Διδαχές Γέροντος Παϊσίου Ζ΄

O καλός Χριστιανός αγαπάει πρώτα το Θεό κι έπειτα τον άνθρωπο. Η πλεονάζουσα αγάπη πάει και στα ζώα και στη φύση.
Όποιος κουράζεται για τον πλησίον του, από καθαρή αγάπη, ξεκουράζεται με την κούραση. Ενώ εκείνος που αγαπάει τον εαυτό του και τεμπελιάζει, κουράζεται και με το να κάθεται.
Μέσα στην αγάπη για τον πλησίον μας κρύβεται η πολλή αγάπη μας για τον Χριστό. Μέσα στην ευλάβειά μας προς την Παναγία και τους Αγίους κρύβεται η πολλή ευλάβειά μας πάλι για το Χριστό......
Tην πνευματική αλλοίωση που δέχεται η ψυχή μαζί με την καρδιακή αλλοίωση κι από μια μικρή ελεημοσύνη ή καλοσύνη προς το συνάνθρωπο, δεν μπορεί να τη δώσει ούτε ο μεγαλύτερος καρδιολόγος, ακόμη κι αν του δώσεις ένα σακί δολάρια. Οι συνταξιούχοι να αφιερώνουν το χρόνο και το χρήμα τους για να σώσουν τα απροστάτευτα παιδιά μιας διαλυμένης οικογένειας.
Εάν καλοεξέταζε ο άνθρωπος την ωφέλεια την ψυχική και την αγαλλίαση την εσωτερική, που αισθάνεται και σ’ ετούτη τη ζωή από μια μικρή καλοσύνη που κάνει στον πλησίον του, θα τον παρακαλούσε να την δεχτεί και θα τον ευγνωμονούσε ακόμη. Διότι την αλλοίωση που δέχεται η ψυχή και την χαρά που αισθάνεται η καρδιά του ελεήμονος ανθρώπου, ακόμη κι από μια φέτα ψωμί που προσφέρει σε ένα ορφανό, δεν μπορεί να του τη δώσει ούτε και ο μεγαλύτερος καρδιολόγος, κι αν τον πληρώσει ένα σακί δολάρια.
Γράφει ο Γέροντας: «Όταν είχα έρθει στο Άγιον Όρος, γύριζα μέσα στο Περιβόλι της Παναγίας, όπως συνήθως όλοι οι αρχάριοι για να βρω τα αρωματισμένα λουλούδια της Παναγίας (Άγιους Γεροντάδες) και να πάρω λίγη πνευματική γύρη».
Έλεγε ο Γέροντας: «Εάν με συγκρίνετε μ’ένα Μεγάλο Άγιο, είμαι ένας τενεκές. Εάν με συγκρίνετε μ’έναν, ο οποίος ξημερώνει στα μπάρ, στα κέντρα διασκεδάσεως και ζει στην ακολασία, φαίνομαι σαν Άγιος».
πηγή: Πρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση, Υπαίθριο Αρχονταρίκι – Καταγραφή διδαχών του π. Παϊσίου, Κόνιτσα