Γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν

πηγή: «Ο ΣΩΤΗΡ» Τεῦχος 1996 1-3-2010
Ὁ γνωστὸς μοναχὸς π. Μωυσῆς Ἁγιορείτης σὲ πρόσφατη δήλωσή του εἶπε καὶ τὰ ἀκόλουθα: «Διαδίδεται ὅτι ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἐξέδωσε σειρὰ ὁδηγιῶν γιὰ τὴν ὑποβάθμιση ἢ καὶ τὴν κατάργηση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα. Ἔτσι διάφοροι ταγοὶ τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας προσπάθησαν ὅσο μποροῦσαν νὰ ὑποβαθμίσουν τὸ μάθημα......
Τελικὰ σήμερα πληροφορούμαστε ὅτι τὸ Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης θεωρεῖ ἀπαραίτητη τὴ διδασκαλία τῶν θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα. Συμφωνήθηκε μάλι στα ἀπὸ τὸ ὡς ἄνω Συμβούλιο ὅτι εἶναι ἀναγκαία ἡ ἐξασφάλιση τῆς ὑποχρεωτικῆς διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν, ἀλλὰ καί χρήζει ἐνισχύσεως ἡ ἐπιμόρφωση τῶν θεολόγων, ὥστε νὰ ἀναβαθμιστεῖ τὸ μάθημα καὶ ὁ ρόλος τῶν ἐκπαιδευτικῶν ποὺ τὸ διδάσκουν.
Εἶναι γεγονός, ὅπως ἐλέχθη, πὼς ἡ θρησκεία ἀποτελεῖ κύριο συστατικὸ μιᾶς κοινωνίας ποὺ συμβάλλει στὴν κοινωνικὴ συνοχή. Εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη γιὰ ὅλους τοὺς μαθητὲς νὰ γνωρίζουν τὴν πλούσια θρησκευτικὴ παράδοση καὶ προσφορὰ τοῦ τόπου τους. Μάλιστα, ὁ ἀντιπρόσωπος τῆς Ἑλλάδος στὸ Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης καθηγητὴς κ. Κ. Ζορμπᾶς δήλωσε ὅτι εἶναι ἀναγκαία ἡ διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀκόμη καὶ στοὺς μετανάστες.
Ἂν αὐτὰ ἰσχύουν γιὰ ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες, δὲν θὰ πρέπει νὰ ἰσχύουν γιὰ τὴν πατρίδα μας; Ἠ ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας ἀποτελεῖ τὸ ἀπόσταγμα τῆς ζωῆς μας. Ἂς παραδειγματιστοῦμε τουλάχιστον ἀπὸ τὶς πρώην κομμουνιστικὲς χῶρες ποὺ ἐπαναφέρουν τὴ διδασκαλία τῶν θρησκευτικῶν, κι ἐμεῖς τὸ ἀφαιροῦμε μὲ τὴ μέθοδο τοῦ σαλαμιοῦ. Δυστυχῶς, στὴν μοντέρνα Ἑλλάδα ἀρχίζει νὰ ἐπικρατεῖ σὲ κάποια πολιτικὰ κέντρα μιὰ ἐναντίωση στὴν Ὀρθοδοξία. (...) Ὁρισμένοι σημερινοὶ πολιτικοὶ ἄρχοντες δὲν τρέφουν σεβασμὸ πρὸς τὴν Ἐκκλησία. Εἶναι ἀνάγκη ἡ Ἐκκλησία ὑπεύθυνα νὰ μιλήσει. (...) Στὴν ὑποτίμηση τῆς Ἐκκλησίας, στὴν παραπληροφόρηση τῶν μαθητῶν, εἶναι καιρὸς νὰ ὑψωθεῖ φωνὴ λελογισμένης διαμαρτυρίας» («Ρομφαία» 11-1-2010).
Εἶναι πολὺ ἀξιόλογα ὅσα διατυπώνει ὁ λόγιος Ἁγιορείτης γιὰ τὴ διδασκαλία τῶν θρησκευτικῶν στὴ σημερινὴ Ἑλλάδα. Μὲ ψυχραιμία καὶ νηφαλιότητα ὑπογραμμίζει τὴ βασικὴ αἰτία γιὰ τὴν παρατηρούμενη ὑποβάθμιση τοῦ ἀναντικατάστατου αὐτοῦ μαθήματος στὰ σχολεῖα καὶ ἐπιλέγει μὲ πατρικὸ ἐνδιαφέρον: «Τί ὅραμα, τί νόημα, τί σκοπὸ ζωῆς θὰ δώσουμε στὰ παιδιά μας; Νὰ βγάλουμε τὰ Θρησκευτικὰ ἀπὸ τὰ σχολεῖα, καὶ τί νὰ θέσουμε στὴ θέση τους;»
Ἑπομένως κανεὶς Ὀρθόδοξος Ἕλληνας δὲν δικαιοῦται νὰ μένει ἀπαθὴς μπροστὰ στὴν ὀργανωμένη προσπάθεια ἀποκοπῆς τῆς νεολαίας ἀπὸ τὶς πατροπαράδοτες ρίζες τοῦ Γένους μας. Ὀφείλουμε νὰ ἀγρυπνοῦμε καὶ νὰ ἀπαιτοῦμε ἀπὸ τοὺς κυβερνῆτες μας τὰ αὐτονόητα!