καί νά προωθήσουν τά προσωπικά τους συμφέροντα, γι΄ αὐτό καί ἀρέσκονται νά αὐτοαποκαλοῦνται «προοδευτικοί».

Τό βιβλίο αὐτό θά μᾶς βοηθήσει νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό παρεξηγήσεις καί θεωρίες πού ἔντεχνα προβάλλονται ἀπό μερικούς οἱ ὁποῖοι χρησιμοποιοῦν τά μέσα ἐνημερώσεως γιά νά διαβρώσουν δημοκρατία καί δικαιοσύνη. Θά βοηθήσει νά ἀπαλλαγοῦμε καί ἀπό τίς προσωπικές μας μικροαυθαιρεσίες, ὥστε νά εἴμαστε ὄχι μόνον βιολογικά, ἀλλά καί ἄξια πνευματικά τέκνα τῶν προγόνων μας, τοῦ λαοῦ πού χάρισε στόν κόσμο τή δημοκρατία, τόν πολιτισμό, τήν ἐπιστήμη, τοῦ λαοῦ πού χάρισε στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τούς μεγάλους πατέρες καί διδασκάλους.

Τό ἔχουμε στ΄ ἀλήθεια ἀνάγκη.