
Η Σημείωση -μεταξύ άλλων- έκρινε ότι η έλλειψη ρυθμιστικών ελέγχων στη διεθνή οικονομία επιδείνωσε το πρόβλημα. Με άλλα λόγια, ότι ο ρυθμός της οικονομικής παγκοσμιοποίησης έχει βγει εκτός ελέγχου. Η αστάθεια και η οικονομική ανισότητα που προέκυψαν σημαίνουν ότι ο κόσμος απαιτεί πλέον «ένα σύστημα διακυβέρνησης της οικονομίας και της διεθνούς χρηματοδότησης».
Όπως υποστήριξε το Συμβούλιο, μόλις οι ηγέτες του κόσμου αναγνωρίσουν ότι η αυξανόμενη παγκόσμια αλληλεξάρτηση αναγκάσει τις χώρες να προχωρήσουν πέρα από τη διεθνή τάξη που επιβλήθηκε στη Βεστφαλία ή που βασίζεται στο κράτος, θα είναι περισσότερο προετοιμασμένοι να εκχωρήσουν την κυριαρχία τους στα συμφέροντα του «κοινού καλού» της παγκόσμιας ανθρωπότητας.
Λαμβάνοντας υπόψη την ιστορία της Εκκλησίας και την κοινωνική θεωρία της, η έκκλησή της για μια υπερεθνική αρχή δεν αποτελεί έκπληξη. Οι υπαινιγμοί για το ελεύθερο εμπόριο και τον αντι-προστατευτισμό αυτής της αρχής διατυπώθηκαν στην εγκύκλιο Centesimus Annus του Ιωάννη Παύλου Β’ και επαναλήφθηκαν στην Caritas in Veritate του Βενέδικτου XVI το 2009. Αναμένεται τώρα να αποσαφηνιστεί πώς εννοεί το Βατικανό την ανάγκη για μια παγκόσμια αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου