ΑΡΤΕΜΙΟΣΕπίσκοπος
Ράσκας και Πριζρένης
και Κοσσυφοπεδίου-Μετοχίων
13-9-2010
Ιερά Μονή Σισάτοβατς
ΠΡΟΣ την ΔΙΑΡΚΗ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ
ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Β Ε Λ Ι Γ Ρ Α Δ Ι
Εκπληκτος, σοκαρισμένος και βαθειά πληγωμένος από το περιεχόμενο, τις συκοφαντίες και τις απειλές από τις οποίες βρίθει το τελευταίο έγγραφο της ΔΙΣ (αρ. πρωτ. 924, τη 26η-8-2010), αναγκάζομαι να απαντήσω κατά συνείδησιν.
Εδώ και μερικά χρόνια ανεχόμασταν και αποδεχόμασταν πολλές από τις αντικανονικές και αντι-καταστατικές σας αποφάσεις και ενέργειες, παρά την εκπεφρασμένη διαφωνία μας προς αυτές. Ο λόγος που το κάναμε αυτό ήτο η δική μας τότε πεποίθηση, ότι είναι καλύτερη δια την Εκκλησία και δια τον λαόν η δική μας καρτερία απέναντι στις δικές σας –εις την αρχή μικρότερες, και ύστερα ολοένα μεγαλύτερες και βαρύτερες– παράνομες παραβιάσεις εις την δική μας εκ Θεού παραχωρημένη δικαιοδοσία και εξουσία εν τη Μητροπόλη Ράσκας-Πριζρένης, παρά η αύξηση και όξυνση των διενέξεων εις την Εκκλησία....
Είναι απαραίτητο να υπενθυμίσουμε; Να υπενθυμίσουμε το ζήτημα της Μηνύσεώς μας την οποία υπεβάλαμε εις το Στρασβούργο σχετικά με τη ζημιά που προέκυψε κατά τα γεγονότα της 17ης Μαρτίου του 2004 (Πογκρόμ), και την εξαναγκασμένη απόσυρσή της; Το ζήτημα του Memorandum (του Υπομνήματος) επίσης του Μαρτίου του 2005; Το ζήτημα της αποδοχής των «ανακαινισμένων» κτιρίων το 2008 και 2009; Το ζήτημα του μοναστηριού Visoki Decani και του προκύψαντος σχίσματος όσον αφορά την διοίκησή του; Το ζήτημα του δικαιώματός μας να δικάζουμε και να επιβραβεύουμε τους κληρικούς μας;... Στο τέλος αποδεχθήκαμε, αν και δεν συμφωνούσαμε, την αντι-κανονική και αντι-καταστατική αρπαγή της Μητροπόλεώς μας και την δίωξή μας από το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια.
Όλα αυτά τα κάναμε και υπέστημεν χάριν της ειρήνης, ομονοίας και ενότητας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ελπίζαμε στην επικράτηση της ειρήνης και της ομοφροσύνης.
Μήπως η δική μας υποχώρηση ενώπιόν σας έφερε ειρήνη στην Εκκλησία; Όχι. Ακολούθησε χάος. Με τη δική σας δράση προξενήθηκε ανεπανόρθωτη ζημιά στη Μητρόπολη Ράσκας-Πριζρένης.
Εκδιώξατε τον μοναχισμό της. Και τώρα τον εκθέτετε σε ταλαιπωρίες, εκβιασμούς, απειλές με προσαγωγή σε δικαστήριο –εκκλησιαστικό και πολιτικό. Αρνείσθε το δικαίωμά του δια πνευματικό δεσμό με εμάς, τον πνευματικό τους πατέρα.
Συνεργάζεσθε με παρανόμους αλβανικούς θεσμούς και έτσι συνδράμετε στην ανεξαρτητοποίηση του αποσχιστικού θύλακα στο Σερβικό Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια. Ήδη έχετε αποκομίσει και τους επαίνους από τους εχθρούς.
Γκρεμίστηκε και περιήλθε σε χάος η λειτουργική τάξη και εις την Μητρόπολη Ράσκας-Πριζρένης.
Εκτός από όλα αυτά, αθετώντας τους Ιερούς Κανόνες και την Ιερά Παράδοση, εξωθείτε ολόκληρη την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία εις τον δρόμο της βδελυκτής Ουνίας. Τι άλλο δείχνει άλλωστε η ομιλία του Μακαριωτάτου Πατριάρχου εις την Βιέννη προ ολίγων ημερών;
Δεν έχουμε πλέον κανένα επαρκή λόγο να αποδεχόμεθα εκείνα με τα οποία δεν συμφωνούμε. Τέτοιο δικαίωμα δεν έχουμε πλέον –ποτέ δεν το είχαμε. Ως Επίσκοπος Ράσκας-Πριζρένης δεν επιτρέπεται, δεν θέλουμε και δεν μπορούμε να συμμετέχουμε στην αποσύνθεση της Αγιοσαββαϊτικής Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Πατέρες και αδελφοί, απευθύνομαι προς εσάς ως μέλη της ΔΙΣ, και ας θεωρείται και ας γίνει γνωστό ότι ταυτοχρόνως αποτεινόμεθα και προς την Ιεραρχία, προς τους Προκαθημένους όλων των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών και τους Αρχιερείς τους, το ιερατείο και τον μοναχισμό, ως και προς όλους τους Ορθοδόξους ανά την Οικουμένην.
Η κυρία αφορμή είναι το τελευταίο σας έγγραφο, το οποίο εις την αρχή της επιστολής μας αναφέραμε.
Απεφασίσατε να μας επιβάλετε καινούργια ποινή, φανερώνοντας ούτως ότι δεν ικανοποιηθήκατε ακόμη με τόσες, έως τώρα ληφθείσες και εφαρμοσθείσες ποινές, χωρίς να υφίσταται πραγματική κανονική βάση.
Έγινε γνωστόν σε όλους, και πέραν των συνόρων της Μητροπόλεως Ράσκας-Πριζρένης, ακόμα και πέραν των συνόρων της Σερβίας, τι κρύβεται στο βάθος ως αφορμή της απομακρύνσεώς μας από το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια, απαγορεύοντάς μας ακόμη και το να διαμείνουμε σε κάποιο από τα εκ μέρους μας ανακαινισθέντα και ανεγερθέντα μοναστήρια, έστω και με την ιδιότητα εις την οποίαν μας υποβιβάσατε αντι-κανονικώς και αντι-καταστατικώς.
Οι τέτοιας βαρύτητος ποινές τις οποίες μας επιβάλατε, είναι αρκετές σε οποιονδήποτε για να εξαγάγει το συμπέρασμα περί του ποιός αισθάνεται φόβο απέναντι σε ποιόν και διατί• ποία πλευρά είναι κανονικώς σωστή και ποία δεν είναι.
Είναι επίσης γενικώς γνωστόν, ότι χάριν της ειρήνης εις την Σερβικήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν υποταχθήκαμε στις αποφάσεις σας, τονίζοντας κάθε φορά πως η υποταγή αυτή δεν σημαίνει και συμφωνία εκ μέρους μας. Δεν ήτο δυνατόν να συμφωνήσουμε να μας αρπάζετε βιαίως την παρά Θεού εις ημάς εμπιστευθείσαν Μητρόπολιν Ράσκας-Πριζρένης, και να την παραδίδετε εις τον έναν και τον άλλον νυμφίον, ημών εν ζωή έτι όντων. Οι πάνσοφοι Πατέρες της Εκκλησίας ονόμασαν τέτοιες πράξεις «μοιχεία», εκ της οποίας μόνο κακός τόκος μπορεί να αναμένεται. Σήμερα ποιός μπορεί να υπερηφανεύεται δια τον τόκον, ο οποίος ως ζιζάνιο επληθύνθη από μία τέτοια μη ευλογημένη σχέση; Μόνον οι εχθροί. Αυτοί δυστυχώς είναι πολλοί, όχι μόνον έξω αλλά και μέσα. Αλλά αφήνουμε να συλλογισθούν περί τούτων περισσότερο οι πρωτεργάτες και εκτελεστές του καταχθονίου σχεδίου, που είχε ως συνέπεια να στερηθούμε της Μητροπόλεως και να αποκοπούμε του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχίων.
Η κακία συνέχισε να εξαπλώνεται. Σε μία αλυσιδωτή αντικανονική δράση εκ μέρους σας, όχι μόνο μας στερήσατε του θρόνου και εκδιώξατε από το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια αλλά και διασκορπίσατε το ποίμνιό μας. Το ποίμνιο εντούτοις αναγνωρίζει τον ποιμένα του. Λογικό τυγχάνει και ως τέτοιο αυτοβούλως αποφασίζει να τον ακολουθεί. Δεν θέλει τον επιβεβλημένο ξένο ποιμένα ο οποίος θέλει να το κρατά μέσα στον φόβο, απειλώντας, δικάζοντας και τιμωρώντας.
Έχουμε δικαίωμα να απαρνηθούμε το δικό μας ποίμνιο, το οποίο δεν απαρνείται εμάς; Τι απάντηση θα δώσουμε εις τον Χριστόν τον Σωτήρα, ο οποίος μας έθεσε ποιμένα του λογικού ποιμνίου, εις τον οποίον και ορκιστήκαμε ισοβία πίστη;
Έχοντας υπ’ όψιν όλα αυτά, εν Χριστώ αδελφοί μου, δηλώνουμε και παραδεχόμεθα με μεταμέλεια, πως δεν πράξαμε καλώς, όταν τονίζαμε και δηλώναμε, πως «υποτασσόμεθα στις αποφάσεις σας, αν και δεν συμφωνούμε». Η «υποταγή» μας σε σας δεν επέφερε την αναμενόμενη, από την πλευρά μας, ειρήνη στην Σέρβικη Ορθόδοξη Εκκλησία. Το αντίθετο μάλιστα.
Κατόπιν όλων αυτών, είμεθα υποχρεωμένοι να ανακαλέσουμε όλες τις μέχρι σήμερα δηλώσεις μας περί «υποταγής», γιατί βλέπουμε πως γι αυτές θα δώσουμε λόγο στον Κύριο. Στον άλλο κόσμο δεν θα απολογηθούμε σε σας, αλλά εις Αυτόν που μας δίδαξε ήδη μέσω των Αποστόλων, Μαρτύρων, Διδασκάλων και Αγίων της Εκκλησίας Του• «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον η ανθρώποις».
Έχουμε την αίσθηση πως με τις υποχωρήσεις μας στις αποφάσεις σας, των οποίων επροηγούντο εκβιασμοί, απειλές και τρομερές πιέσεις, εκ των οποίων οι νέες ήταν πάντα πιο ισχυρές από τις προηγούμενες, αμαρτήσαμε βαρέως ενώπιον της επισκοπής μας που ονομάζεται «Ράσκα-Πριζρένη», ενώπιον του ποιμνίου που μας εμπιστεύθηκε ο Θεός, δηλαδή ενώπιον της δια βίου υποχρέωσής μας προς τον Ύψιστο Θεό να μείνουμε ακλόνητοι στην πνευματική έπαλξη, σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίας και τον δοθέντα όρκο κατά την εις αρχιερέα χειροτονία.
Για τον λόγο αυτό, ζητούμε με το δίκαιό μας, να μας επιστρέψετε την αφαιρεθείσα επισκοπική έδρα Ράσκας-Πριζρένης, πράξη με την οποία επιστρέφει στην Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία η κανονική τάξη και ειρήνη.
Στην αντίθετη περίπτωση, γνωστοποιούμε με το παρόν Γράμμα, πως από τούδε και στο εξής, αποδεσμευόμεθα από το αίσθημα προσωπικής ενοχής λόγω προηγούμενης «υποταγής», γιατί εμείς είμεθα στην Εκκλησία και ενώπιον του Θεού, δια βίου κανονικός ποιμένας της επισκοπής Ράσκας- Πριζρένης. Με την ιδιότητα αυτή δεν θα υποταχθούμε πια σε καμιά αντικανονική απόφασή σας, έχοντας ιδιαιτέρως υπ όψιν, πως και όλες οι προηγούμενες ελήφθησαν υπό την επιταγή μη εκκλησιαστικών, πολιτικών και εχθρικών παραγόντων. Αδιαμφισβήτητες μαρτυρίες και γεγονότα που στηρίζουν αυτά που λέμε, είναι σε όλους καλώς γνωστά. Την τελική περί αυτών κρίση θα εκφέρουν ανεξάρτητοι ιστορικοί, και ίσως πριν από αυτούς η συνείδηση του δικαίου λαού του Θεού.
Αδελφοί αρχιερείς, μπορείτε να καταλάβετε και να δικαιολογήσετε όλα όσα είπαμε, εφόσον μέσα σας υπερισχύει η γνώμη ότι κανείς από σας και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, δεν θα επέτρεπε σε κάποιον να του αφαιρέσει η να πλήξει με οποιονδήποτε τρόπο, εισβάλλοντας πλαγίως, την επισκοπή την οποία του εμπιστεύθηκε ο Θεός. Δηλαδή, άλλοι αρχιερείς να καταργήσουν τα δικαιώματά του, τα οποία είναι θεμελιωμένα επί τη βάσει των εκκλησιαστικών κανόνων. Εφόσον όμως τέτοια θεώρηση δεν υπάρχει, υποκριτικά μόνον θα γίνεται λόγος περί αγάπης μεταξύ μας, και θα είναι χαμένος κόπος η προσπάθεια για την αποκατάσταση της ειρήνης και τάξεως μέσα στην Εκκλησία μας.
Με αυτά τα δεδομένα, θα επέλθει ΣΧΙΣΜΑ στη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Να μην επιτρέψει ο Θεός, αλλά να είσθε τότε έτοιμοι να αναλάβετε την ευθύνη για το σχίσμα και για τις συνέπειες αυτού. Το ζήτημα του σχίσματος στην Εκκλησία μας κανένας άλλος δεν το ανακινεί κάθε τόσο αλλά και παράλληλα κανένας άλλος δεν εργάζεται τόσο συστηματικά για την επίτευξή του, παρά μόνον τα μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, ξεκινώντας από τις 11 Φεβρουαρίου 2010 μέχρι σήμερα! Αυτήν την αλήθεια ο κόσμος την βλέπει και την αναγνωρίζει. Δεν μπορεί να θαφθεί η να κρυβεί. Ούτε η ευθύνη μπορεί να επιρριφθεί σε κάποιον άλλο.
Εμείς όμως, με την ιδιότητα του κανονικού επισκόπου Ράσκας-Πριζρένης και Κοσσυφοπεδίου - Μετοχίων, παραμένουμε ασάλευτα προσκολλημένοι στον Αρχιερέα όλων ημών Χριστό, που μας κάλεσε σε ισόβια αρχιερατική διακονία εντός της κανονικής ενότητας με όλους τους αρχιερείς της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Τη Ιερά Συνόδω πιστός εν Κυρίω
Ο Επίσκοπος Ράσκας-Πριζρένης
και Κοσσυφοπεδίου-Μετοχίων
†АΡΤΕΜΙΟΣ
(σφραγίδα καί υπογραφή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου