Μερικές διευκρινήσεις περί της «Ομολογίας Πίστεως»
Ιούλιος 2009
Το κείμενο της «Ομολογία Πίστεως κατά τον Οικουμενισμού» συντάχθηκε από άτυπη «Σύναξη Ορθοδόξων κληρικών και μοναχών», ως έκφραση της καλής ανησυχίας και αγωνίας τους για όσα συμβαίνουν στον χώρο του Οικουμενισμού, ο όποιος ορθώς χαρακτηρίσθηκε ως παναίρεση, ως η χειρότερη αίρεση όλων των εποχών. Δεν έχει πολεμικό χαρακτήρα και σχισματικές τάσεις. Όσοι την συνέταξαν και την υπογράφουν, αρχιερείς, λοιποί κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί είναι μέλη της
Εκκλησίας του Χριστού, υπαγόμενοι σε κανονικές εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες. Επιδιώκουν με νηφάλιο και θετικό θεολογικό λόγο να επισημάνουν τους κινδύνους από την επί δεκαετίες σταδιακή εξάπλωση και τωρινή εμπέδωση της συγκρητιστικής και καταστροφικής αυτής διδασκαλίας, η όποια αναιρεί το δόγμα της μοναδικής εν τω κόσμω σωτηριώδους αποκαλύψεως και οικονομίας του ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού, ως και της εν συνεχεία συνεχίσεως και πραγματώσεως του σωτηριώδους αυτού έργου από την Μία και μοναδική, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, δια του ενεργούντος εν αυτή Αγίου Πνεύματος, και όχι από τις ποικίλες αιρέσεις και πλάνες, τις όποιες διαχρονικά κατεδίκασε η Εκκλησία δια συνόδων και δια της συμφωνίας των Αγίων Πατέρων, μεταξύ αυτών δε τον Παπισμό και τον Προτεσταντισμό.
Η σύνταξη «Ομολογιών Πίστεως» είναι παραδεδομένη και καθιερωμένη πρακτική στην ζωή της Εκκλησίας. Όταν εμφανίζεται νέα αίρεση, που δημιουργεί σύγχυση εις τα της πίστεως, οι ποιμένες κάθε εποχής, επιβεβαιούντες όσα κατά την χειροτονία τους υποσχέθηκαν, προβαίνουν στην σύνταξη ομολογιών, για να περιχαρακώσουν και οριοθετήσουν την δική τους πίστη, ώστε να διακρίνεται από τη πλάνη των αιρετικών, και με τον τρόπο αυτό να προφυλάξουν τούς πιστούς από την λύμη της κακοδοξίας. Η κατ' εξοχήν «Ομολογία Πίστεως», το γνωστό «Πιστεύω», συντάχθηκε για να αντιμετωπίσει τις αιρέσεις των Αρειανών και των Πνευματομάχων. Μολονότι δε πανηγυρικά απαγγέλλεται από τον βαπτιζόμενο δια του αναδόχου κατά την τέλεση του μυστηρίου του Βαπτίσματος, εν τούτοις επαναλαμβάνεται πάλιν και πολλάκις κατά την διάρκεια των ιερών ακολουθιών του νυχθημέρου.
Η σύνταξη νέων «Ομολογιών Πίστεως» επιβάλλεται και από τον σεβασμό στις αποφάσεις των συνόδων να τηρηθεί απολύτως αναλλοίωτο μέχρι και μιας συλλαβής το «Πιστεύω»· γι' αυτό και σημαντικές μεταγενέστερες δογματικές διατυπώσεις δεν προσετέθησαν, όπως η διδασκαλία περί της Παναγίας ως Θεοτόκου, πράγμα που δεν τήρησαν ο Παπισμός και εξ αυτού ο Προτεσταντισμός με την προσθήκη του filioque εις το Σύμβολο της Πίστεως. Αν λοιπόν δεν συνετάσσοντο νέες «Ομολογίες Πίστεως», πολλές νέες αιρέσεις δεν θα κατεδικάζοντο.
