ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ
(Ματθ. ΣΤ΄ 14-21)
Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος,Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Από τη Δευτέρα μπαίνουμε στο ευλογημένο στάδιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Ξεκινούμε μία περίοδο πνευματικού αγώνα εντονότερου που θα μας προετοιμάσει ώστε να ζήσουμε τα Άχραντα Πάθη και την ένδοξη Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Τα παλαιότερα χρόνια οι πιστοί χριστιανοί, αγωνίζονταν περισσότερο συνειδητά και με τη συμμετοχή τους στις ιερές ακολουθίες αλλά και στα μυστήρια, ένοιωθαν στην καρδιά τους την ενέργεια της χάριτος. Δηλ. την κάθαρση από τα ποικίλα πάθη αλλά και τον φωτισμό του Θεού στην ύπαρξή τους. Στις δε ιερές μονές, ξεκινούσαν και φυσικά ξεκινούν και σήμερα, περισσότερα πνευματικά παλαίσματα, διπλασιάζοντας τη νηστεία, την αγρυπνία και την προσευχή. Και ναι μεν κανείς δεν αμφιβάλει ότι στη ζωή της Εκκλησίας μας, η άσκηση είναι απαραίτητη μαζί με τη μυστηριακή ζωή... Όμως δεν θα πρέπει ποτέ να λησμονούμε ότι στην Ιερά Ευαγγελική περικοπή που θα ακούσουμε την Κυριακή της Τυροφάγου, ο ίδιος ο Κύριός μας, θέτει μεταξύ των άλλων και ένα απαραίτητο όρο που είναι ανάγκη να εφαρμόζουμε, εάν θέλουμε να μας συγχωρεθούν οι αμαρτίες και τα λάθη. Και ο απαραίτητος αυτός όρος είναι η συγχωρητικότητα. «Εάν γαρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος. Εάν δε μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών.» (Ματθ. ΣΤ΄ 14-15) Δηλ. Πρέπει όταν ζητάτε την άφεση των αμαρτιών σας, να συγχωρήτε και εσείς τους άλλους, διότι αν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα αμαρτήματα, που έκαμαν σε εσάς, και ο Πατήρ σας ο ουράνιος θα συγχωρήσει και σε σας τα δικά σας αμαρτήματα. Εάν όμως δεν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα αμαρτήματά τους, ούτε ο Πατήρ σας θα συγχωρήσει τις αμαρτίες σας προς αυτόν.
Ίσως δεν έχουμε μελετήσει όσο πρέπει την εντολή αυτή της συγχωρήσεως, διότι περί εντολής πρόκειται, και παρατηρείται τούτο το θλιβερό φαινόμενο. Άνθρωποι κατά τα άλλα πρόθυμοι να εργαστούν στην πνευματική ζωή, αρνούνται πεισματικά να συγχωρήσουν κάποιον που πραγματικά ή φαινομενικά τους έχει ενοχλήσει ή και τους έχει βλάψει και ζημιώσει.
Θα χρειαζόταν πολύς χώρος για να αναφερθούν συγκλονιστικά παραδείγματα, από τη χριστιανική Ιστορία, ανθρώπων που αρνήθηκαν να προσφέρουν συγχώρηση , με αποτέλεσμα, να εγκαταλειφθούν από τη χάρη του Θεού. Και ενώ πορεύονταν ακόμα και στο μαρτύριο, τελικώς αρνήθηκαν τη χριστιανική πίστη, όπως βλέπουμε στην τραγική περίπτωση με τον ιερέα Σαπρίκιο και τον μάρτυρα Νικηφόρο. (9 Φεβρουαρίου).
Αλλά κυρίως δεν πρέπει να λησμονούμε ότι καθημερινώς στην Κυριακή προσευχή, δηλ. στο «Πάτερ ημών», ζητούμε ο Θεός να συγχωρήσει τα δικά μας αναρίθμητα σφάλματα και αμαρτήματα, «Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών», με την αναγκαία προϋπόθεση ότι πρώτα εμείς «αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών...».
Είναι συγκλονιστικό. Καθημερινώς ρίχνουμε στον εαυτό μας μια ευχή και μια κατάρα. Ευχή μεν αν πρώτα εμείς οι ίδιοι συγχωρούμε τους αδελφούς που νομίζουμε ότι μας έχουν βλάψει, κατάρα δε αν αρνούμαστε να δώσουμε αυτό ακριβώς που ζητάμε. Και αποτέλεσμα; Σύμφωνα με την προσευχή μας, ούτε ο ίδιος ο Θεός να μπορεί να μας συγχωρήσει...
Αδελφοί μου. Ας μη ξεγελούμε τον εαυτό μας. Τον Θεό σίγουρα δεν είμαστε σε θέση να τον ξεγελάσουμε. Τους ανθρώπους; Ίσως κάποιους κάποτε να τους κάνουμε να πιστέψουν διαφορετικά απ’ ό,τι πραγματικά είμαστε. Τουλάχιστον ας γίνουμε ειλικρινείς με τον ίδιο τον εαυτό μας πάντοτε, κυρίως όμως όταν πάμε να σταθούμε στην προσευχή, στην επικοινωνία μας δηλαδή με τον Θεό.
Άσκηση και άλλα εξωτερικά, μπορούν να υπάρξουν και εκτός Εκκλησίας, τα οποία βέβαια εκτός του φυσικού τους χώρου που είναι η Ορθοδοξία, διαστρέφονται εντελώς.
Αυτό που βρίσκεται και ευδοκιμεί μόνο μέσα στην ατμόσφαιρα του Αγίου Πνεύματος, δηλ. της Εκκλησίας μας, είναι η ευλογημένη συγχωρητικότητα και η αγάπη, η οποία δεν είναι κάτι που αν θέλουμε το προσφέρουμε, αλλά εκ των ων ουκ άνευ.
Είθε να δώσει ο Άγιος Θεός, τη νέα αυτή περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, να επικεντρώσουμε εκτός των άλλων, το πνευματικό ενδιαφέρον μας στη λησμονημένη αυτή εντολή, ούτως ώστε να εορτάσουμε πραγματικό Πάσχα.
Καλή και ευλογημένη Σαρακοστή. Αμήν.
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr.
Ίσως δεν έχουμε μελετήσει όσο πρέπει την εντολή αυτή της συγχωρήσεως, διότι περί εντολής πρόκειται, και παρατηρείται τούτο το θλιβερό φαινόμενο. Άνθρωποι κατά τα άλλα πρόθυμοι να εργαστούν στην πνευματική ζωή, αρνούνται πεισματικά να συγχωρήσουν κάποιον που πραγματικά ή φαινομενικά τους έχει ενοχλήσει ή και τους έχει βλάψει και ζημιώσει.
Θα χρειαζόταν πολύς χώρος για να αναφερθούν συγκλονιστικά παραδείγματα, από τη χριστιανική Ιστορία, ανθρώπων που αρνήθηκαν να προσφέρουν συγχώρηση , με αποτέλεσμα, να εγκαταλειφθούν από τη χάρη του Θεού. Και ενώ πορεύονταν ακόμα και στο μαρτύριο, τελικώς αρνήθηκαν τη χριστιανική πίστη, όπως βλέπουμε στην τραγική περίπτωση με τον ιερέα Σαπρίκιο και τον μάρτυρα Νικηφόρο. (9 Φεβρουαρίου).
Αλλά κυρίως δεν πρέπει να λησμονούμε ότι καθημερινώς στην Κυριακή προσευχή, δηλ. στο «Πάτερ ημών», ζητούμε ο Θεός να συγχωρήσει τα δικά μας αναρίθμητα σφάλματα και αμαρτήματα, «Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών», με την αναγκαία προϋπόθεση ότι πρώτα εμείς «αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών...».
Είναι συγκλονιστικό. Καθημερινώς ρίχνουμε στον εαυτό μας μια ευχή και μια κατάρα. Ευχή μεν αν πρώτα εμείς οι ίδιοι συγχωρούμε τους αδελφούς που νομίζουμε ότι μας έχουν βλάψει, κατάρα δε αν αρνούμαστε να δώσουμε αυτό ακριβώς που ζητάμε. Και αποτέλεσμα; Σύμφωνα με την προσευχή μας, ούτε ο ίδιος ο Θεός να μπορεί να μας συγχωρήσει...
Αδελφοί μου. Ας μη ξεγελούμε τον εαυτό μας. Τον Θεό σίγουρα δεν είμαστε σε θέση να τον ξεγελάσουμε. Τους ανθρώπους; Ίσως κάποιους κάποτε να τους κάνουμε να πιστέψουν διαφορετικά απ’ ό,τι πραγματικά είμαστε. Τουλάχιστον ας γίνουμε ειλικρινείς με τον ίδιο τον εαυτό μας πάντοτε, κυρίως όμως όταν πάμε να σταθούμε στην προσευχή, στην επικοινωνία μας δηλαδή με τον Θεό.
Άσκηση και άλλα εξωτερικά, μπορούν να υπάρξουν και εκτός Εκκλησίας, τα οποία βέβαια εκτός του φυσικού τους χώρου που είναι η Ορθοδοξία, διαστρέφονται εντελώς.
Αυτό που βρίσκεται και ευδοκιμεί μόνο μέσα στην ατμόσφαιρα του Αγίου Πνεύματος, δηλ. της Εκκλησίας μας, είναι η ευλογημένη συγχωρητικότητα και η αγάπη, η οποία δεν είναι κάτι που αν θέλουμε το προσφέρουμε, αλλά εκ των ων ουκ άνευ.
Είθε να δώσει ο Άγιος Θεός, τη νέα αυτή περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, να επικεντρώσουμε εκτός των άλλων, το πνευματικό ενδιαφέρον μας στη λησμονημένη αυτή εντολή, ούτως ώστε να εορτάσουμε πραγματικό Πάσχα.
Καλή και ευλογημένη Σαρακοστή. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου