ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚ ΘΕΟΥ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν κάποια χαρίσματα καί κάποιες ξεχωριστές ἱκανότητες. Ὁ καθένας μπορεῖ νά ἐπιτελεῖ ἕνα ἔργο μέ ἰδιαίτερη ἐπίδοση. Καί αὐτό εἶναι εὐλογία Θεοῦ. Ὅμως πολλοί ἐνοχλοῦνται ἀπό τίς ἐπιδόσεις τῶν ἄλλων καί συχνά θέλουν καί οἱ ἴδιοι νά ἐπιτελέσουν ἴδια ἤ παρόμοια ἔργα, χωρίς βέβαια ἐπιτυχία. Ἀρχίζουν μετά οἱ ἀντιπαραθέσεις, οἱ συκοφαντίες καί οἱ διωγμοί. Τά πράγματα κάποτε ὀξύνονται καί οἱ σχέσεις τῶν ἀνθρώπων διαταράσσονται σέ μεγάλο βαθμό.
Κάτι παρόμοιο, σέ μικρότερη ἴσως κλίμακα, παρατηροῦμε καί στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, μεταξύ τῶν κληρικῶν, ἀλλά καί τῶν λαϊκῶν, πού εἶναι συνεργάτες τους...Ἐνῶ ὑπάρχει ὁ ἐνθουσιασμός καί ὁ ζῆλος γιά τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, ἐντούτοις παρατηρεῖται μιά ἀντιζηλία μεταξύ τους καί μιά ἀνώφελη σύγκριση. Δέν μπορεῖ ὁ ἕνας νά δεχτεῖ χωρίς ἐνόχληση τίς ἐπιτυχίες τοῦ ἄλλου. Ἐνῶ ὅλοι ἐργάζονται στό εὐρύτερο ἔργο τῆς Ἐκκλησίας καί θά ἔπρεπε νά χαίρονται γιά τίς ἐπιτυχίες τους, ἐν τούτοις πέφτουν στόν πειρασμό τῆς κατάκρισης καί τῆς μικροπρέπειας. Δυστυχῶς, λείπει σέ αὐτές τίς περιπτώσεις ἡ πνευματική ὡριμότητα παρόλη τήν εὐσέβεια, πού ἔχουν.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρεται στό θέμα αὐτό στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή του καί ὑποδεικνύει πῶς πρέπει νά ἐνεργοῦν οἱ χαρισματοῦχοι τῆς Ἐκκλησίας: «Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μᾶς ἔδωσε διάφορα πνευματικά χαρίσματα. Ἄλλος εἶναι προφήτης (ἐκεῖνος πού μέ ἔμπνευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μιλάει στίς συναθροίσεις τῶν πιστῶν καί ἑρμηνεύει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ στό παρόν καί τό μέλλον γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων), γιά νά κηρύττει ἀνάλογα μέ τό βαθμό τῆς πίστεώς του• ἄλλος ἔχει τό χάρισμα τῆς διακονίας, γιά νά προσφέρει τίς ὑπηρεσίες του. Τό ἴδιο νά κάνει κι ὁ δάσκαλος τοῦ Θεοῦ μέ τή διδασκαλία, κι ὅποιος ἔχει τό χάρισμα νά στηρίζει τούς ἀδελφούς, νά τούς στηρίζει. Ἀλλά καί ὅποιος μοιράζει τά ἀγαθά του μέ τούς ἄλλους, νά τό κάνει μέ ἁπλότητα, ὁ προϊστάμενος νά δείχνει ζῆλο γιά τό ἔργο του, ὅποιος μοιράζει τίς ἐλεημοσύνες νά τό κάνει μέ καλοσύνη. Ἡ ἀγάπη σας νά εἶναι εἰλικρινής».
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρεται στό θέμα αὐτό στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή του καί ὑποδεικνύει πῶς πρέπει νά ἐνεργοῦν οἱ χαρισματοῦχοι τῆς Ἐκκλησίας: «Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μᾶς ἔδωσε διάφορα πνευματικά χαρίσματα. Ἄλλος εἶναι προφήτης (ἐκεῖνος πού μέ ἔμπνευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μιλάει στίς συναθροίσεις τῶν πιστῶν καί ἑρμηνεύει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ στό παρόν καί τό μέλλον γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων), γιά νά κηρύττει ἀνάλογα μέ τό βαθμό τῆς πίστεώς του• ἄλλος ἔχει τό χάρισμα τῆς διακονίας, γιά νά προσφέρει τίς ὑπηρεσίες του. Τό ἴδιο νά κάνει κι ὁ δάσκαλος τοῦ Θεοῦ μέ τή διδασκαλία, κι ὅποιος ἔχει τό χάρισμα νά στηρίζει τούς ἀδελφούς, νά τούς στηρίζει. Ἀλλά καί ὅποιος μοιράζει τά ἀγαθά του μέ τούς ἄλλους, νά τό κάνει μέ ἁπλότητα, ὁ προϊστάμενος νά δείχνει ζῆλο γιά τό ἔργο του, ὅποιος μοιράζει τίς ἐλεημοσύνες νά τό κάνει μέ καλοσύνη. Ἡ ἀγάπη σας νά εἶναι εἰλικρινής».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου