Ιωάννης Τάτσης, Συνοδικότης, κανονικότης και αλήθεια εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 3/12/2010

Συνοδικότης, κανονικότης και αλήθεια εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν

Του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

Η απόφαση της Συνόδου της Σερβικής Εκκλησίας με την οποία ο Μητροπολίτης Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιος καθαιρείται και επανέρχεται στις τάξεις των μοναχών είναι αντικανονική και παράνομη. Η απόφαση ελήφθη χωρίς την απαγγελία κατηγοριών, χωρίς την συγκρότηση εκκλησιαστικού δικαστηρίου και χωρίς την απολογία του επισκόπου Αρτεμίου. Δεν τηρήθηκαν ούτε στοιχειώδεις κανόνες μιας κοσμικής, πολιτικής δίκης, πολύ δε περισσότερο αγνοήθηκαν παντελώς οι Ιεροί Κανόνες και ο ορθός τρόπος απόδοσης εκκλησιαστικής δικαιοσύνης. Για τούτο και η μη αποδοχή της απόφασης από τον επίσκοπο Αρτέμιο δεν μπορεί να θεωρηθεί παρά ορθή και υπεύθυνη στάση ορθοδόξου επισκόπου.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία διοικείται συνοδικώς, από σύνοδο επισκόπων. Ποτέ ωστόσο η σύνοδος στην Ορθοδοξία δεν απέκτησε κάποιο είδος αλάθητου, παρόμοιου με αυτό το οποίο αποδίδουν στον Πάπα οι Λατίνοι.... Η εκκλησιαστική ιστορία περιέχει πολλές περιπτώσεις συνόδων που έλαβαν λανθασμένες αποφάσεις, όπως εκ των υστέρων αποδείχτηκε. Παρομοίως ληστρικές σύνοδοι επισκόπων κατεδίκασαν αδίκως σε καθαίρεση ή άλλες ποινές επισκόπους που εξέφραζαν την αλήθεια. Κλασικό το παράδειγμα της «Επί Δρυν» συνόδου που κατεδίκασε τον άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο εξορίζοντας τον και οδηγώντας τον σε εξόντωση. Όπως φαίνεται η Σύνοδος της Σερβικής Εκκλησίας πορεύεται τη διεστραμμένη αυτή οδό λαμβάνοντας αντικανονικές και άδικες αποφάσεις. Τα μέλη της μοιάζουν τυφλωμένα από τον οικουμενισμό, τον ακραίο φιλοπαπισμό (ήδη σχεδιάζουν την υποδοχή του Πάπα στη Σερβία το 2013) αλλά και τη σφοδρή επιθυμία να προωθήσουν, μαζί με τους πολιτικούς ηγέτες, φιλοαμερικανικά και φιλοευρωπαϊκά σχέδια.

Η διοίκηση και η ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στηρίζεται στην τήρηση των θείων και ιερών Κανόνων των Αγίων και των Συνόδων. Η καταπάτηση των Κανόνων από πρόσωπα ή συνόδους ή η επιλεκτική χρήση τους οδηγεί σε λανθασμένες και παράνομες καταδίκες κληρικών και λαϊκών πιστών. Η καθαίρεση του επισκόπου Αρτεμίου είναι απόφαση που έλαβαν τα μέλη της Συνόδου της Σερβικής Εκκλησίας, απόφαση δηλαδή που ελήφθη συνοδικώς, αλλά δεν στηρίζεται πάνω σε κανέναν Κανόνα ούτε επεβλήθη με τρόπο κανονικό και δίκαιο. Μάλιστα η Σύνοδος, παράλληλα με την αντικανονική δίωξη του επισκόπου Αρτεμίου, προχώρησε και σε αντικανονική εκλογή νέου επισκόπου για τη Μητρόπολη Ράσκας και Πριζρένης (του βοηθού επισκόπου Θεοδοσίου) έτι ζώντος του κανονικού επισκόπου της Μητροπόλεως Αρτεμίου.

Όσοι επικαλούνται τη συνοδικότητα ως κριτήριο ορθότητας της απόφασης καθαίρεσης του επισκόπου Αρτεμίου λησμονούν ή ηθελημένα αποσιωπούν την αντικανονικότητα στον τρόπο λήψης και στο περιεχόμενο της απόφασης. Και ο πιο απλός πιστός, χωρίς ιδιαίτερες νομοκανονικές γνώσεις, μπορεί να διακρίνει ότι η αλήθεια και οι Ιεροί Κανόνες δικαιώνουν του επίσκοπο Αρτέμιο.

Η Αλήθεια στην Εκκλησία τραυματίζεται, συσκοτίζεται και αντικαθίσταται με το ψεύδος όταν οι αποφάσεις των επισκόπων δεν αποβλέπουν στην αποκατάσταση της κανονικής τάξης στην Εκκλησία αλλά στην ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών και εγκόσμιων υπολογισμών και σχεδιασμών. Η προσβολή πολλών επισκοπικών συνειδήσεων από το μικρόβιο του οικουμενισμού αρχίζει πλέον να κάνει εμφανή τα συμπτώματα της λοιμώδους νόσου στο σώμα της Εκκλησίας.