Χρήστος Λιβανός, Καλαί αι πλατείαι, καλύτεραι αι εκκλησίαι

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 15/7/2011

ΚΑΛΑΙ ΑΙ ΠΛΑΤΕΙΑΙ, ΚΑΛΥΤΕΡΑΙ ΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΙ

Τοῦ κ. Χρήστου Κ. Λιβανοῦ

ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ καιρὸ ἡ πατρίδα μας διέρχεται, ὅπως παραδέχονται πολλοί, τὴν πιὸ κρίσιμη περίοδο ἀπὸ τὸν Β´ Παγκόσμιο πόλεμο καὶ τὴ Γερμανικὴ Κατοχή, κατ᾿ ἄλλους δέ, τὴ χειρότερη περίοδο τῆς ἱστορίας της μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσι ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ τὴν ἐθνική της παλιγγενεσία. ῞Ολα τὰ στοιχεῖα ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ κρίσι, ποὺ διέρχεται ἡ χώρα μας, εἶναι πολύπλευρη. Εἶναι κρίσι θεσμῶν καὶ ἀξιῶν· εἶναι κρίσι ἠθικὴ καὶ πνευματική· εἶναι κρίσι οἰκονομική, πολιτικὴ καὶ κοινωνική. ᾿Εν τούτοις, οἱ περίσσιες πλευρὲς τῆς κρίσεως, ποὺ μαστίζει τὸν τόπο μας, καὶ ἐπικεντρώνουν τὴν προσοχή τους μόνο στὴν οἰκονομική... Αὐτὴ τοὺς ἐνδιαφέρει, διότι ἐξ αἰτίας της ἑκατοντάδες χιλιάδες εἶναι ἄνεργοι, ἄλλοι κλείνουν τὶς ἐπιχειρήσεις τους, ἄλλοι ἀδυνατοῦν νὰ πληρώσουν τὰ χρέη τους, ἄλλοι χρεωκοποῦν, ἄλλοι σιτίζονται στὰ συσσίτια, καὶ ὅλοι ἀνεξαιρέτως ἀγκομαχοῦν καὶ δυσανασχετοῦν ὑπὸ τὸ βάρος τῶν ἀδίκων καὶ δυσβάσταχτων φόρων, ποὺ κατ᾿ ἐπιταγὴν τῶν ἀνάλγητων ξένων δανειστῶν καὶ τοκογλύφων, καὶ μὲ τὴ συναίνεσι ξενόδουλων πολιτικῶν μας, καλοῦνται ὅλοι νὰ πληρώσουν. Αὐτή, λοιπόν, ἡ οἰκονομικὴ κρίσι κατέβασε τὸν κόσμο στὶς πλατεῖες. Αὐτὴ δημιούργησε καὶ τὸ κίνημα τῶν ἀγανακτισμένων. ᾿Εὰν δὲν ὑπῆρχε ἡ οἰκονομικὴ πλευρά, ὅλες οἱ ἄλλες πλευρὲς τῆς κρίσεως θὰ ἄφηναν –ὅπως καὶ ἀφήνουν ἄλλωστε– ἀδιάφορη τὴ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν νεοελλήνων!

Μήπως ὅμως ἐξ αἰτίας τῶν ἄλλων κρίσεων ἐφθάσαμε καὶ στὴν οἰκονομική; ᾿Αλήθεια, ποιός ἄνθρωπος ποὺ ἔχει πνευματικοὺς ὀφθαλμούς, δὲν βλέπει ὅτι ἡ ζωή μας τὶς τελευταῖες δεκαετίες εἶναι πιστὸ ἀντίγραφο τῆς ζωῆς τοῦ ἀσώτου υἱοῦ; ῍Ας ἀναρωτηθοῦμε: γιατί ὁ ἄσωτος υἱὸς ἔφθασε στὸ σημεῖο νὰ εἰπῇ τὸ «λιμῷ ἀπόλλυμαι»; Μήπως διότι ὑπερχρεώθηκε καὶ δὲν μποροῦσε νὰ ξεχρεώσῃ τοὺς δανειστές του; Μήπως ἐξ αἰτίας δυσμενῶν οἰκονομικῶν συγκυριῶν ἢ μήπως διότι «διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως»; Πράγματι ἡ ἄσωτη ζωὴ ἦταν αὐτή, ποὺ τὸν ὡδήγησε στὴ χρεωκοπία, τῆς δὲ ἀσώτου ζωῆς προηγήθηκε ἡ ἐπανάστασί του καὶ ἀπομάκρυνσί του ἀπὸ τὸ πατρικό του σπίτι καὶ τὸν πατέρα του. Ἄς ἀναρωτηθοῦμε λοιπόν: Μήπως καὶ ἐμεῖς τὸ ἴδιο δὲν κάνουμε τὶς τελευταῖες δεκαετίες; Δὲν ἔχομε ἐπαναστατήσει ἐναντίον τοῦ οὐρανίου Πατέρα μας καὶ ἀποστατήσει ἀπ᾿ αὐτόν; Δὲν ὑπερέβημεν σὲ ἀσωτία καὶ ἀποστασία ὅλες τὶς προηγούμενες γενεές;

Χιλιάδες ἀγανακτισμένοι ῞Ελληνες διαδηλώνουν ἀκατάπαυστα στὶς πλατεῖες κατὰ τῶν νέων μέτρων λιτότητος, κατὰ τῆς ἀνεργίας, κατὰ τοῦ ξεπουλήματος τῆς πατρίδος μας στοὺς ξένους δανειστές μας. Ποῦ ἦταν ὅμως ὅλοι αὐτοὶ οἱ «ἀγανακτισμένοι» τόσα χρόνια, ὅταν οἱ πολιτικοί μας ἀφαιροῦσαν σταδιακῶς μὲ τοὺς ἀντιχριστιανικοὺς καὶ ἀνθελληνικοὺς νόμους, ποὺ ἐψήφιζαν, μία μία τὶς πέτρες, μὲ τὶς ὁποῖες οἱ πρόγονοί μας μὲ ἀγῶνες καὶ θυσίες ἔκτισαν τὸ οἰκοδόμημα, ποὺ λέγεται ῾Ελλάδα; ᾿Αγανακτοῦν οἱ νεοέλληνες –καὶ δικαίως– γιὰ τὰ ἐξοντωτικὰ οἰκονομικὰ μέτρα. Πόσοι ὅμως ἀγανάκτησαν γιὰ τὴν νομιμοποίησι τῶν ἐκτρώσεων, διὰ τῶν ὁποίων ἐξοντώνονται κάθε χρόνο ἑκατοντάδες χιλιάδες παιδιὰ τῆς ῾Ελλάδος; ᾿Αγανακτοῦν οἱ νεοέλληνες ἐργαζόμενοι –καὶ δικαίως– γιὰ τὴν κατάργησι τῶν κεκτημένων ἐργατικῶν δικαιωμάτων τους. Οὐδεὶς ὅμως συγκινεῖται καὶ διαμαρτύρεται γιὰ τὴ φασιστικὴ κατάργησι τοῦ δικαιώματος τόσων ἀθώων καὶ ἀνυπεράσπιστων ἀνθρωπίνων ὑπάρξεων νὰ ἰδοῦν καὶ αὐτὲς τὸ φῶς τοῦ ἡλίου καὶ νὰ ζήσουν ὅπως ἐμεῖς. ᾿Αγανακτοῦν οἱ νεοέλληνες –καὶ δικαίως– γιὰ τὴ διάλυσι τῆς οἰκονομίας καὶ τοῦ Κράτους. Πόσοι ὅμως ἀγανάκτησαν γιὰ τοὺς νόμους τοῦ αὐτομάτου διαζυγίου, τοῦ πολιτικοῦ γάμου, τῆς ἀποποινικοποιήσεως τῆς μοιχείας, τῆς ἐλεύθερης συμβίωσης, ποὺ διέλυσαν τὴν ἑλληνικὴ οἰκογένεια; «Φέρτε πίσω τὰ κλεμμένα», φωνάζουν οἱ νεοέλληνες ἀγανακτισμένοι –καὶ δικαίως. Πόσοι ὅμως ἀπ᾿ αὐτοὺς ἔχουν κλέψει διὰ τῆς μοιχείας τὸν ἄνδρα ἢ τὴν γυναῖκα τοῦ συνανθρώπου τους καὶ ζοῦν παρανόμως! ῾Η κλοπὴ τῶν χρημάτων μᾶς προκαλεῖ ἀγανάκτησι· ἡ κλοπὴ τῆς συζυγίας, μὲ τὴν ὁποία ἕνωσε ὁ Θεὸς τοὺς ἀνθρώπους, μᾶς ἀφήνει παγερὰ ἀδιαφόρους, τέως δὲ ὑπουργὸς τὴν ὠνόμασε «παληκαριά»! ᾿Αγανακτοῦν οἱ νεοέλληνες –καὶ δικαίως– γιὰ τὴ διαφθορά, τὴ διασπάθησι τοῦ δημοσίου χρήματος, τὶς μῖζες, τὴ φοροδιαφυγὴ τῶν πλουσίων. Πόσοι ὅμως ἀγανάκτησαν γιὰ τὸν σταδιακὸ ἐξοβελισμὸ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀπὸ τὰ σχολεῖα, τὰ στημένα σκάνδαλα τύπου Βατοπαιδίου, τὴν συνεχῆ πολεμικὴ τῶν ΜΜΕ κατὰ τῆς ᾿Ορθοδόξου Πίστεως, τὴν προκλητικὴ καὶ ἀχάριστη στάσι, ποὺ τηροῦν οἱ περισσότεροι πολιτικοί μας ἔναντι τῆς τροφοῦ τοῦ γένους μας, τῆς ᾿Εκκλησίας; Δὲν γνωρίζουν ὅτι ὁ μελετημένος καὶ κατευθυνόμενος ἀπογαλακτισμὸς τοῦ ἔθνους μας ἀπ᾿ ὅ,τι ἱερὸ καὶ όσιο τοῦ παρέδωσαν οἱ αἰῶνες, θὰ ἔφερνε ἀργὰ ἢ γρήγορα τὴ διαφθορά, τὴ σῆψι, τὴν ἀσυδοσία καὶ τὴν ἀποσύνθεσι τῆς κοινωνίας;

Δίχως Θεό, ὡς ἔχει λεχθῇ, ὅλα ἐπιτρέπονται. Τί ἔκαναν τόσα χρόνια ὅσοι σήμερα ἀγανακτοῦν, γιὰ νὰ ἐμποδίσουν τὴν συστηματικὴ καὶ ὀργανωμένη ἐκδίωξι τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὴν πατρίδα μας; Μήπως συμμετεῖχαν καὶ οἱ ἴδιοι σ᾿ αὐτὴ ἢ μήπως μὲ τὴν ἀπάθεια καὶ ἀδιαφορία τους τὴν ἐνεθάρρυναν; Πόσοι νεοέλληνες σήμερα πιστεύουν συνειδητὰ στὸν Χριστό; Πόσοι ζοῦν πνευματικὴ ζωή; Πόσοι ἐκκλησίαζονται τακτικά; Πόσοι ἐξομολογοῦνται; Πόσοι μεταλαμβάνουν τακτικὰ καὶ προετοιμασμένοι τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου μας; Πόσοι ἔχουν διάθεσι νὰ κάνουν ἱεραποστολὴ καὶ νὰ φέρουν κοντὰ στὸν Χριστὸ καὶ ἄλλους ἀνθρώπους; Δυστυχῶς πολὺ ὀλίγοι. Εἴμεθα ἀνάξιοι ἀπόγονοι ἐνδόξων προγόνων. Γι᾿ αὐτὸ ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε τοιαύτη ταπείνωσι καὶ ἐξευτελισμὸ στὶς ἡμέρες μας. ῍Ας μὴ ψάχνωμε ἀλλοῦ τὶς αἰτίες τῆς κρίσεως. Μία εἶναι ἡ αἰτία· ῾Η ἀποστασία μας ἀπὸ τὸν Θεό.

Εἶναι ἑπομένως καιρὸς νὰ ἀναλάβωμε ὅλοι τὶς εὐθῦνες μας γι᾿ αὐτὴ τὴν ἀποστασία μας. ῾Ο καθένας προσωπικά. ᾿Εφ᾿ ὅσον δὲν διστάσαμε νὰ μιμηθοῦμε τὸν ἄσωτο υἱό, ἂς τὸν μιμηθοῦμε πλήρως. Μιμηθήκαμε τὸ πρῶτο μέρος τῆς ζωῆς του, τὸ καταστροφικό, αὐτὸ τῆς ἀσωτίας. Ἄς μιμηθοῦμε καὶ τὸ δεύτερο, τὸ σωτήριο, αὐτὸ τῆς μετανοίας. Καλοὶ οἱ εἰρηνικοὶ ἀγῶνες στὸ Σύνταγμα καὶ τοὺς ἐπικροτοῦμε. ῍Ας μὴ λησμονοῦμε, ἄλλωστε, ὅτι τὸ ὄνομά της ὀφείλει ἡ ἱστορικὴ αὐτὴ πλατεῖα σ᾿ ἕνα ἀγωνιστικὸ κίνημα, σὲ μία ἀναίμακτη σχεδὸν ἐπανάστασι, ποὺ ἔγινε στὸ χῶρο της πρὸ 168 ἐτῶν μὲ πρωταγωνιστὴ τὸν γενναῖο, ἁγνὸ καὶ ἀνιδιοτελῆ στρατηγὸ ᾿Ιωάννη Μακρυγιάννη, ἡ ὁποία ἀνάγκασε τὸν αὐταρχικὸ βασιλέα ῎Οθωνα νὰ σχηματίσῃ Βουλὴ καὶ νὰ παραχωρήσῃ τὸ πρῶτο Σύνταγμα στὴν ῾Ελλάδα. Γιὰ νὰ σωθῇ ὅμως σήμερα ἡ πατρίδα μας χρειάζεται κάτι πολὺ ἀνώτερο, δραστικώτερο καὶ ἀποτελεσματικώτερο. Καὶ αὐτὸ εἶναι ἡ μετάνοια. Καλὲς οἱ πλατεῖες, ἀπείρως καλύτερες ὅμως οἱ ἐκκλησίες. Καλὰ καὶ χρήσιμα τὰ συλλαλητήρια, ἀναγκαιότερα ὅμως τὰ ἐξομολογητήρια. Μὲ τὴν ἴδια προθυμία καὶ ἀποφασιστικότητα ποὺ σπεύσαμε στὰ πρῶτα, ἂς σπεύσωμε καὶ στὰ τελευταῖα. Διότι πολὺ φοβούμεθα ὅτι ἡ σημερινὴ κρίσι εἶναι μόνον ἡ ἀρχή. Τὸ ὅσα βιώνουμε εἶναι «ἀρχαὶ ὠδίνων». Τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν μᾶς προειδοποιοῦν ὅτι ἔχομε πλέον εἰσέλθει σὲ καιροὺς μεγάλων, κοσμογονικῶν καὶ προφητευμένων ἐξελίξεων καὶ γεγονότων, ἐμπρὸς στὰ ὁποῖα τὰ σημερινὰ προβλήματα θὰ φαίνωνται ἀσήμαντα καὶ μηδαμινά. Καὶ ἀπὸ μὲν τὴν οἰκονομικὴ χρεωκοπία μπορεῖ νὰ μᾶς σώζουν προσωρινῶς τὰ Μνημόνια, τὰ Μεσοπρόθεσμα καὶ οἱ ἀποικιοκρατικὲς δανειακὲς συμβάσεις, ποὺ συνάπτουμε μὲ τοὺς δανειστές μας, ἀπὸ τὰ γεγονότα ὅμως ποὺ ἔρχονται μόνον ἡ ἐξ ὕψους βοήθεια θὰ μπορέσῃ νὰ μᾶς σώσῃ. Γι᾿ αὐτὸ ἂς δηλώσουμε ὅλοι οἱ ῞Ελληνες ἀγανακτισμένοι. Ἄς ἀγανακτήσουμε μὲ τοὺς ἑαυτούς μας, μὲ τὴν ἀποστασία μας, μὲ τὶς ἁμαρτίες μας, ποὺ τόσο ἔχουν λυπήσει, ἀλλὰ καὶ παροργίσει τὸν Θεό. Ἄς καταλλαγοῦμε καὶ ἂς συμφιλιωθοῦμε μαζί Του. Μόνον Αὐτὸς εἶναι ἀληθινὸς φίλος μας. Μόνον Αὐτὸς μᾶς ἀγαπᾶ εἰλικρινά. ῞Ολοι οἱ ἄλλοι φίλοι, γείτονες, ἑταῖροι προσποιοῦνται, παίζουν θέατρο μαζί μας, δείχνουν ὅτι ἐνδιαφέρονται γιὰ μᾶς, μᾶς δανείζουν, στὴ πραγματικότητα ὅμως μὲ τὰ δάνειά τους σκάβουν τὸν τάφο μας καὶ ἀνυπομονοῦν πότε θὰ ἁρπάξουν τὸν ἐθνικό μας πλοῦτο καὶ τὴ περιουσία μας. Καὶ ὅμως ἐμεῖς οἱ ἀνόητοι καὶ ἀχάριστοι, τὴ δική τους φιλία καὶ εὔνοια ἐπιδιώκουμε καὶ ὄχι τοῦ Θεοῦ.

Τὸν Θεὸ τὸν ἀρνηθήκαμε, τὸν ἐκδιώξαμε ἀπὸ τὴ ζωή μας. Καμμία ἀναφορὰ σ᾿ Αὐτὸν ἀπὸ τοὺς πολιτικούς μας, τοὺς δημοσιογράφους, καὶ τοὺς «πνευματικοὺς» λεγομένους ἀνθρώπους τῆς διανόησης, τῶν ἐπιστημῶν καὶ τῶν τεχνῶν. Γίνονται λαϊκὲς συνελεύσεις στὶς πλατεῖες καὶ ἡ λέξι Θεὸς ἀπουσιάζει ἀπ᾿ αὐτές. Γίνονται ἐλπιδοφόρες, κατὰ τ᾿ ἄλλα, ὁμιλίες καὶ διακηρύξεις περὶ «πατριωτικῆς ἀναγέννησης», μὰ ὅσο κι ἂν ψάξῃ κανεὶς τὴ λέξη ᾿Ορθοδοξία δὲν θὰ τὴν βρῇ μέσα σ᾿ αὐτές. ᾿Αντ᾿ αὐτῆς, θὰ βρῇ τὸ «᾿Ολυμπιακὸ πνεῦμα» καὶ τὴν «Δελφικὴ ἰδέα»! Μὲ αὐτὰ θὰ ἀναγεννηθῇ ἡ ῾Ελλάδα; ῍Αν νομίζουμε ὅτι αὐτὰ θὰ μᾶς βγάλουν ἀπὸ τὴ σύγχρονη αὐτὴ Βαβέλ, ποὺ δημιούργησε ἡ ἀπιστία καὶ ἀποστασία μας, εἴμεθα γελασμένοι.

Οἱ ἀξιόλογες κινήσεις τῶν «᾿Ανεξάρτητων» καὶ τῶν «᾿Αγανακτισμένων» πολιτῶν γιὰ νὰ καρποφορήσουν πρέπει νὰ συνδυαστοῦν μὲ μία ἄλλη πιὸ ἡρωικὴ καὶ ἀποτελεσματικὴ κίνησι, αὐτὴ τῶν μετανοημένων. Τὰ αἵματα, ποὺ χύθηκαν πρὶν λίγες ἡμέρες στοὺς δρόμους τῆς ᾿Αθήνας, νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας μας, τὰ δὲ χέρια, ποὺ ὑψώνονται ἀπὸ θυμὸ καὶ φασκελώνουν πρὸς τὸν «ναὸ τῆς Δημοκρατίας» νὰ ὑψωθοῦν τώρα ἱκετευτικὰ μέσα στοὺς ἱεροὺς ναοὺς τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ ἑλκύσουν τὸ ἔλεός Του καὶ τὴ βοήθειά Του πρὸς τὴν πατρίδα μας. Θὰ τὸ κάνουμε; ᾿Απὸ ἐμᾶς ἐξαρτᾶται. ῾Ο Θεὸς σέβεται τὴν ἐλευθερία ποὺ μᾶς ἔδωκε. Δὲν μᾶς πιέζει οὔτε μᾶς ἐκβιάζει, ὅπως οἱ δανειστές μας. ῾Ο λόγος Του κρυστάλλινος, δὲν ἀφήνει περιθώρια γιὰ παρερμηνεῖες ἢ ἀναβολές. «᾿Εὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε· ἐὰν δὲ μὴ θέλητε, μηδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται» (Ἠσ. 1, 19-20). ῎Ηδη τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς, λόγῳ τῆς κρίσεως, πολλοὶ ῞Ελληνες ἔχουν ἀρχίσει νὰ τὰ στεροῦνται. Εἴθε οἱ ἐχθροὶ τῆς πατρίδος μας νὰ μὴ θελήσουν νὰ ἐκμεταλλευτοῦν τὴν κατάστασι ἀδυναμίας, στὴν ὁποία ἔχει περιέλθει ἡ χώρα μας, διότι τότε θὰ ἀντιληφθοῦμε τὴ σοβαρότητα τῆς πατρικῆς προειδοποιήσεως τοῦ Θεοῦ πρὸς τὰ ἄσωτα παιδιά Του. Τότε ὅμως θὰ εἶναι πολὺ ἀργά.