Η εκκλησιαστική γραμματεία είναι γεμάτη από «Εκθέσεις ή Ομολογίες Πίστεως», από τις όποιες ενδεικτικώς υπενθυμίζουμε μερικές: «Βραχεία Έκθεσις Πίστεως» του Μ. Αθανασίου· «Έκθεσις Πίστεως» του Αγίου Επιφανίου· «Ομολογία Πίστεως» του πάπα Γρηγορίου Β'· «Έκθεσις Πίστεως» του Αγίου Ιωάννου Δαμάσκηνου· «Ομολογία Ορθοδόξου Πίστεως» του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά· «Ομολογία Πίστεως» του Αγίου Μάρκου Ευγενικού· «Ομολογία Πίστεως» του πατριάρχου Γενναδίου Β Σχολαρίου· «Ομολογία Πίστεως» Μητροφάνους Κριτοπούλου, πατριάρχου Αλεξανδρείας· «Ορθόδοξος Ομολογία» Πέτρου Μογίλα, μητροπολίτου Κιέβου· «Ομολογία Πίστεως» Δοσιθέου, πατριάρχου Ιεροσολύμων.
Η συνοδική λειτουργία κατά την ορθή της έννοια περιλαμβάνει όλα τα μέλη της Εκκλησίας, από τον πρώτο μεταξύ των επικόπων μέχρι τον τελευταίο πιστό. Η άτυπη «Σύναξη Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών», μαζί με το πλήθος των υπογραφόντων λαϊκών, συμμετέχουν κατά χρέος στην διαμόρφωση της εκκλησιαστικής συνειδήσεως για την παναίρεση του Οικουμενισμού και ελπίζουν ότι το σώμα των επισκόπων θα αναλάβει τις ευθύνες του και θα προχωρήσει και στην επίσημη συνοδική καταδίκη του.
Όσοι πιστοί πληροφορούνται από την «Ομολογία Πίστεως» τα της παναιρέσεως του Οικουμενισμού σπεύδουν να υπογράψουν και να υποστηρίξουν την «Ομολογία». Μερικοί επίσκοποι και αρκετοί ιερείς άρχισαν να ενημερώνουν τα ποίμνια τους. Οι υπογραφές που συγκεντρώθηκαν αντιπροσωπεύουν ελάχιστο ποσοστό των όσων θα επιθυμούσαν να συμμετάσχουν στην ομολογητική αυτή κίνηση.
Εκκλησίας του Χριστού, υπαγόμενοι σε κανονικές εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες. Επιδιώκουν με νηφάλιο και θετικό θεολογικό λόγο να επισημάνουν τους κινδύνους από την επί δεκαετίες σταδιακή εξάπλωση και τωρινή εμπέδωση της συγκρητιστικής και καταστροφικής αυτής διδασκαλίας, η όποια αναιρεί το δόγμα της μοναδικής εν τω κόσμω σωτηριώδους αποκαλύψεως και οικονομίας του ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού, ως και της εν συνεχεία συνεχίσεως και πραγματώσεως του σωτηριώδους αυτού έργου από την Μία και μοναδική, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, δια του ενεργούντος εν αυτή Αγίου Πνεύματος, και όχι από τις ποικίλες αιρέσεις και πλάνες, τις όποιες διαχρονικά κατεδίκασε η Εκκλησία δια συνόδων και δια της συμφωνίας των Αγίων Πατέρων, μεταξύ αυτών δε τον Παπισμό και τον Προτεσταντισμό.Η σύνταξη «Ομολογιών Πίστεως» είναι παραδεδομένη και καθιερωμένη πρακτική στην ζωή της Εκκλησίας. Όταν εμφανίζεται νέα αίρεση, που δημιουργεί σύγχυση εις τα της πίστεως, οι ποιμένες κάθε εποχής, επιβεβαιούντες όσα κατά την χειροτονία τους υποσχέθηκαν, προβαίνουν στην σύνταξη ομολογιών, για να περιχαρακώσουν και οριοθετήσουν την δική τους πίστη, ώστε να διακρίνεται από τη πλάνη των αιρετικών, και με τον τρόπο αυτό να προφυλάξουν τούς πιστούς από την λύμη της κακοδοξίας. Η κατ' εξοχήν «Ομολογία Πίστεως», το γνωστό «Πιστεύω», συντάχθηκε για να αντιμετωπίσει τις αιρέσεις των Αρειανών και των Πνευματομάχων. Μολονότι δε πανηγυρικά απαγγέλλεται από τον βαπτιζόμενο δια του αναδόχου κατά την τέλεση του μυστηρίου του Βαπτίσματος, εν τούτοις επαναλαμβάνεται πάλιν και πολλάκις κατά την διάρκεια των ιερών ακολουθιών του νυχθημέρου.
Η σύνταξη νέων «Ομολογιών Πίστεως» επιβάλλεται και από τον σεβασμό στις αποφάσεις των συνόδων να τηρηθεί απολύτως αναλλοίωτο μέχρι και μιας συλλαβής το «Πιστεύω»· γι' αυτό και σημαντικές μεταγενέστερες δογματικές διατυπώσεις δεν προσετέθησαν, όπως η διδασκαλία περί της Παναγίας ως Θεοτόκου, πράγμα που δεν τήρησαν ο Παπισμός και εξ αυτού ο Προτεσταντισμός με την προσθήκη του filioque εις το Σύμβολο της Πίστεως. Αν λοιπόν δεν συνετάσσοντο νέες «Ομολογίες Πίστεως», πολλές νέες αιρέσεις δεν θα κατεδικάζοντο.
Η εκκλησιαστική γραμματεία είναι γεμάτη από «Εκθέσεις ή Ομολογίες Πίστεως», από τις όποιες ενδεικτικώς υπενθυμίζουμε μερικές: «Βραχεία Έκθεσις Πίστεως» του Μ. Αθανασίου· «Έκθεσις Πίστεως» του Αγίου Επιφανίου· «Ομολογία Πίστεως» του πάπα Γρηγορίου Β'· «Έκθεσις Πίστεως» του Αγίου Ιωάννου Δαμάσκηνου· «Ομολογία Ορθοδόξου Πίστεως» του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά· «Ομολογία Πίστεως» του Αγίου Μάρκου Ευγενικού· «Ομολογία Πίστεως» του πατριάρχου Γενναδίου Β Σχολαρίου· «Ομολογία Πίστεως» Μητροφάνους Κριτοπούλου, πατριάρχου Αλεξανδρείας· «Ορθόδοξος Ομολογία» Πέτρου Μογίλα, μητροπολίτου Κιέβου· «Ομολογία Πίστεως» Δοσιθέου, πατριάρχου Ιεροσολύμων.
Η συνοδική λειτουργία κατά την ορθή της έννοια περιλαμβάνει όλα τα μέλη της Εκκλησίας, από τον πρώτο μεταξύ των επικόπων μέχρι τον τελευταίο πιστό. Η άτυπη «Σύναξη Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών», μαζί με το πλήθος των υπογραφόντων λαϊκών, συμμετέχουν κατά χρέος στην διαμόρφωση της εκκλησιαστικής συνειδήσεως για την παναίρεση του Οικουμενισμού και ελπίζουν ότι το σώμα των επισκόπων θα αναλάβει τις ευθύνες του και θα προχωρήσει και στην επίσημη συνοδική καταδίκη του.
Όσοι πιστοί πληροφορούνται από την «Ομολογία Πίστεως» τα της παναιρέσεως του Οικουμενισμού σπεύδουν να υπογράψουν και να υποστηρίξουν την «Ομολογία». Μερικοί επίσκοποι και αρκετοί ιερείς άρχισαν να ενημερώνουν τα ποίμνια τους. Οι υπογραφές που συγκεντρώθηκαν αντιπροσωπεύουν ελάχιστο ποσοστό των όσων θα επιθυμούσαν να συμμετάσχουν στην ομολογητική αυτή κίνηση.
Υπενθυμίζουμε ότι στην αριστερή στήλη του blog μας μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο της Ομολογίας Πίστεως, να το υπογράψετε αλλά και να δείτε τα ονόματα όσων έχουν ήδη υπογράψει πατώντας τους αντίστοιχους ηλεκτρονικούς συνδέσμους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου