Κυριακὴ 4 Αὐγούστου 2013
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 85Η
Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς ΜητροπόλεωςἈγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἤδη βρισκόμαστε στὴν περίοδο τοῦ Δεκαπενταυγούστου καὶ καθὼς καθημερινὰ ψάλλουμε τοὺς κανόνες τῆς Παρακλήσεως στὴν Παναγία μας, ὁ πόνος καὶ ἡ ἐλπίδα ἐναλλάσσονται στὴν καρδιά μας. Ἡ θλίψη καὶ ἡ αἴσθηση τοῦ ἀδιεξόδου γιὰ τὰ γήϊνα, τὰ καθημερινὰ ἀλλὰ καὶ τὰ κοινωνικὰ καὶ ἐθνικά μας θέματα, ὅταν δὲν τὰ ἀπωθοῦμε, κυριολεκτικὰ μᾶς πνίγουν. Φθάσαμε σὲ μία κατάσταση ὅπου οἱ διαχειριστὲς τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἱστορίας μας μᾶς ἔχουν ἀπογοητεύσει. Τὸ μόνο ποὺ καταφέρνουν νὰ κάνουν εἶναι νὰ καταργοῦν τὴ λογική, νὰ ξερριζώνουν κάθε στοιχεῖο τῆς ἐπιβίωσής μας καὶ νὰ ξηλώνουν κάθε κλωστὴ ἀπὸ τὸ κέντημα τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῶν ἀξιῶν μας.
Ἡ παιδεία ἔχει συστηματικὰ ἀπογυμνωθεῖ ἀπὸ τὴν παράδοση καὶ τὶς ἀξίες τῆς ἱστορίας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μας. Ἡ οἰκογένεια δέχεται καὶ αὐτὴ νομοθετικὰ χτυπήματα ποὺ ἀπεργάζονται τὴ διάλυσή της. Ἡ πολυτεκνία φορολογεῖται, ἡ πίστη περιθωριοποεῖται, ἡ ἐλευθερία καταργεῖται.
Καὶ τώρα τελευταῖα, κάποιοι ἀποφάσισαν νὰ φορολογήσουν καὶ τὸν Θεὸ ποὺ αὐτοὶ φαίνεται πὼς δὲν πιστεύουν, ἀλλὰ στὸν Ὁποῖο καὶ μόνον Αὐτὸν ἐμεῖς ἐλπίζουμε. Τὰ πάντα ἑρμηνεύονται μὲ οἰκονομικὲς παραμέτρους, ἀκόμη καὶ οἱ τελευταῖες ἐναπομείνασες πνευματικές μας σταθερές.
Μόλις πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες, παρὰ τὶς κραυγὲς ἀγωνίας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ ἀρκετῶν Μητροπολιτῶν, ἀγνοῶντας καὶ τὶς διαμαρτυρίες τῶν συνδικάτων τῶν ἐργαζομένων, τελικὰ κατάφεραν νομοθετικὰ νὰ ἀποδυναμώσουν καὶ τὴν ἀπὸ αἰώνων καὶ ἀπὸ Θεοῦ καθιερωμένη ἀργία τῆς Κυριακῆς. Ἡ πράξη αὐτὴ χτυπάει καὶ τὴν ψυχὴ καὶ τὴν φύση μας καὶ τὶς κοινωνικὲς ἀντοχές μας. Μᾶς ἀπομυζοῦν τὸν χρόνο τοῦ Θεοῦ, τὸν χρόνο τῆς ἀνάπαυσης, καὶ μᾶς στεροῦν τὸν χρόνο νὰ ζήσουμε λίγες στιγμὲς μαζὶ ὡς οἰκογένεια. Ὁ κατήφορος, ἀγαπητοί μου, φαίνεται πὼς δὲν ἔχει τελειωμό. Οὔτε καὶ ὁ παραλογισμὸς ὅρια. «Μωραίνει Κύριος ὃν βούλεται ἀπολέσαι».
Ἤδη φτιάχνεται ἕνας λαὸς ποὺ ἐνοχλεῖται ἀπὸ τὴν θέα τῶν ναῶν καὶ τοὺς ἤχους τῶν καμπανῶν. Οἱ ἁγιασμοὶ καὶ οἱ εὐλογίες περιορίζονται. Τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν εἴτε διαστρέφεται εἴτε ἀποβάλλεται ἀπὸ τὴν ἐκπαίδευση τῶν παιδιῶν ὡς ἀνεπιθύμητο. Μέχρι σήμερα, οἱ γιορτές μας ὅλες εἶναι θρησκευτικές, ἐκκλησιαστικές. Θὰ μᾶς τὶς ἀλλάξουν. Καταβάλλεται προσπάθεια νὰ ἀποβληθεῖ ἀπὸ τὴ ζωή μας κάθε τι ποὺ θυμίζει τὸν Θεό. Καὶ τὸ ὄνομά Του ἐνοχλεῖ. Αὐτὸ εὔκολα βλασφημεῖται καὶ πολὺ δύσκολα ὁμολογεῖται.
Τὸ μόνο ποὺ μᾶς μένει εἶναι νὰ ἀφυπνισθοῦμε καὶ νὰ ἀντιδράσουμε. Ὄχι βέβαια μὲ ἐμπαθεῖς καὶ κοσμικοὺς τρόπους, οὔτε πάλι γιὰ νὰ ἀναχαιτίσουμε τὸν ἐγκληματικὸ κατήφορο. Αὐτὸ δὲν θὰ τὸ καταφέρουμε. Αὐτὸ ποὺ μᾶς μένει καὶ μποροῦμε νὰ καταφέρουμε εἶναι νὰ κρατήσουμε τὴ μαγιὰ τῆς πίστης καὶ τοῦ αὐτοσεβασμοῦ μέσα μας καθαρὴ καὶ τὴ φλόγα τῆς ὁμολογίας ἀναμμένη.
Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ἐρχόμαστε στὶς Παρακλήσεις. Ἡ προσευχή μας στὴν Παναγία Μητέρα μας καὶ γιὰ τὰ προβλήματά μας καὶ γιὰ τὴ ζωή μας, κυρίως ὅμως γιὰ τὸ ἔθνος καὶ τὴν πίστη μας πρέπει νὰ βγεῖ καὶ φέτος πύρινη ἀπὸ τὸ βάθος τῆς ψυχῆς μας. Αὐτὸ εἶναι τὸ πρῶτο.
Ἀλλὰ καὶ ἡ ἀπάντησή μας στὴν προσπάθεια κατάργησης τῆς Κυριακῆς ἀργίας πρέπει νὰ εἶναι δυναμικὴ καὶ πνευματική.
α. Μὲ περισσότερο ζῆλο ἐφ’ ἑξῆς νὰ ἁγιάζουμε τὴν Κυριακή μας. Μὲ προθυμία, ἀνελλιπῶς κάθε Κυριακή, νὰ προσερχόμαστε στοὺς ναούς μας, μάλιστα πιὸ νωρὶς τώρα. Ἡ κατάνυξη καὶ ἡ εὐλάβεια, ἡ μυστηριακή συμμετοχή, ἡ τάξη καὶ εὐπρέπεια, εἶναι ἀνάγκη ὅσο ποτὲ ἄλλοτε νὰ ἐπιβληθοῦν στὶς ἀκολουθίες μας. Ἐπίσης, ἡ παρακολούθηση ὁμιλιῶν ποὺ καλλιεργοῦν καὶ ἐνισχύουν τὴν πίστη, ἡ πνευματικὴ μελέτη, ἡ τόνωση τοῦ κατηχητικοῦ ἔργου, ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι δράσεις ποὺ ἁγιάζουν τὴν Κυριακή, ποὺ τὴν καθιστοῦν μέρα ξεχωρισμένη γιὰ τὸν Κύριο καὶ τὴν ψυχή μας.
β. Ὅσοι ἔχουμε μαγαζιὰ δὲν πρέπει ἐπ’ οὐδενὶ νὰ ὑποχωρήσουμε στὸν πειρασμὸ νὰ τὰ ἀνοίγουμε. Νὰ μὴν τὸ κάνετε, ἀδελφοί μου. Οὔτε μετὰ τὴν ἐκκλησία. Ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου. Τοῦ ἀξίζει ὁλόκληρη. Ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς εἶναι ἱερή. Καὶ νὰ εἶστε σίγουροι ὅτι ἂν αὐτὸ τὸ κάνετε γιὰ τὸν Θεό, δὲν θὰ σᾶς ἀφήσει. Θὰ ἀπαντήσει στὴ ζωή σας μὲ σημεῖα καὶ εὐλογίες ποὺ δὲν μπορεῖτε νὰ φανταστεῖτε. Δοκιμάστε καὶ θὰ δεῖτε.
γ. Κανένας ἀπὸ μᾶς δὲν θὰ πρέπει νὰ κάνει τὰ ψώνια του τὴν Κυριακή. Ὅπως ζήσαμε μέχρι τώρα, ἔτσι θὰ συνεχίσουμε νὰ μὴ συμμετέχουμε στὴν ἀσέβεια. Ἡ ἀργία καταργεῖται ὄχι μόνον ἀπὸ τὸν ἔμπορο ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸν πελάτη. Καὶ
δ. Ὅλοι μαζὶ σὰν ἕνα σῶμα θὰ πρέπει νὰ στηρίξουμε τοὺς ἐμπόρους ποὺ σέβονται τὸν Θεό καὶ δὲν παραβιάζουν τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς. Ἀπὸ αὐτοὺς νὰ ψωνίζουμε. Μὲ τὸν τρόπο αὐτόν, καὶ αὐτοὶ θὰ βοηθηθοῦν καὶ ἐμᾶς θὰ εὐλογήσει ὁ Θεός.
Τέλος, ἐλπίζω ἡ κυρία ἀντιπεριφερειάρχης μας, γνωστὴ γιὰ τὸν σεβασμό της στὰ ἱερὰ καὶ τὰ αὐτονόητα, νὰ κάνει αὐτὸ ποὺ τῆς ἀναλογεῖ, πειθαρχῶντας περισσότερο στὸν Θεό καὶ τὴ λογικὴ τῶν ἱερῶν ἀξιῶν παρὰ στὶς κομματικὲς ἐπιλογές ποὺ ἴσως τῆς προτείνουν. Καλὸ εἶναι νὰ ἀκούσει ὄχι μόνο τὴ φωνὴ τῶν ἀχόρταγων καταναλωτῶν ἀλλὰ καὶ τὸν στεναγμὸ τῶν μικρῶν καὶ ἀνίσχυρων ἐργαζομένων καὶ ἔτσι ἀπὸ τὰ γραφεῖα τῆς Περιφέρειας νὰ βρεθεῖ στὸ κέντρο τῆς ζωῆς μας. Ἐξ ἄλλου αὐτὸ τὸ δικαίωμα τῆς δίνει καὶ ὁ νόμος.
Ὁ Θεὸς μαζί μας καὶ βοήθειά μας ἡ Παναγία μας.
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
1 σχόλιο:
ΠΟΙΟΣ ΑΚΟΥΕΙ;
Δημοσίευση σχολίου