Η τρομοκρατία του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και ο Μητροπολίτης Γόρτυνος (και σε ρουμανική μετάφραση)

πηγή: "Ορθόδοξος Τύπος", 2/10/2009

O ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ κ. Βαρθολομαῖος συμπεριφέρεται ὡς κοσμικός ἄρχων. Ἐπιστρατεύει .πολεμικάς ἀπειλάς. ἐναντίον Ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι ὑπέγραψαν τήν θερμήν Ὁμολογίαν Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀποστέλλει ἐκπροσώπους του, οἱ ὁποῖοι παραδίδουν ἐπιστολάς .τρομοκρατικοῦ. περιεχομένου εἰς Ἐπισκόπους τῆς ἐν Ἑλλάδι Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ὑπέγραψαν τήν Ὁμολογίαν Πίστεως. Περίλυπος εἶναι ἡ ψυχή του διά τήν συμπεριφοράν αὐτήν τῶν Ἐπισκόπων. Προφανῶς θεωρεῖ τήν ὑπογραφήν των ὡς λάβαρον ἀναδείξεως τῶν αἱρετικῶν του σχεδίων. Διδάσκει ἄλλωστε τήν αἵρεσιν συμπροσευχόμενος ἄλλοτε μέ γκουρού, ἄλλοτε μέ τούς θρησκευτικούς ἡγέτας τῶν ᾽Ιθαγενῶν τοῦ Ἀμαζονίου, ἄλλοτε μετά τοῦ Πάπα εἰς τόν Πατριαρχικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἰς τό Φανάρι καί ἄλλοτε μετά ἄλλων αἱρετικῶν τοῦ “Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν.(Αἱρέσεων)” Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης εἶναι ἕνα διαρκές σκάνδαλον.

Προκαλεῖ τήν σύγχυσιν εἰς τούς Ὀρθοδόξους μέ τά συλλείτουργα καί τάς συμπροσευχάς, διακηρύσσων ἐμμέσως πλήν σαφῶς, ὅτι τά πάντα εἶναι τά ἴδια. Καί ὅτι δέν ὑφίστανται διαφοραί μεταξύ Ὀρθοδόξων, Παπικῶν, Προτεσταντῶν και ἄλλων πλανεμένων Χριστιανῶν. Ἐπί τῶν ἡμερῶν του τό Φῶς τῆς Πίστεως ἔγινε ἕνα μέ τό Σκότος τῆς Αἱρέσεως. Ἐπί τῶν ἡμερῶν του ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔγινε ἰσότιμος τῆς Παπικῆς, τῆς Προτεσταντικῆς, τῆς Ἀγγλικανικῆς. Προφανῶς, διότι συνειδησιακῶς πιστεύει ὅ,τι ἀκριβῶς καί ἕνας Πάπας, ὁ ὁποῖος διεκήρυσσεν ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι αἵρεσις. Ἐπί τῶν ἡμερῶν του ὁ ἀγών διά τήν ὑπεράσπισιν τῆς Πίστεως καί τήν ἀπαρέγκλιτον τήρησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἀποτελεῖ πρᾶξιν παραφροσύνης συντελεσθεῖσα ὑπό βαπτισμένων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι ὑπερασπίζονται θεοπνεύστους ἐντολάς, ξεπερασμένας διά τόν 21ον αἰῶνα τῆς παγκοσμιοποιήσεως καί τῆς Νέας Τάξεως πραγμάτων.
Εἰς τούς “παράφρονας” ἀνήκουν Μητροπολῖται, Καθηγούμενοι Ἱερῶν Μονῶν, Ρασοφόροι, καθηγηταί Πανεπιστημίου, Ἱερομόναχοι, ἔντιμοι κληρικοί, θεολόγοι Μέσης Ἐκπαιδεύσεως, ὁ ἁπλός λαός τοῦ Θεοῦ. Οἱ
“παράφρονες” αὐτοί, οἱ ὁποῖοι ὑπερασπίζονται τά ἱερά καί τά ὅσια τῆς Ἐκκλησίας μας καταγγέλλονται ὑπό τοῦ φιλοοικουμενιστοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ὡς εὑρισκόμενοι ἐκτός Ἐκκλησίας. Ἐταράχθη ἡ καρδία του καί ὁ Θρόνος του ὑπό Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι φυλάσσουν τάς παρακαταθήκας τῆς Ἐκκλησίας μας, τάς ὁποίας ὤφειλε νά φυλάση ὁ ἴδιος ὡς συντονιστική κεφαλή τῆς Ὀρθοδοξίας. Διά πρώτην φοράν Οἰκουμενικός Πατριάρχης εὑρίσκεται τόσον δυναμικῶς ἀντιμέτωπος μέ ἕνα κίνημα πιστῶν,τό ὁποῖον ζητεῖ τόν τερματισμόν τῆς καταφρονήσεως τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἀπό ὡρισμένας κεφαλάς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Διά πρώτην φοράν ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἀμφισβητεῖται τόσον δυναμικῶς ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανικῶν Ἀδελφοτήτων καί ἀπό τήν συντριπτικήν πλειοψηφίαν τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἐντύπων, Ἱερῶν Μονῶν, θεολόγων καί ἐπιστημόνων. Διά πρώτην φοράν Οἰκουμενικός Πατριάρχης διατυπώνει “ἀπειλάς” ἐναντίον Μητροπολιτῶν τῆς Ἑλλάδος. Διατυπώνει τάς ἀπειλάς, ὅταν το ἀντιοικουμενιστικόν καί ἀντιπαπικόν κίνημα λαμβάνει ἐκρηκτικάς διαστάσεις εἰς τούς κόλπους τοῦ νέου Ἡμερολογίου. Ὁ μακαριστός Οἰκουμενικός Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἤνοιγε δι᾽ ἐπιστολῶν διάλογον μετ᾽ ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἀντέδρων δυναμικῶς εἰς τά οἰκουμενιστικά καί φιλοπαπικά βήματά του καί παρεῖχεν ἐξηγήσεις. Τοῦτο ἔπραξε μέ τόν μακαριστόν Φώτιον Κόντογλου, ὁ ὁποῖος τόν ἤλεγχε αὐστηρότατα διά τά βήματα τῆς ἀποστασίας του. Ὁ σημερινός Οἰκουμενικός Πατριάρχης διατυπώνει “ἀπειλάς” καί ψεύδεται. Ψεύδεται, ὅταν δηλώνη ὅτι ἁπλῶς διαλέγεται μετά τῶν Παπικῶν καί τῶν λοιπῶν αἱρετικῶν. Ψεύδεται, διότι δεν διαλέγεται, ἀλλά συμπροσεύχεται μετά τοῦ “Ἁγιωτάτου Ἐπισκόπου” τῆς Ρώμης. H “AΠΕΙΛΗΤΙΚΗ” ἐπιστολή του ἔχει τά πρῶτα ἀποτελέσματα. Ἕνας λόγιος καί σεβαστός Μητροπολίτης, ὁ Γόρτυνος καί Μεγαλουπόλεως κ. Ἱερεμίας, καθηγητής Πανεπιστημίου “ὑπέκυψε” εἰς τάς ἀπειλάς του. Ἀπέσυρε τήν ὑπογραφήν του ἀπό τήν Ὁμολογίαν Πίστεως. Ἐλιποτάκτησεν ἀπό τό καθῆκον τῆς ὑπερασπίσεως τῆς πίστεως. Ἐφρόντισεν ἡ λιποταξία του νά γίνη θορυβωδῶς καί μέ ὑποτιμητικάς δηλώσεις διά τούς συντάκτας τῆς Ὁμολογίας Πίστεως. Ἐζήτησε συγγνώμην ἀπό τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην, ἐλπίζων νά διαλύση τήν
λύπην τῆς καρδίας του. Ἀποκαλεῖ λαθροκαπήλους τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Πίστεως, ἀλλά καί πλανεμένους, τούς συντάκτας τῆς Ὁμολογίας Πίστεως. .Καταθέτει. τόν ἑαυτό του .στρατιώτην στήν Μητέρα Ἐκκλησία γιά τούς ἀγῶνες τῆς Πίστεως, ἀλλά καί στούς ἀγῶνες, πού προπορεύεται ὁ Πατριάρχης, ἡ Ἱερά Σύνοδος καί ἡ Ἱεραρχία.. Δηλώνει ὅτι τόν παρεπλάνησαν, διότι τοῦ εἶπον ὅτι θά τό ὑπογράψουν καί ἄλλοι ἀρχιερεῖς. Καί συμφώνως μέ δηλώσεις του εἰς τό Ἐκκλησιαστικόν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων Romfea:
“Ὅταν εἶδα ὅμως ὅτι ὑπέγραψαν μόνο τρεῖς-τέσσερεις ἐπίσκοποι, εἶχα ἕνα ἔλεγχο συνειδησιακὸ μέσα μου. Τότε εἶπα στὸν ἑαυτό μου, πῶς οἱ ἄλλοι Ἀρχιερεῖς δὲν ὑπέγραψαν; Εἶμαι ἐγὼ περισσότερο χριστιανὸς ἀπὸ αὐτούς; Ἔτσι ἀμέσως ἀπέσυρα τὴν ὑπογραφή μου, ἐνημερώνοντας μὲ ἐπιστολὴ καὶ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Βαρθολομαῖο”. Στὴν συνέχεια ὁ Μητροπολίτης Ἱερεμίας τόνισε χαρακτηριστικά: “Θέλω να μὲ ἐλεήσει ὁ Κύριος, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ γίνει, γιατί εἶμαι ἁμαρτωλός, ὅπως ὁ πατέρας μου ἔχυσε τὸ αἷμα του γιὰ τὴν πατρίδα, νὰ ἀξιωθῶ καὶ ἐγὼ νὰ χύσω τὸ αἷμα μου γιὰ ἀγῶνες, ποὺ ἀφοροῦν τὴν ὀρθόδοξη πίστη, ἀλλὰ τὸ τονίζω μόνο, ὅταν γίνονται πολὺ σοβαροὶ ἀγῶνες”. Κλείνοντας ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος κ. Ἱερεμίας δήλωσε: “Κοιτᾶξτε κ. Πολυγένη, τὸ ἐκκλησιολογικὸ εἶναι, ὅπως διαφαίνεται καὶ ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, οἱ ἐπίσκοποι νὰ συντάσσουν τὰ κείμενα σὰν ταγοὶ καὶ μετὰ νὰ ὑπογράφουν οἱ μοναχοὶ καὶ οἱ λαϊκοί”.
H ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΙΣ τοῦ Μητροπολίτου ἔγινε θορυβωδῶς καί μέ ἀπαραδέκτους χαρακτηρισμούς διά τους συντάκτας τῆς Ὁμολογίας Πίστεως. Ὁ πιστός λαός γνωρίζει πολύ καλά τούς συντάκτας καί δι᾽ αὐτό αἱ ὑπογραφαί αὐξάνονται καί πληθύνονται. Δέν θά ἐπικρίνωμεν ἐπί τῶν δηλώσεών του τόν Μητροπολίτην. Οὔτε θά ἀνταποδώσωμεν τούς χαρακτηρισμούς. Θά τοῦ εἴπωμεν, ὅμως, ὅτι ἔνας Μητροπολίτης, ὁ ὁποῖος ὑπό τό βάρος μιᾶς .ἀπειλητικῆς. ἐπιστολῆς τρέπεται εἰς φυγήν, ἀνακαλεῖ τήν ὑπογραφήν του διακηρύσσων ὅτι παρεπλανήθη, καί θορυβεῖ μέ ἀπαραδέκτους δηλώσεις, διά νά ὑποβάλη τά σέβη του εἰς ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἐξισώνει τήν Ὀρθοδοξίαν μέ τήν αἵρεσιν, εἶναι ἀκατάλληλος διά ποιμενάρχης καί ἐπικίνδυνος διά σκανδαλισμόν τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ἀφοῦ θέτει τήν ὑπογραφήν του κάτωθι κειμένων, τά ὁποῖαδέν γνωρίζει. Ὑπάρχει ὅμως κάτι φοβερώτερον: Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλουπόλεως ἀκυρώνει τό πνευματικόν του ἔργον. Καί ποῖον εἶναι αὐτό; Τό συγγραφικόν του ἔργον. Εἰς τά βιβλία του διακηρύσσει εἰς ὅλας τάς σελίδας ὅτι ὁ Παπισμός εἶναι αἵρεσις. Καί τό τεκμηριώνει μέ τήν Οἰκουμενικήν Σύνοδον, ἡ ὁποία ἔγινε ἐπί μεγάλου Φωτίου, ἀλλά καί μέ ἄλλα στοιχεῖα. Διακηρύσσει ὅτι ὁ Παπισμός μετά τοῦ ὁποίου συμπροσεύχεται ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, δέν εἶναι Ἐκκλησία. Σήμερον ἀκυρώνει τό ἔργον του, πετᾶ εἰς τόν κάλαθον τῶν ἀχρήστων τήν ἀντιπαπικήν διδασκαλίαν του, ὑβρίζει ὡς λαθροκαπήλους τῆς Πίστεως, ὅσους ζητοῦν την τήρησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τόν τερματισμόν τῶν συλλειτούργων καί τῶν συμπροσευχῶν καί ἑτοιμάζεται νά γίνη στρατιώτης τῶν Οἰκουμενιστῶν καί Φιλοπαπικῶν Ἱεραρχῶν καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Ἴσως ὁ Γόρτυνος καί Μεγαλουπόλεως συντόμως νά ἔχη μιμητήν. Ἀλλά δεν θά εἶναι μιμηταί τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, τούς ὁποίους ἐκήρυξεν ἡ οἰκουμενιστική καί φιλοπαπική φατρία εἰς τούς κόλπους καί εἰς τά ἡγετικά κλιμάκια τῆς Ὀρθοδοξίας ὑπό διωγμόν. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶχον ἀγάπην πρός τούς αἱρετικούς, ὡς ἔχουν οἱ σημερινοί .Πατέρες. τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας εἶχον μῖσος πρός τά .δόγματα. τῆς αἱρέσεως καί ἀγάπην πρός τόν Φῶς τῆς Ἀληθείας. Κάποιοι ἀπό τούς σημερινούς Πατέρας ἔχουν μῖσος προς τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, εἰς τούς ὁποίους ἀναφέρονται ὑποκριτικῶς, διότι διετύπωσαν τήν θεόπνευστον Ἀλήθειαν καί ἀγάπη πρός τήν αἵρεσιν. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἔζησαν ἀσκητικῶς, με νηστείαν, πολλήν ἐργασίαν, προσευχήν καί κομποσχοίνι. Εἶχαν ἀλουσίαν, ταπεινοφροσύνην, ἦσαν ἀκτήμονες, ἐλεήμονες καί ἄφησαν μεγάλον πνευματικόν ἔργον. Οἱ σημερινοί Πατέρες ζοῦν ὡς καί οἱ κοσμικοί, ἔχουν πολυτελῆ αὐτοκίνητα, τραπεζικούς λογαριασμούς, πολυτελῆ ἄμφια, κοινωνικάς ἐπαφάς, διοικητικά καθήκοντα, ὁδηγούς, οἰκονόμους, σκάνδαλα καί οἱ περισσότεροι κομπολογάκι, ἐνῶ φοροῦν ἐλαφρά ἤ βαριά ἀρωματάκια καί φροντίζουν τήν βαφήν τῶν μαλλιῶν ἤ τῆς γενειάδας. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας δέν συμπροσηύχοντο με ἀλλοθρήσκους καί ἑτεροδόξους, διότι αὐτό ἀπαγορεύεται ἀπό τους Ἱερούς Κανόνας. Εἶχον γαλήνιον πρόσωπον καί ἐδίδασκον τά νάματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τό κήρυγμά των ἔσωζε ψυχάς, ἤλεγχεν ἄρχοντας, κατηύθυνε τόν πιστόν λαόν, ὡδήγει εἰς τήν ἀνάτασιν πρός τό θεῖον, ἐτελειοποιοῦσεν. Οἱ σύγχρονοι πατέρες κάμνουν το ἀντίθετον ἀπό τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ τό κήρυγμά των οὐδείς τό ἀκούει. Διότι ὁ πιστός λαός γνωρίζει ὅτι οἱ περισσότεροι εἶναι μέλη ἑνός συνεδρίου «Ἰουδαϊκοῦ», τό ὁποῖον προδίδει την Ὀρθόδοξον Πίστιν.
Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλουπόλεως ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος συντάσσει τά κείμενα καί τά ὑπομνήματα καί οἱ ἄλλοι ἀκολουθοῦν. Ὅταν, ὅμως, ὁ Ἐπίσκοπος,ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ὁποῖος ἔχει καί τήν ἰδιότητα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἰσοπεδώνῃ τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν, ἐξωραΐζῃ τήν αἵρεσιν τοῦ Παπισμοῦ, ἀποδέχεται τήν δαιμονικήν Οὐνίαν, συμπροσεύχεται μετά τῶν αἱρετικῶν, συμπροσεύχεται με γκουρού καί ἀλλοθρήσκους, νοθεύη τήν Πίστιν καί τό Ὀρθόδοξον φρόνημα, ἐνῶ παλαιότερα ἠγωνίζετο διά τήν κατάργησιν ἐπικινδύνων διά την κοινωνικήν εἰρήνην φράσεων ὑπό τῶν «Ἁγίων Γραφῶν» τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν, ἐπιτρέπεται εἰς τόν πιστόν λαόν, τόν ἔντιμον κλῆρον, τούς θεολόγους, τούς Καθηγουμένους Ἱερῶν Μονῶν και τούς Ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι σέβονται τήν Ἀποστολικήν των ἀποστολήν, νά μένουν ἄφωνοι εἰς τήν προδοσίαν τῆς Πίστεως;

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ Πατριάρχης ἔχει διχάσει τό γένος τῶν Ὀρθοδόξων καί τό γένος τῶν Ἑλλήνων μέ τάς ἐνεργείας του καί την ἀγάπην του πρός τήν αἵρεσιν. Ὀφείλει νά σταματήση τήν αἱρετικήν καί διαλυτικήν συμπεριφοράν του. Οἱ φιλοπαπικοί Ἱεράρχαι εἰς την Ἑλλάδα δέν ἔχουν καμμίαν ἐκτίμησιν. Ὁ πιστός λαός τυπικῶς τους ἀποδέχεται ὡς κεφαλάς τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν. Ἡ πρόσδεσις τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τό ἅρμα τοῦ Παπισμοῦ ἔχει προκαλέσει ἐκρηκτικήν κατάστασιν. Ὁ ἴδιος ἄνευ ποιμνίου δέν ἀνησυχεῖ διά τήν δημιουργηθεῖσαν κατάστασιν. Οἱ φιλοπαπικοί Ἱεράρχαι ἔχουν ἀρχίσει νά λαμβάνουν μέτρα προστασίας καί νά ἔχουν πολλά πρόσωπα, ὡς τά πολυκέφαλαφίδια, διά νά δύνανται νά προσαρμόζωνται εἰς τάς περιστάσεις. Ποῖος εἶναι ὁ στόχος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου; Νά διαλύση τήν Ὀρθοδοξίαν εἰς τήν Ἑλλάδα νοθεύων τήν Πίστιν μας; Ἐάν ἐπιτύχη τόν στόχον αὐτόν ἀπό κοινοῦ μέ τήν φιλοπαπικήν φράξιαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, θά εἶναι ὡσάν νά ἀποκόπτη τήν κοινήν πορείαν μέ τόν Ἑλληνισμόν• καί ἡ φιλοπαπική φράξια ἔχει ἄγνοια κινδύνου, ὅπως εἶναι ξένη μέ τήν Παιδείαν καί τήν ἱστορίαν αὐτοῦ τοῦ τόπου. Ἀνῆλθε δέ εἰς τόν Θρόνον με διαδικασίας, αἱ ὁποῖαι εἶναι ξέναι πρός τάς ἀρχάς καί τάς ἀξίας τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται ἐν αἰχμαλωσίᾳ καί ἔχει γνῶσιν τοῦ κινδύνου, ἐπιτρέπεται νά ἐργάζεται κατ᾽ αὐτόν τόν τρόπον εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ; Μέχρι σήμερον ὁ Ἑλληνικός λαός τόν ὑποδέχεται ὡς τόν Πατριάρχην τοῦ Γένους, ὡς τόν ἐν αἰχμαλωσία Πατριάρχην. Θά συνεχίση καί εἰς τό μέλλον νά τόν ὑποδέχεται, ὅταν διασπᾶ τό Ὀρθόδοξον φρόνημα, διδάσκη τήν αἵρεσιν, ἐξισώνη τήν Ἐκκλησίαν μέ τό Βατικανόν, νοθεύῃ τήν Πίστιν, θέτῃ τόν Πάπαν ἐντός Ἐκκλησίας καί διασπᾶ τήν ἑνότητα τοῦ Ἑλληνισμοῦ;
Τό λόγον ἔχει τό Ἅγιον Ὄρος, οἱ Καθηγούμενοι Ἱερῶν Μονῶν, ὁ ἔντιμος κλῆρος καί ὁ πιστός λαός.
______________________________________

Terorismul Patriarhului Ecumenic Bartolomeu
şi Mitropolitul de Gortina

Patriarhul Ecumenic Kir Bartolomeu se comportă ca un stăpânitor lumesc. Dezlănţuie ameninţări polemice împotriva arhiereilor care au semnat călduroasa „Mărturisire de Credinţă împotriva ecumenismului”.
Trimite reprezentanţi care înmânează din partea sa scrisori cu conţinut terorizant episcopilor din Biserica Ortodoxă a Greciei care au semnat „Mărturisirea de Credinţă...”. Sufletul său este cuprins de întristare pentru acest comportament al episcopilor. Evident, consideră semnătura lor ca pe un banner de demascare a planurilor lui eretice. De altfel, însă, învaţă erezia rugându-se în comun odată cu un guru, altădată cu alţi lideri religioşi ai indigenilor din Amazonia, odată cu papa în Catedrala Patriarhală Sfântul Gheorghe din Fanar şi altădată cu alţi eretici din „Consiliul Mondial al Bisericilor (adică al eresurilor)”. Patriarhul ecumenic este o continuă sminteală.
Provoacă confuzie ortodocşilor prin co-liturghisirile şi rugăciunile sale în comun, proclamând indirect, dar clar, că toate sunt la fel şi că nu există diferenţe între ortodocşi, catolici, protestanţi şi alţi creştini rătăciţi. În zilele patriarhatului său, Lumina Credinţei a devenit una cu întunericul ereziei. În zilele patriarhatului său, Biserica Ortodoxă a devenit egală cu cea catolică, cu cea protestantă, cu cea anglicană. Evident, pentru că în mod conştient crede exact ca papa, care a proclamat că Ortodoxia este erezie. În zilele patriarhatului său, lupta pentru apărarea credinţei şi pentru păzirea neştirbită a Sfintelor Canoane constituie un „act de nebunie” pus în practică de către unii creştini ortodocşi botezaţi, care apără poruncile de Dumnezeu insuflate, dar sunt depăşiţi pentru secolul XXI al globalizării şi al Noii Ordini a Lucrurilor. În tabăra „nebunilor” intră şi Mitropoliţi, Egumeni ai Sfintelor Mănăstiri, rasofori, profesori universitari, respectabili clerici, teologi din Educaţia Medie, simplul popor al lui Dumnezeu. Aceşti „nebuni” care apără cele sfinte şi cuvioase ale Bisericii noastre sunt denunţaţi de către filo-ecumenistul patriarh ecumenic ca unii care se află în afara Bisericii. Inima sa şi tronul său au fost clătinate de către creştinii ortodocşi care păzesc comorile predaniilor Bisericii noastre, pe care ar fi trebuit el însuşi să le păzească ca un cap director al Ortodoxiei. Pentru prima dată, patriarhul ecumenic se află într-o confruntare atât de puternică cu o mişcare a credincioşilor, mişcare care urmăreşte sfârşitul dispreţuirii Sfintelor Canoane de către anumiţi capi ai Bisericii Ortodoxe. Pentru prima dată, patriarhul ecumenic este contestat atât de dinamic de către frăţii creştin-ortodoxe şi de majoritatea conservatoare a publicaţiilor bisericeşti, a Sfintelor Mănăstiri, teologilor şi oamenilor de ştiinţă. Pentru prima dată, patriarhul ecumenic formulează „ameninţări” la adresa mitropoliţilor din Grecia. Formulează „ameninţări” atunci când mişcarea antiecumenistă şi anticatolică ia proporţii explozive în sânul credincioşilor ce ţin calendarul nou. Fericitul întru adormire patriarh ecumenic Athenagora deschisese un dialog prin scrisori cu cei care reacţionau dinamic la paşii săi ecumenişti şi filocatolici şi oferea explicaţii. Aceasta a făcut-o cu fericitul Fotios Kontoglos, pe care l-a mustrat foarte sever pentru paşii apostaziei lui. Actualul patriarh ecumenic formulează „ameninţări” şi minte. Minte, când declară că el doar dialoghează cu catolicii şi cu ceilalţi eretici. Minte, deoarece nu doar dialoghează, ci se roagă în comun cu „Sanctitatea Sa, Episcopul” Romei. Scrisoarea sa „AMENINŢĂTOARE” îşi are primele rezultate. Un învăţat şi respectabil mitropolit, kir Ieremia al Gortinei şi Megalopolei, profesor universitar, „a cedat” la ameninţările sale. Şi-a retras semnătura de pe „Mărturisirea de Credinţă...”. A dezertat de la datoria de apărare a credinţei. S-a îngrijit ca dezertarea sa să devină zgomotoasă şi cu declaraţii jignitoare la adresa celor care au alcătuit „Mărturisirea de Credinţă...”. A cerut iertare de la patriarhul ecumenic, sperând să rezolve întristarea inimii lui. Îi numeşte pe alcătuitorii „Mărturisirii de Credinţă...” lucrători în ascuns (λαθροκαπήλους înseamnă contrabandişti) ai Neprihănitei noastre Credinţe, dar şi rătăciţi. Se numeşte pe sine ostaş al Bisericii Mame pentru luptele credinţei, dar în lupte care sunt conduse de patriarh, Sfântul Sinod şi ierarhie. Declară că a fost indus în eroare, pentru că i s-a spus că o vor semna şi alţi arhierei. Iar conform declaraţiilor sale către Agenţia bisericească de ştiri Romfea, zice:
„Când am văzut însă că au semnat doar 3-4 Episcopi, am avut o mustrare de conştiinţă. Atunci am zis în sinea mea: Cum ceilalţi arhierei nu au semnat? Sunt eu mai creştin decât ei? Astfel, imediat mi-am retras semnătura, aducând la cunoştinţă printr-o scrisoare şi patriarhului ecumenic Bartolomeu”. Mitropolitul Ieremia a accentuat semnificativ: „Vreau ca Domnul să mă miluiască - lucru care nu cred că se va întâmpla, deoarece sunt păcătos - ca după cum tatăl meu şi-a vărsat sângele pentru patrie, să mă învrednicesc şi eu să-mi vărs sângele în lupte care privesc Credinţa Ortodoxă, dar accentuez doar atunci când e vorba de lupte foarte serioase”. În încheiere, mitropolitul Ieremia de Gortina a declarat: „Priviţi, domnule Poligheni, bisericeşte este - după cum reiese şi din Istoria Bisericească - ca episcopii să alcătuiască textele ca întâistătători şi după aceea să semneze monahii şi laicii”.
Evadarea mitropolitului s-a făcut cu zgomot şi cu caracterizări inadmisibile la adresa alcătuitorilor „Mărturisirii de Credinţă...”. Poporul credincios îi cunoaşte foarte bine pe alcătuitori şi de aceea semnăturile cresc şi se înmulţesc. Nu-l vom judeca pentru declaraţiile sale pe mitropolit. Nici nu-i vom întoarce caracterizările. Îi vom spune, însă, că un mitropolit, care sub greutatea unui scrisori de ameninţare se pune pe fugă, îşi retrage semnătura declarând că a fost indus în eroare şi care face zgomot prin nişte declaraţii inadmisibile, pentru a impune respectul său pentru acela care egalizează Ortodoxia cu erezia, este nepotrivit pentru un arhipăstor şi primejdios în ceea ce priveşte scandalizarea poporului credincios, dacă îşi pune semnătura sub nişte texte pe care nu le cunoaşte. Există însă ceva mai înfricoşător: mitropolitul de Gortina şi Megalopole îşi desfiinţează lucrarea sa duhovnicească. Şi care este aceasta? Lucrarea de scriitor. În cărţile sale proclamă în toate paginile că papismul este erezie. Şi o argumentează printr-un Sinod Ecumenic, care a avut loc sub Marele Fotie, dar şi prin alte argumente. Proclamă că papismul, cu care se roagă patriarhul ecumenic, nu este Biserică. Astăzi, îşi desfiinţează opera, aruncă la coşul de gunoi învăţătura sa anticatolică, pe cei care cer păzirea Sfintelor Canoane şi încetarea co-liturghisirilor şi rugăciunilor în comun, îi jigneşte numindu-i „contrabandişti” ai Credinţei şi se pregăteşte să devină ostaş al ierarhilor ecumenişti şi filocatolici şi al patriarhului ecumenic. Poate că, în curând, mitropolitul Gortinei şi Megalopolei va fi urmat de un alt ierarh care-şi va retrage semnătura. Dar eventualii urmaşi ai mitropolitului de Gortina nu vor fi urmaşi ai Sfinţilor Părinţi ai Bisericii, cărora fracţiunea ecumenistă şi filocatolică în sânul şi în eşaloanele administrative ale Ortodoxiei le-a declarat prigoană. Părinţii Bisericii nu aveau iubire faţă de eretici, cum au actualii „Părinţi” ai Bisericii. Părinţii Bisericii manifestau respingere faţă de „dogmele” eretice şi iubire faţă de Lumina Adevărului. Unii dintre actualii părinţi manifestă respingere faţă de Părinţii Bisericii, pentru că le atribuie cu ipocrizie faptul de a fi dat expresie Adevărului de Dumnezeu insuflat şi iubirii faţă de erezie. Părinţii Bisericii trăiau ascetic, în post, în multă osteneală, rugăciune şi „komboshini” (rugăciunea „Doamne Iisuse...” pe şiragul de metanii). Aveau nevoinţa neîmbăierii, smerită cugetare, erau săraci, milostivi şi lăsau după ei o mare lucrare duhovnicească. Actualii părinţi trăiesc ca şi mirenii, au maşini scumpe, conturi în bănci, veşminte preţioase, contacte sociale, îndatoriri administrative, şoferi, economii, sminteli şi, cei mai mulţi, şiraguri de mărgele, folosind parfumuri scumpe - uşoare sau puternice şi se îngrijesc de vopsirea părului sau a bărbii. Părinţii Bisericii nu se rugau în comun cu cei de alte religii şi cu eterodocşii, pentru că acest lucru este interzis de Sfintele Canoane. Aveau o faţă liniştită şi predau învăţăturile Bisericii Ortodoxe. Predica lor mântuia sufletele, mustra pe stăpânitori, îndrepta poporul credincios, călăuzea la ridicarea către ceea ce este dumnezeiesc, desăvârşea. Părinţii actuali fac contrariul celor ce le făceau Părinţii Bisericii, iar predica lor n-o ascultă nimeni. Pentru că poporul credincios cunoaşte că cei mai mulţi sunt membrii unui sinedriu „iudaic”, care trădează Credinţa Ortodoxă.
Mitropolitul de Gortina şi Megalopole susţine că episcopul alcătuieşte textele şi memoriile şi apoi urmează ceilalţi. Când însă episcopul, arhiepiscopul Constantinopolului, care are şi calitatea de patriarh ecumenic, relativizează şi calcă în picioare Credinţa Ortodoxă, laudă erezia papismului, acceptă demonica uniaţie, se roagă în comun cu guru şi cei de alte religii, falsifică credinţa şi gândirea ortodoxă, iar cu ceva vreme în urmă se lupta pentru înlăturarea frazelor periculoase pentru pacea socială din „Sfintele Scrieri” ale celor trei religii monoteiste, este îngăduit credinciosului popor, respectabilului cler, teologilor, Egumenilor Sfintelor Mănăstiri şi Episcopilor, care-şi respectă misiunea apostolică, să rămână fără glas la trădarea Credinţei?
Patriarhul ecumenic a divizat neamul ortodocşilor şi neamul grecilor prin acţiunile sale şi prin simpatia sa faţă de erezie. E de datoria sa să înceteze comportamentul său eretic şi distructiv. Ierarhii filocatolici în Grecia nu se bucură de nici o apreciere. Poporul credincios îi acceptă formal drept capi ai Bisericilor locale. Remorcarea Ortodoxiei la căruţa papismului a provocat o situaţie explozivă. El, însuşi, fără turmă nu se nelinişteşte pentru situaţia creată. Ierarhii filocatolici au început să-şi ia măsuri de apărare, să aibă mai multe feţe, precum şerpii cu multe capete, pentru a putea face faţă situaţiei. Care este scopul patriarhului ecumenic? Să distrugă Ortodoxia în Grecia falsificând credinţa noastră? Dacă reuşeşte acest deziderat în comun cu fracţiunea filocatolică a Bisericii Greciei, ar fi ca şi cum ar tăia demersul comun cu elenismul. Apoi, fracţiunea filocatolică are o ignoranţă riscantă, fiind străină de educaţia şi de istoria acestei ţări. A fost ridicat în tron cu proceduri străine de principiile şi de valorile Bisericii. Patriarhul ecumenic, care se află în robie şi cunoaşte pericolul, îşi permite să lucreze în acest mod în dauna Ortodoxiei şi a elenismului? Până astăzi, poporul grec îl primeşte ca pe patriarhul neamului, ca pe patriarhul din captivitate. Va continua şi în viitor să-l primească, când el distruge gândirea ortodoxă, învaţă erezia, egalizează Biserica cu Vaticanul, falsifică credinţa, îl aşează pe papă în Biserică şi degradează unitatea elenismului? Cuvântul îl are Sfântul Munte, Egumenii Sfintelor Mănăstiri, respectabilul cler şi poporul credincios.

(traducere: ierom. Fotie; sursa: "Ορθόδοξος Τύπος", 2/10/2009)