Διδαχές Γέροντος Παϊσίου ΚΑ΄

Όσοι αγωνίζονται και συναισθάνονται την αμαρτωλότητά τους και τις ευεργεσίες του Θεού και εμπιστεύονται στη μεγάλη Του ευσπλαχνία, ανεβάζουν την ψυχή τους στον Παράδεισο με πολλή σιγουριά και με λιγώτερο κόπο σωματικό, όταν έχουν καλή προαίρεση.

Εκείνοι που αγωνίζονται πολύ, με πολλή ευλάβεια, και έφθασαν κάπως σε Αγγελική κατάσταση και τρέφονται πια από το παραδεισένιο μέλι, πάλι δεν προσφέρουν τίποτε το σπουδαίο στο Θεό εν συγκρίσει μ’αυτά που μας πρόσφερε Εκείνος. Διότι μέλι τρώνε, κερί Του προσφέρουν.

Όπως η καλοσύνη του Θεού τα πάντα αξιοποιεί για το καλό, έτσι κι εμείς, τα πλάσματά Του, θα πρέπει όλα για το καλό να τα αξιοποιούμε, για να ωφελούμαστε και να ωφελούμε....
Οι καλοί άνθρωποι ωφελούνται ακόμη και από τις πτώσεις των συνανθρώπων τους, τις οποίες χρησιμοποιούν για γερό φρένο στον εαυτό τους, για να προσέχουν να μην εκτροχιασθούν.

Η καλοσύνη είναι μία από τις πολλές ιδιότητες του Θεού, γι’ αυτό πάντα σκορπάει χαρά, διώχνει σύννεφα, ανοίγει καρδιές, σαν την ανοιξιάτικη λιακάδα, που βγάζει άνθη από τη γη, θερμαίνει ακόμη και τα φίδια και τα βγάζει από τις παγωμένες τους τρύπες, για να χαρούν κι αυτά την καλωσύνη του Θεού.

Οι κακότροποι άνθρωποι είναι πάντα πνιγμένοι από λογισμούς και με την παγωμένη τους καρδιά παγώνουν και πνίγουν με λογισμούς του πονεμένους ανθρώπους που καταφεύγουν σ’ αυτούς, για να παρηγορηθούν. Ενώ οι καλοκάγαθοι με την πνευματική τους (Αρχοντική) αγάπη, την σφιχτή με πόνο, πνίγουν δαίμονες, ελευθερώνουν ψυχές και σκορπάνε θεϊκή παρηγοριά στους συνανθρώπους τους.

Η θερμή πνευματική αγάπη τους μεν ευαίσθητους τους κάνει πιο ευαίσθητους, τους δε αναιδείς τους κάνει πιο αναιδείς.