Δείτε και Συνέντευξη π. Συμεών Βιλόφσκι στον "Αντιφωνητή" (Α΄ Μέρος)
πηγή: "Αντιφωνητής",1-9-2010, αριθμ.φύλλου 302
-Πάτερ τί μέλλον βλέπετε νά προδιαγράφεται γιά τούς Σέρβους στό Κόσοβο;
Τά πρῶτα δείγματα γραφῆς τῆς φιλοδυτικῆς κυβέρνησης τῆς Σερβίας εἶναι τά ἀκόλουθα: Μετά τήν ἀπόφαση τοῦ Διεθνοῦς Δικαστηρίου τῆς Χάγης ὁ πρόεδρος τῆς Σερβίας Boris Tadic στήν ἀγόρευσή του ἐνώπιον τοῦ σερβικοῦ Κοινοβουλίου ἔστειλε τό μήνυμα ὅτι ἐπ΄ οὐδενί λόγῳ δέν πρέπει νά ἔλθουμε σέ σύγκρουση μέ τίς μεγάλες Δυνάμεις. Και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δεχτούμε την απόσπαση 15% του σερβικού κρατικού εδάφους, και μάλιστα του πιο συμαντικού και λίκνου του σερβικού κράτους, ώστε να μην έλθουμε σε σύγκρουση με τις μεγάλες δυνάμεις, εμείς είμαστε πρόθυμοι να το κάνουμε, εἶπε ὁ Tadic. Και γνωρίζουμε ότι οι μεγάλες δυνάμεις το θέλουν και το ζητούνε επίμονα από την Σερβία εδώ και χρόνια......
Μετά ἀπό μερικές μέρες ἡ Σερβία ἔστειλε στόν ΟΗΕ τήν πρόταση Ψηφίσματος (Resolution) πού ἀφορᾶ τό Κοσσυφοπέδιο μέ ἀφορμή τήν ἀπόφαση τοῦ Διεθνοῦς Δικαστηρίου, μέ τήν ὁποία δέχεται τήν γνώμη τοῦ ΔΔ καί προτείνει στόν ΟΗΕ νά καλέσει τίς δύο πλευρές (τήν Σερβία δηλαδή καί τό Κόσοβο) νά βροῦν λύση κοινά ἀποδεκτή! Η Σερβία με αυτήν την πράξη αναγνωρίζει ότι το Κόσοβο είναι μια άλλη οντότητα, κάτι άλλο από την ίδια, δηλαδή εμμέσως πλήν σαφώς αναγνωρίζει την ύπαρξη του ψευδοκράτους του Κόσοβου και του δίνει την ποθητή νομιμότητα, την οποία κανείς εκτός της Σερβίας δεν μπορεί να του προσδώσει.
Ὅσον ἀφορᾶ τήν ΣΟΕ, δέν πρέπει νά διαφύγει τῆς προσοχῆς μᾶς τό γεγονός ὅτι ὁ Πατριάρχης καί ἡ ΔΙΣ ὄρισαν ὅτι τήν ἡμέρα πού ἐπρόκειτο νά ἀνακοινωθεῖ ἡ ἀπόφαση τοῦ ΔΔ στίς 17:00 νά χτυπήσουν γιά 5 λεπτά ὅλες οἱ καμπάνες στήν χώρα καί στή συνέχεια νά γίνει Παράκληση γιά καλή ἔκβαση τοῦ ζητήματος. ἡ ἀνταπόκριση τοῦ λαοῦ ἦταν μηδαμινή. Ἐπί παραδείγματι στόν τεράστιο καθεδρικό ναό τοῦ Ἁγίου Σάββα στό Βελιγράδι, ὅπου πρωτοστάτησε ὁ Πατριάρχης Εἰρηναῖος, συγκεντρώθηκαν μόνον ἑκατό (100) ἄτομα. Μά ποιός θά ἐλάμβανε σοβαρά τήν πρόσκληση γιά Παράκληση τήν ἡμέρα τῆς ἀνακοινώσεως, βλέποντας ὅλες τίς ὑποχωρήσεις τῆς ΔΙΣ στό θέμα τοῦ Κοσόβου καί τῶν Μετοχίων μέχρι ἐκείνη τή στιγμή; τό παράξενο ἐπίσης εἶναι ὅτι ἀπό τήν ἡμέρα τῆς ἀνακοινώσεως τῆς ἀποφάσεως οὔτε ὁ Πατριάρχης οὔτε ἡ ΔΙΣ δέν ἔκαναν καμμία δήλωση μέ τήν ὁποία νά σχολιάσουν τήν προκειμένη ἀπόφαση.
Ἡ ἀπόφαση τοῦ ΔΔ ἦταν μιά ὁλοκληρωτική ἦττα καί ἕνας ἐθνικός ἐξευτελισμός. τό λάθος τῆς προσφυγῆς τῆς Σερβίας στό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης, τό ὁποῖο καί ἐπισήμαιναν πολύ ἐπιφανεῖς εἰδικοί, ἦταν φανερό ἀπό τήν ἀρχή. Ὅμως ἡ προσωπική μου ἄποψη εἶναι ὅτι ἡ προσφυγή τῆς Σερβίας ἦταν μιά ἐσκεμμένη ἐκ μέρους τῆς σερβικῆς κυβερνήσεως πράξη, ὥστε μέ τήν ἔκδοση ἀρνητικῆς ἀποφάσεως αὐτή νά ἀποποιηθεῖ τῶν εὐθυνῶν τῆς ἀπέναντι στό μεῖζον ἐθνικό θέμα τοῦ Κοσόβου. Καί φυσικά, ὅταν κάποιος ξεκινᾶ μέ αὐτήν τήν ἠττοπαθῆ προοπτική, δέν πρόκειται καθόλου νά ὑποστηρίξει τά δίκαιά του, ἀλλά ἀντίθετα θά τά ὑπονομεύσει.
Ἡ προσωπική μου αὐτή ἄποψη τεκμηριώνεται ἀπό τά ἀκόλουθα γεγονότα. ἡ γραμμή πού ἀκολουθεῖται ἀπό τούς νῦν ἐκπροσώπους τῆς ΣΟΕ στό Κοσσυφοπέδιο καί τά Μετόχια μετά καί τήν ἀπόφαση τῆς Χάγης, μεταξύ ἄλλων, κατέστη ἔτι περισσότερο μειοδοτική καί περιλαμβάνει:
1) Συναντήσεις μέ τούς ἐκπροσώπους τῶν δυτικῶν πρεσβειῶν στήν Πρίστινα, ἀποδεχομένων τῶν ἐκπροσώπων τῆς ΣΟΕ τήν ἰδιότητα τοῦ πρέσβεως στό ψευδοκράτος τοῦ Κοσόβου.
2) Συναντήσεις μέ ἀλβανική διοίκηση τοῦ Κοσόβου. Ἁπτό παράδειγμα εἶναι οἱ συναντήσεις τοῦ τοποτηρητή Ἀμφιλοχίου Ράντοβιτς μέ τόν ILBER Hisa, ὁ ὁποῖος εἶναι μέλος τῆς ἀλβανικῆς κυβερνήσεως τῆς Πρίστινας, ὑπεύθυνος γιά τήν ἐνσωμάτωση τοῦ βορείου μέρους τοῦ Κοσσυφοπεδίου (τό ὁποῖο βρίσκεται ἀκόμα ὑπό τόν ἔλεγχο τῶν Σέρβων) στό θεσμικό σύστημα τοῦ ψευδοκράτους τοῦ Κοσόβου. Ὁ μουσουλμάνος Hisa ἦρθε στήν ἐκκλησία τοῦ ἁγίου Προφήτου Ἠλιοῦ στό Vucitrn τήν ἡμέρα τοῦ ἁγίου Προφήτου Ἠλιοῦ στίς 20-8-2010 καί συμμετεῖχε ἐπίσημα στήν ἑορτή. Αὐτό σημαίνει, βέβαια, ὅτι δέν ἦρθε τυχαίως, ἀλλά ἦταν προσκεκλημμένος. Τέτοια πράγματα ἦτο ἀδιανόητα ἐπί Ἀρτεμίου.
Σημειωτέον ὅτι ὁ ναός αὐτός κάηκε τόν μάρτιο τό 2004, καί συναριθμήθηκε στό πρόγραμα ἀναστηλώσεως πού ἐκτελεῖτο ἀπό μουσουλμάνους, μέ εὐλογία τῆς Τριανδρίας (Ἀμφιλόχιος Ράντοβιτς, Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς, Ἀθανάσιος Γιέφτιτς), καί μέ ἐνεργή συμμετοχή τοῦ Ἐπισκόπου Θεοδοσίου καί ἱερομονάχου Σάββα Γιάνιτς τῆς Μονῆς Ντέτσανι. Ἡ ἐκτίμηση τῶν εἰδικῶν εἶναι ὅτι ἡ ποιότητα τῶν ἔργων σ΄ ὅλους τούς ναούς πού ἀναστηλώνονται σύμφωνα μέ τό πρόγραμμα Memorandum τῆς ΕΕ εἶναι ἀπαράδεκτη. Μάλιστα ὁ ναός τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ εἶναι τό χειρότερο δεῖγμα τοῦ προγράμματος αὐτοῦ, οἱ δέ εἰδικοί τό ἔχουν ἐπισημάνει ἀρκετές φορές σέ ἐκθέσεις καί ἀναφορές τους. Αὐτές οἱ ἐκθέσεις, βέβαια, ἀπερρίπτοντο ἐκ μέρους τῆς Τριανδρίας.
Τήν ἐπίσημη ἐπίσκεψη τοῦ Hisa στήν ἐκκλησία στό Vucitrn καί τήν συνάντηση του μέ τόν Ἀμφιλόχιο τά ἀλβανικά ΜΜΕ τήν προέβαλαν ἰδιαιτέρως...
3) Τίς ἴδιες μέρες ἡ ἀλβανική ἀστυνομία KPS (Kosovo Police Service) ἀρχίζει νά ἀναλαμβάνει τήν προστασία τῶν σερβικῶν ὀρθοδόξων μνημείων, διαδεχόμενη σέ αὐτόν τόν τόμέα τήν ΚΦΟΡ (πού εἶχε ἀναλάβει τήν προστασία τους ἕως τώρα). Ἀκολούθησαν οἱ δηλώσεις ἀπό τή Μητρόπολη Ράσκας-Πριζρένης ὅτι ἡ Σερβική Ἐκκλησία δέν συνευδοκεῖ σέ μιά τέτοια ἐξέλιξη καί δέν εἶχε ποτέ συνεργασία μέ τήν KPS. Αὐτό εἶναι χονδροειδές ψεῦδος, διότι γνωρίζουμε ὅτι μέ πρόσκληση τῆς Μονῆς Ντέτσανι, (διάβαζε ἐπίσκοπο Θεοδόσιο Σίμπαλιτς Σάββα Γιάννιτς, καί φυσικά ευλογία τῆς ΔΙΣ) ἡ KPS ἀνέλαβε τά περασμένα χρόνια τήν προστασία τῶν σερβικῶν ἐκκλησιῶν πού ἀναστηλώνονταν σύμφωνα μέ τό πρόγραμμα Memorandum.
4) Ἄλλο δεῖγμα ἀλλαγῆς στάσεως εἶναι ἡ συμμετοχή τῶν κληρικῶν τῆς Μητροπόλεως Ράσκας-Πριζρένης (συγκεκριμένα Ἱερομονάχων καί Μοναχῶν τῆς Μονῆς Ντέτσανι) στίς 29-7-2010 στήν Πριζρένη σέ διαθρησκειακή συνάντηση μέ ἀναποφεύκτες συμπροσευχές μέ μουσουλμάνους, παπικούς... μέ τήν εὐλογία τοῦ Τοποτηρητοῦ κλπ.
Συνοψίζοντας ὅλα τά προηγούμενα φρονῶ ὅτι ἄν δέν ληφθοῦν ἄμεσα μέτρα ἀπό τήν ΣΟΕ ἀλλά καί ἀπό τήν Σερβική Πολιτεία, ὥστε νά ἀποκατασταθεῖ ἡ κανονική τάξη στήν Μητρόπολη Ράσκας καί Πριζρένης μέ τήν ἐπάνοδο τοῦ κανονικοῦ Μητροπολίτου κ.Ἀρτεμίου, ὁ ὁποῖος εἶναι ἐξέχουσα ἡγετική μορφή τοῦ σερβικοῦ πατριωτισμοῦ καί γνήσιος φορέας τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως (τῶν μόνων στοιχείων πού μποροῦν νά ἀναχαιτίσουν τόν ἐξαλβανισμό τοῦ Κοσσυφοπεδίου) τότε, πολύ φοβᾶμαι ὅτι τό Κόσοβο πολύ σύντομα θά ἀποτελέσει ἀναπόσπαστο τμῆμα τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας μέ ὅσα δεινά συνεπάγεται αὐτό γιά τούς Σέρβους τοῦ Κοσόβου καί τήν σερβική πολιτιστική κληρονομιά. Ἐπίσης εἶναι βέβαιο ἀπό ἀσφαλεῖς πληροφορίες πού ἔχω στή διάθεσή μου ὅτι, δυστυχῶς, τά κέντρα τῆς Δύσεως σχεδιάζουν τήν δημιουργία ἀνεξάρτητης-αὐτόνομης «Κοσοβαρικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», πού δέν θά ἔχει καμιά σχέση μέ τήν Σερβική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Καί ἔτσι δέν θά ὑπάρξει ποτέ πιά δρόμος ἐπιστροφῆς καί συνένωσης τοῦ Κοσόβου μέ τήν μητέρα Σερβία.
-Οἱ διώξεις δέν ἀφοροῦσαν μόνον ἐσάς ἀλλά καί τόν Σεβασμιώτατο Ἀρτέμιο καί ὅλους τούς Μοναχούς τοῦ Κοσόβου πού τοῦ συμπαραστάθηκαν. Ποιά εἶναι ἡ σημερινή κατάσταση τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν;
Καταρχήν ὁ Σεβασμιώτατος βρίσκεται σήμερα ἐξορισμένος στή Μονή Σισάτσοβατς, ὕστερα ἀπό τήν παράνομη χωρίς δίκη ἀπομάκρυνσή του. Οἱ κανόνες (πζ΄ ἐν Καρθαγένῃ, ιστ΄ τῆς Πρωτοδευτέρας, α΄ Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας) ἀπαγορεύουν ρητῶς τήν ἀπομάκρυνση ἐπισκόπου ἀπό τήν ἐπισκοπή του ἄνευ δίκης, καταδίκης καί καθαιρέσως. Κατάφερε ὅμως ἡ Τριανδρία καί ἐξοβέλισε τόν πράο, ταπεινό καί ὑπάκουο ἐπίσκοπο Ἀρτέμιο ἐκτός τῆς Ἐπισκοπῆς του χωρίς δίκη. Διότι ἄν γινόταν δίκη ἆραγε ποιός θά βρισκόταν νά τόν καταδικάσει; Ἕνα ἐπισκοπικό δικαστήριο πρέπει νά ἀπαρτίζεται ἀπό τουλάχιστον δώδεκα ἀρχιερεῖς (ιβ΄ ἐν Καρθαγένῃ). Τό δέ δευτεροβάθμιο ἀπό ἄλλους δώδεκα. Ἀνάμεσα στούς δικαστές σύμφωνα μέ τούς Ἱερούς Κανόνες δέν πρέπει νά συμπεριλαμβάνονται ἐγνωσμένοι διῶκτες του, πού δημοσίως ἐκφράστηκαν ἀρνητικά ἤ συμμετεῖχαν σέ ὁποιοεσδήποτε ἐπιτροπές ἐλέγχου. (Ἐπίσκοποι Ἀθανάσιος Γιέφτις, Ἀμφιλόχιος Ράντοβιτς, Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς, Ἰωαννίκιος, Γρηγόριος Ἐρζεγοβίνης) Κι ὅμως στήν ὑπόθεση του Ἀρτεμίου οἱ κατήγοροι ὑπῆρξαν καί οἱ πρωτεργάτες τῆς ἀπομακρύνσεως, χωρίς δίκη, χωρίς στοιχεῖα, χωρίς δυνατότητα ἀπολογίας. Ἄν καταπέσει μιά κατηγορία, δέν ἐξετάζονται οἱ ὑπόλοιπες (ρλ΄ τῆς ἐν Καρθαγένῃ). Καί ὁ Σεβασμιώτατος ἀπεμακρύνθη κυρίως καί ἐξαιτίας τοῦ «λωποδύτη» Συμεών. Ὅμως ὁ Ἄρειος Πάγος ἀθώωσε τόν Συμεών, ἐνῶ μέχρι καί σήμερα, μετά ἀπό ἑπτά (7) μήνες δέν ἔχει ἀπαγγελθεῖ κατηγορία οὔτε ἐναντίον μου οὔτε ἐναντίον τοῦ κρατουμένου κ.Σουμποντίσκι ἀπό τόν Ἀνακριτή τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου τῆς Σερβίας, ὥστε νά ὁριστεῖ καί τακτική δικάσιμος. Ἄρα κατέπεσε ἡ πρώτη καί σημαντικότερη κατηγορία. Ἑπομένως δέν θά πρέπει πλέον νά ἐφαρμοσθεῖ ὁ ρλ΄ Ἱερός Κανών τῆς ἐν Καρθαγένῃ ἀλλά καί ὁ στ΄ τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁ ὁποῖος ὁρίζει ὅτι ἄν ἡ κατηγορία κατά ἐπισκόπου δέν ἀποδεχθεῖ, τότε πρέπει ὁ κατήγορος ἤ οἱ κατήγοροι νά ὑποστοῦν τό ἐπιτίμιο πού θά ἐπεβάλετο στόν κατηγορούμενο, ἄν αὐτός ἀποδεικνυόταν ἔνοχος;
Σήμερα ὁ «συνταξιοῦχος» Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος βρίσκεται φτωχός χωρίς σύνταξη(!), ἀλλά συντηρεῖται ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Σᾶς πληροφορῶ ὅτι δέν εἶναι λίγοι οἱ Ἐπίσκοποι πού τοῦ τηλεφωνοῦν καί τοῦ συμπαραστέκονται καί τοῦ ἐκφράζουν τήν ἀγάπη τους. Ὁ δέ πιστός λαός συρρέει κατά χιλιάδες γιά νά πάρει τήν εὐχή τοῦ συγχρόνου αὐτοῦ ἁγίου, γνησίου πνευματικοῦ υἱοῦ τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβις, ὁ ὁποῖος μάλιστα ἀκολουθεῖ τήν ἴδια μαρτυρική ὁδό τελείωσης τοῦ ἁγίου πατρός του, τήν ἐξορία. Οἱ δέ ἀντίπαλοί του «διαπρίονται ταῖς καρδίαις αὐτῶν» βλέποντες ὅτι ἡ πονηρία τους γύρισε στήν κεφαλή τους καί ἀποδύονται πλέον σέ συγγραφή πολυσέλιδων λιβέλλων προσπαθώντας νά ἀποδείξουν εἴτε τήν θεολογική του ἀνεπάρκεια εἴτε τίς δῆθεν ἐκκλησιολογικές του ἀποκκλίσεις ἀποδεικνύοντας ὅμως ἔτσι περίτρανα τήν δική τους ἀνεπάρκεια, μιά πού βάζουν στό στόμα του λόγια πού ποτέ δέν εἶπε καί στό ἐνεργητικό του πράξεις πού ποτέ δέν ἔκανε. Ἤθελαν νά ἀποκόψουν τόν Ἀρτέμιο ἀπό πνευματικό πατέρα τοῦ Κοσόβου καί τῶν Μετοχίων, καί τόν κατέστησαν ἄθελά τους πνευματικό πατέρα, ἡγέτη καί ἐθνάρχη ὁλόκληρης τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ σερβικοῦ ἔθνους ἐν γένει!
Ὅσον ἀφορᾶ τούς μοναχούς, πάνω ἀπό ἑκατό (100) πιά μοναχοί καί μοναχές έχουνε εγκαταλείψει τά μοναστήρια τους, τους τόπους διαμονής τους. Ακόμη καί σήμερα, 7 μήνες μετά τήν απομάκρυνση τοῦ Σεβ. Ἀρτεμίου, φεύγουν μοναχοί ἀπό τούς τόπους τῆς μετανοίας τους εἰς ἔνδειξιν διαμαρτυρίας. Κύρια αἰτία, ἀλλά ὄχι μοναδική, γιά νά καταφύγουν σέ μιά τέτοια διαμαρτυρία ἦταν ἡ ἀπόφαση τῆς ΔΙΣ μέ τήν ὁποία ἀπαγορεύθηκε στόν Σεβασμιώτατο Ἀρτέμιο νά ἀσκεῖ πλέον καθήκοντα πνευματικοῦ στούς μοναχούς τῆς Μητροπόλεως Ράσκας-Πριζρένης. Ἄς σημειωθεῖ ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπό τούς μοναχούς εἶχαν χειροθετηθεῖ ἀπό τόν ἴδιο καί ἦταν δικά του πνευματικά τέκνα. Μία τέτοια ἀπόφαση τοῦ Πατριάρχου καί τῆς ΔΙΣ, ἡ ὁποία στήν οὐσία ἰσοδυναμεῖ μέ καθαίρεση, δέν βασίζεται στούς ἱερούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καί δέν ἔγινε ποτέ ἀποδεκτή ἀπό τούς μοναχούς, τούς τεθραμμένους μέσα στό πνεῦμα τῆς Ὀρθόδοξης Παράδοσης παρά τούς πόδας τοῦ μεγάλου πνευματικοῦ καί ἰατροῦ τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν Ἐπισκόπου Ἀρτεμίου. Ἄλλωστε ἡ ἁγιοπνευματική παράδοση ἔχει πλεῖστα ὅσα τέτοια παραδείγματα ἀφοσιώσεως στόν πνευματικό πατέρα. Καί πῶς θά ἦταν δυνατόν ἄνθρωποι προικισμένοι μέ τό ἐκ Θεοῦ τιμιώτερο δῶρο, τό αὐτεξούσιο, νά καταπατήσουν τή συνείδησή τους συνεργαζόμενοι μέ τούς παρανομοῦντας ἀρχιερεῖς;
Καί σάν νά μή ἔφθανε αὐτό, ὁ ἴδιος τοποτηρητής Ἀμφιλόχιος Ράντοβιτς συνιστοῦσε τόν ἑαυτό του σέ κάποιους μοναχούς νά τόν ἀποδεχθοῦν ὡς νέο πνευματικό τους (σά νά λέει ὁ δήμιος μέ τά χέρια γεμάτα αἷμα ἀπό τή σφαγή τοῦ πατέρα πρός τά ὀρφανευμένα παιδιά: «ἀπό ἐδῶ καί στό ἑξῆς ἐμένα θά ἔχετε ὡς πατέρα»!) ἐμποδίζοντας ἐπίσης τήν κανονική ἀπόλυσή τους. Ὁ ἴδιος ὅμως εἶναι γνωστό ὅτι τό 2000 δέχθηκε δέκα μοναχές πού ἀποσκίρτησαν χωρίς εὐλογία ἀπό τήν Γερόντισσα Γλυκερία τοῦ Τσέλιε. Ποιός λοιπόν εἶναι αὐτός πού συστηματικά καί ἐπανειλημμένα καταλύει τήν κανονική τάξη στήν Ἐκκλησία; Ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος πού ἀποδέχεται καί ἐφαρμόζει, ἄν καί διαφωνεῖ, ὅλα τά ἀντικανονικά κελεύσματα τῆς ΔΙΣ ἤ ὁ ἐπίσκοπος Ἀμφιλόχιος καί οἱ ὅμοιοί του πού κυβερνοῦν τήν Ἐκκλησία ὡς μικροί πάπες;
Καί ἐνῶ ἔγινε προσπάθεια νά ἐπιβληθεῖ κλίμα ψυχαναγκασμοῦ, ἐκφοβισμοῦ καί τρομοκρατίας ἀντί τοῦ πνεύματος τῆς ἀγάπης, πού ἐπικρατοῦσε ἕως τότε (ἡ ὁποία ἀγάπη ὅμως μοιάζει νά ἔχει φυγαδευθεῖ μαζί μέ τόν Ἀρτέμιο ἀπό τήν Μητρόπολη Ράσκας-Πριζρένης), ἐν τούτοις πολλοί μοναχοί (ὅπως παλαιά συνέβη καί μέ τόν ἅγιο προφήτη Μωϋσῆ, τόν «μείζονα πλούτον ἡγησάμενον τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ»), ἐπέλεξαν «συγκακουχεῖσθαι» τῷ Ποιμένι αὐτῶν «ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν», δηλαδή ἐπέλεξαν νά ἀπαρνηθοῦν τά ὅποια προσφερόμενα προνόμοια καί δῶρα ἀπό τήν νέα διοίκηση καί ἔτσι «ἠρνήσαντο λέγεσθαι υἱοί θυγατρὸς Φαραώ» (Ἑβρ. ια΄, 24-26).
Ἐν τῷ μεταξύ ὁ πρώην τοποτηρητής Ἀθανάσιος Γιέφτιτς ἄρχισε νά διαδίδει καί νά κατηγορεῖ τόν Ἀρτέμιο γιά τό πνευματικό του ἔργο καί τήν ποιμαντική του δράση, πλήττοντας οὐσιαστικά τόν παραδοσιακό καί καθιερωμένο στήν ἱερά Παράδοση θεσμό τοῦ πνευματικοῦ, προσπαθώντας νά διαλύσει τόν δεσμό τοῦ πνευματικοῦ τέκνου μέ τόν πνευματικό πατέρα. Σωστοί, κατά τόν ἐπίσκοπο Ἀθανάσιο Γιέβτιτς, εἶναι μόνο ἐκεῖνοι οἱ μοναχοί οἱ ὁποῖοι ἄφησαν τόν πνευματικό τους πατέρα Ἀρτέμιο καί στράφηκαν σ΄ αὐτόν (ἀκολουθώντας τίς διαστρεβλωμένες διδασκαλίες του πού ἀφοροῦν τήν πνευματική ζωή τοῦ χριστιανοῦ, τήν χωρίς ἐξομολόγηση). Πού τό βρίσκουμε αὐτό, ἀπό ποιόν ἅγιο Πάτερα διδάσκεται τέτοια πράξη;
Καί αὐτό τό λέει καί τό διδάσκει ποιός; Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος, ὅπως καί ὁ Ἀμφιλόχιος Ράντοβιτς, ὅπως ὁ Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς, οὐδέποτε ἔζησαν σέ Κοινόβιο Μοναστήρι. Ἄλλωστε πόσους μοναχούς ἔκειραν; Πόσα πνευματικά τέκνα ἀπέκτησαν; Πόσα μοναστήρια ἐπάνδρωσαν μέ τήν ἐπισκοπική-ποιμαντική φροντίδα τους;
Στή Μητρόπολη Ράσκας-Πριζρένης διώκεται σήμερα ὁ παραδοσιακός ὀρθόδοξος τρόπος ζωῆς καί διδασκάλιας, καί εἰσάγονται οἰκουμενιστικές καινοτομίες, ἀδιανόητες ἐπί διαποιμάνσεως Ἀρτεμίου.
Δεύτερη ἀλλά ἐξίσου σημαντική αἰτία φυγῆς τῶν μοναχῶν εἶναι ἡ μειοδοτική-ὑποκριτική στάση τῆς ΔΙΣ στό ἐθνικό θέμα τοῦ Κοσόβου. Οἱ μοναχοί φεύγουν ὥστε νά μήν ἐπικυρώσουν μέ τή παραμονή τους τήν ἀντεθνική πολιτική πού ἀσκεῖται ἀπό τή ΔΙΣ καί ἀποδειχθοῦν συμμέτοχοι στήν ἐνεργούμενη προδοσία.
Ὅλα τά παραπάνω γίνονται φανερά ἀπό πλῆθος ἐπωνύμων δημοσιεύσεων στό διαδίκτυο μοναχῶν, ἱερομονάχων καί ἡγουμένων πού ἐγκατέλειψαν τά μοναστήρια τους, ὅπου ἐκφράζουν τήν ἀγωνία καί τόν πόνο τους καί ἐπικρίνουν τά κακῶς κείμενα στήν Μητρόπολη Ράσκας καί Πριζρένης (http://www.mancr.org/).
Οἱ μοναχοί οἱ ὁποῖοι ἔχουν φύγει ἀπό τήν Μητρόπολη Ράσκας-Πριζρένης σήμερα φιλοξενοῦνται σέ ἰδιωτικά καταλύματα, διότι, ὁ Τοποτηρητής Ἀμφιλόχιος, συνευδοκούσης τῆς ΔΙΣ καί τοῦ Πατριάρχου, δέν τους χορηγεῖ κανονικό Ἀπολυτήριο. Στούς Ἐπισκόπους οἱ ὁποῖοι ἔδειξαν προθυμία νά τούς δεχθοῦν ἀσκήθηκαν πιέσεις ὥστε νά ὑποχωρήσουν, ἐνῶ οἱ ἴδιοι μοναχοί ἀπειλοῦνται μέ αὐστηρότατες ἐκκλησιαστικές ποινές καθαιρέσεως, ἀποσχηματισμοῦ καί ἀφορισμοῦ.
Αὐτό βέβαια ἐπ΄ οὐδενί λόγῳ δέν σημαίνει ὅτι οἱ μοναχοί πού ἔχουν μείνει στή Μητρόπολη καί δέν ἔχουν ἀκόμα ἐγκαταλείψει τίς μονές τους συμφωνοῦν καί συνευδοκοῦν μέ τά πραττόμενα καί δρώμενα ἐκ μέρους τῆς καινούργιας διοικήσεως. Ἁπλῶς ὑπομένουν προσευχόμενοι, ἐλπίζοντας στήν ἐπάνοδο τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρτεμίου.
-Ἡ ὑπόθεση σας εἶχε καί τήν «οἰκουμενιστική» της διάσταση. Θεωρεῖτε ὅτι ὑπάρχουν κάποια μηνύματα καί πρός τήν ἑλλαδική Ἐκκλησία ἀπό τίς ἐξελίξεις;
Πράγματι πολλά θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς γιά τήν οἰκουμενιστική διάσταση τοῦ θέματος στήν ὁποία πολύ σωστά ἀναφέρεστε, ὅμως θά προσπαθήσω νά εἶμαι σύντομος. Ὁ Σεβασμιώτατος καί ὅλοι ἐμεῖς, τά πνευματικά του τέκνα, ἐδῶ καί πολλά χρόνια, τηρώντας πιστά τή διδασκαλία τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, ἤρθαμε σέ σύγκρουση μέ τούς ἐκφραστές τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στή Σερβία, καί ὄχι μόνον ἐκεῖ. Ἔτσι μένοντας σταθερά προσηλωμένοι στήν πεποίθηση τῆς Ἐκκλησίας ὅπως αὐτή ἐκφράζεται στό σύμβολο τῆς Πίστεως ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική, γίναμε στόχος ὄχι μόνον τῶν Οἰκουμενιστῶν τῆς Πατρίδας μας ἀλλά κυρίως τοῦ πάπα καί τοῦ Βατικανοῦ, τό ὁποῖο, ἄς μήν ξεχνοῦμε, κρύπτεται πίσω ἀπό κάθε δίωξη Ὀρθοδόξων λαῶν. Χαρακτη-ριστήκαμε ἀπό πολλούς ὡς φανατικοί, φονταμενταλιστές, ἀκραῖοι κ.λπ. Παρ’ ὅλ’ αὐτά, καί ἐνῶ τά τελευταῖα χρόνια ἦταν ξεκάθαρο ὅτι ἡ ἐμμονή μας στήν Ὀρθοδοξία θά στοίχιζε σέ ὅλους μας, δέν σταματήσαμε νά ὑπερασπιζόμασε τήν μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἐλέγχοντας τίς κακόδοξες θεωρίες τοῦ παπισμοῦ καί τῶν ἐκφραστῶν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μέ πλῆθος δημοσιευμάτων, κηρυγμάτων ἀπό ἄμβωνος, μέ τήν ὑπογραφή ὁμολογιακῶν κειμένων (ὅπως τήν «Ὁμολογία Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ») κλπ. Μεταξύ ἄλλων στιγματίζαμε καί ἀποκαλύπταμε –καί ἀκόμη τό πράττουμε– τά πολλά θεολογικά καί ὁμολογιακά προσωπεῖα τῶν Οἰκουμενιστῶν πού ἐναλλάσσονται ἀνάλογα μέ τό ἀκροατήριο καί τούς σκοπούς πού ἐπιδιώκουν.
Ἔτσι ὁ διωγμός του Σεβασμιωτάτου ἦταν πλέον ἀναπόφευκτος. Γιά μέν τά ἐθνικά θέματα ἀποτελοῦσε ἐμπόδιο στήν ἐφαρμογή τῶν σχεδίων τῆς Δύσεως λόγῳ τοῦ ἁγνοῦ καί ἀνυποχώρητου πατριωτισμοῦ του, γιά δέ τά οἰκουμενιστικά ὁ ἐλεγκτικός καί ὁμολογιακός του λόγος ὑπῆρξε πόλος συστράτευσης καί ἀντίστασης τῶν παραδοσιακῶν πιστῶν ἐναντίον τῆς νοθεύσεως τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως.
Ὁ διωγμός αὐτός δέν βρίσκει ὁμόφωνη τήν Ἱεραρχία τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά ἀντικατοπτρίζει τήν θέληση λίγων ἰσχυρῶν Ἱεραρχῶν της, ἐκφραστῶν τοῦ πνεύματος καί τοῦ ἤθους τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἱ ὁποῖοι ἐφαρμόζοντας ἕνα ἀπό τά δόγματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ «ὁ σκοπός ἁγιάζει τά μέσα», κατέλυσαν μέ συγκεκριμένες μεθοδεύσεις τό συνοδικό σύστημα διοικήσεως τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Κατάφεραν αὐτοί (Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς, Ἀμφιλόχιος Ράντοβιτς καί δύο-τρεῖς ἄλλοι Ἐπίσκοποι τῆς ἐπιρροῆς τους) νά ἐγκατασταθοῦν ὡς μόνιμα μέλη τῆς ΔΙΣ, τουλάχιστον τά τελευταῖα ἕξι (6) χρόνια, παραβιάζοντας κατάφωρα τόν Καταστατικό χάρτη τῆς ΣΟΕ, ὁ ὁποῖος προβλέπει τόν ὀρθό τρόπο ἐναλλαγῆς τῶν μελῶν τῆς ΔΙΣ.
Ἡ κατάλυση τῆς συνοδικότητος ἀπό τούς οἰκουμενιστές καί ἡ συγκέντρωση τῆς ἐξουσίας στά χέρια ἀκατάλληλων καί ἀπροετοίμαστων πνευματικά ἀνθρώπων, τούς ὁδηγεῖ στήν ἀμετροέπεια καί τήν ἀλαζονεία. Ἐπί παραδείγματι ἀμέσως μετά τήν ἀπόφαση τοῦ Ἀρείου Πάγου ὑπῆρξαν δηλώσεις ἀπό τά ἴδια αὐτά πρόσωπα πώς ἡ ἀπόφαση αὐτή εἶναι προϊόν «παρεμβάσεων», προσβάλοντας μέ τόν τρόπο αὐτό τήν ἑλληνική Δικαιοσύνη καί τήν ὑπόληψη τῶν ἀρεοπαγιτῶν Δικαστῶν.
Ὁ δέ πρώην τοποτηρητής Ἀθανάσιος Γιέβτιτς δέν δίστασε νά κατηγορήσει τόν Σεβασμιώτατο Ἀρτέμιο γιά ψευδομαρτυρία ἐνώπιον τοῦ Ἀρείου Πάγου, ἐνῶ ὁ Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς, μέλος τῆς ΔΙΣ, ἀποφαίνεται σέ μία δήλωσή του ὅτι πρέπει ὁπωσδήποτε νά βρεθει κάποιος ἔνοχος, καί, ἑάν ἀποδειχθεῖ ὅτι αὐτός δέν εἶναι ὁ Συμεών, πρέπει νά θεωρηθεῖ ὡς ἔνοχος ὁ Ἀρτέμιος, ὁ ὁποῖος ἐπ᾿ οὐδενί δέν πρέπει νά γυρίσει στή Μητρόπολή του.
Τό μήνυμα πού πρέπει ὅλοι μας νά λάβουμε καί νά μᾶς προβληματίσει σοβαρά εἶναι ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός ἀποτελεῖ δυστυχῶς μιά λοιμική νόσο ἀπό τήν ὁποία δυνητικά κινδυνεύουν ὅλες οἱ Τοπικές Ἐκκλησίες. Ταπεινά πιστεύω ὄτι ὀφείλει ἡ ἑλλαδική Εκκλησία νά περιχαρακώσει τίς ὅποιες τέτοιου εἴδους παραφωνίες πού ἐκφράζονται στούς κόλπους της, πρίν λάβουν ἔκταση, καί νά προσπαθήσει νά τίς θεραπεύσει, διότι, ὅπου ἐπικρατεῖ ὁ οἰκουμενισμός, ὁδηγεῖ σέ θεολογικούς μονισμούς, σέ νοσηρές καταστάσεις αὐταρχικότητος καί διχάζει τήν Ἐκκλησία, ὅπως ἤδη βλέπουμε νά γίνεται καί στή Σερβική Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία.
Τέλος, ἀς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά κάνω μιά παρότρυνση στόν φίλο καί ἀδελφό ἑλληνικό λαό. Ἡ περίπτωση τοῦ Κοσσυφοπεδίου θά πρέπει νά μελετηθεῖ πολύ σοβαρά, καί, ἀφοῦ ἐξαχθοῦν ὅλα τά ἀπαραίτητα συμπεράσματα, νά ὀργανωθεῖ συστηματική ἀντίσταση ἐνάντια στά σχέδια τῶν ἰσχυρῶν καί σέ ὅσα ἐκεῖνοι θέλουν νά ἐπιβάλουν ἐγείροντας «μακεδονικό» καί «θρακικό» ζήτημα. Εὔχομαι τό ταχύτερο δυνατό νά ξεκινήσει αὐτή ἡ ἀντίσταση, γιά νά ἀποφευχθοῦν τά χειρότερα. «Οἱ καιροί οὐ μενετοί». Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ γιά τήν φιλοξενία.
Καί ἐγώ σᾶς εὐχαριστῶ, πάτερ!
πηγή: "Αντιφωνητής",1-9-2010, αριθμ.φύλλου 302
-Πάτερ τί μέλλον βλέπετε νά προδιαγράφεται γιά τούς Σέρβους στό Κόσοβο;Τά πρῶτα δείγματα γραφῆς τῆς φιλοδυτικῆς κυβέρνησης τῆς Σερβίας εἶναι τά ἀκόλουθα: Μετά τήν ἀπόφαση τοῦ Διεθνοῦς Δικαστηρίου τῆς Χάγης ὁ πρόεδρος τῆς Σερβίας Boris Tadic στήν ἀγόρευσή του ἐνώπιον τοῦ σερβικοῦ Κοινοβουλίου ἔστειλε τό μήνυμα ὅτι ἐπ΄ οὐδενί λόγῳ δέν πρέπει νά ἔλθουμε σέ σύγκρουση μέ τίς μεγάλες Δυνάμεις. Και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δεχτούμε την απόσπαση 15% του σερβικού κρατικού εδάφους, και μάλιστα του πιο συμαντικού και λίκνου του σερβικού κράτους, ώστε να μην έλθουμε σε σύγκρουση με τις μεγάλες δυνάμεις, εμείς είμαστε πρόθυμοι να το κάνουμε, εἶπε ὁ Tadic. Και γνωρίζουμε ότι οι μεγάλες δυνάμεις το θέλουν και το ζητούνε επίμονα από την Σερβία εδώ και χρόνια......
Μετά ἀπό μερικές μέρες ἡ Σερβία ἔστειλε στόν ΟΗΕ τήν πρόταση Ψηφίσματος (Resolution) πού ἀφορᾶ τό Κοσσυφοπέδιο μέ ἀφορμή τήν ἀπόφαση τοῦ Διεθνοῦς Δικαστηρίου, μέ τήν ὁποία δέχεται τήν γνώμη τοῦ ΔΔ καί προτείνει στόν ΟΗΕ νά καλέσει τίς δύο πλευρές (τήν Σερβία δηλαδή καί τό Κόσοβο) νά βροῦν λύση κοινά ἀποδεκτή! Η Σερβία με αυτήν την πράξη αναγνωρίζει ότι το Κόσοβο είναι μια άλλη οντότητα, κάτι άλλο από την ίδια, δηλαδή εμμέσως πλήν σαφώς αναγνωρίζει την ύπαρξη του ψευδοκράτους του Κόσοβου και του δίνει την ποθητή νομιμότητα, την οποία κανείς εκτός της Σερβίας δεν μπορεί να του προσδώσει.
Ὅσον ἀφορᾶ τήν ΣΟΕ, δέν πρέπει νά διαφύγει τῆς προσοχῆς μᾶς τό γεγονός ὅτι ὁ Πατριάρχης καί ἡ ΔΙΣ ὄρισαν ὅτι τήν ἡμέρα πού ἐπρόκειτο νά ἀνακοινωθεῖ ἡ ἀπόφαση τοῦ ΔΔ στίς 17:00 νά χτυπήσουν γιά 5 λεπτά ὅλες οἱ καμπάνες στήν χώρα καί στή συνέχεια νά γίνει Παράκληση γιά καλή ἔκβαση τοῦ ζητήματος. ἡ ἀνταπόκριση τοῦ λαοῦ ἦταν μηδαμινή. Ἐπί παραδείγματι στόν τεράστιο καθεδρικό ναό τοῦ Ἁγίου Σάββα στό Βελιγράδι, ὅπου πρωτοστάτησε ὁ Πατριάρχης Εἰρηναῖος, συγκεντρώθηκαν μόνον ἑκατό (100) ἄτομα. Μά ποιός θά ἐλάμβανε σοβαρά τήν πρόσκληση γιά Παράκληση τήν ἡμέρα τῆς ἀνακοινώσεως, βλέποντας ὅλες τίς ὑποχωρήσεις τῆς ΔΙΣ στό θέμα τοῦ Κοσόβου καί τῶν Μετοχίων μέχρι ἐκείνη τή στιγμή; τό παράξενο ἐπίσης εἶναι ὅτι ἀπό τήν ἡμέρα τῆς ἀνακοινώσεως τῆς ἀποφάσεως οὔτε ὁ Πατριάρχης οὔτε ἡ ΔΙΣ δέν ἔκαναν καμμία δήλωση μέ τήν ὁποία νά σχολιάσουν τήν προκειμένη ἀπόφαση.
Ἡ ἀπόφαση τοῦ ΔΔ ἦταν μιά ὁλοκληρωτική ἦττα καί ἕνας ἐθνικός ἐξευτελισμός. τό λάθος τῆς προσφυγῆς τῆς Σερβίας στό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης, τό ὁποῖο καί ἐπισήμαιναν πολύ ἐπιφανεῖς εἰδικοί, ἦταν φανερό ἀπό τήν ἀρχή. Ὅμως ἡ προσωπική μου ἄποψη εἶναι ὅτι ἡ προσφυγή τῆς Σερβίας ἦταν μιά ἐσκεμμένη ἐκ μέρους τῆς σερβικῆς κυβερνήσεως πράξη, ὥστε μέ τήν ἔκδοση ἀρνητικῆς ἀποφάσεως αὐτή νά ἀποποιηθεῖ τῶν εὐθυνῶν τῆς ἀπέναντι στό μεῖζον ἐθνικό θέμα τοῦ Κοσόβου. Καί φυσικά, ὅταν κάποιος ξεκινᾶ μέ αὐτήν τήν ἠττοπαθῆ προοπτική, δέν πρόκειται καθόλου νά ὑποστηρίξει τά δίκαιά του, ἀλλά ἀντίθετα θά τά ὑπονομεύσει.
Ἡ προσωπική μου αὐτή ἄποψη τεκμηριώνεται ἀπό τά ἀκόλουθα γεγονότα. ἡ γραμμή πού ἀκολουθεῖται ἀπό τούς νῦν ἐκπροσώπους τῆς ΣΟΕ στό Κοσσυφοπέδιο καί τά Μετόχια μετά καί τήν ἀπόφαση τῆς Χάγης, μεταξύ ἄλλων, κατέστη ἔτι περισσότερο μειοδοτική καί περιλαμβάνει:
1) Συναντήσεις μέ τούς ἐκπροσώπους τῶν δυτικῶν πρεσβειῶν στήν Πρίστινα, ἀποδεχομένων τῶν ἐκπροσώπων τῆς ΣΟΕ τήν ἰδιότητα τοῦ πρέσβεως στό ψευδοκράτος τοῦ Κοσόβου.
2) Συναντήσεις μέ ἀλβανική διοίκηση τοῦ Κοσόβου. Ἁπτό παράδειγμα εἶναι οἱ συναντήσεις τοῦ τοποτηρητή Ἀμφιλοχίου Ράντοβιτς μέ τόν ILBER Hisa, ὁ ὁποῖος εἶναι μέλος τῆς ἀλβανικῆς κυβερνήσεως τῆς Πρίστινας, ὑπεύθυνος γιά τήν ἐνσωμάτωση τοῦ βορείου μέρους τοῦ Κοσσυφοπεδίου (τό ὁποῖο βρίσκεται ἀκόμα ὑπό τόν ἔλεγχο τῶν Σέρβων) στό θεσμικό σύστημα τοῦ ψευδοκράτους τοῦ Κοσόβου. Ὁ μουσουλμάνος Hisa ἦρθε στήν ἐκκλησία τοῦ ἁγίου Προφήτου Ἠλιοῦ στό Vucitrn τήν ἡμέρα τοῦ ἁγίου Προφήτου Ἠλιοῦ στίς 20-8-2010 καί συμμετεῖχε ἐπίσημα στήν ἑορτή. Αὐτό σημαίνει, βέβαια, ὅτι δέν ἦρθε τυχαίως, ἀλλά ἦταν προσκεκλημμένος. Τέτοια πράγματα ἦτο ἀδιανόητα ἐπί Ἀρτεμίου.
Σημειωτέον ὅτι ὁ ναός αὐτός κάηκε τόν μάρτιο τό 2004, καί συναριθμήθηκε στό πρόγραμα ἀναστηλώσεως πού ἐκτελεῖτο ἀπό μουσουλμάνους, μέ εὐλογία τῆς Τριανδρίας (Ἀμφιλόχιος Ράντοβιτς, Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς, Ἀθανάσιος Γιέφτιτς), καί μέ ἐνεργή συμμετοχή τοῦ Ἐπισκόπου Θεοδοσίου καί ἱερομονάχου Σάββα Γιάνιτς τῆς Μονῆς Ντέτσανι. Ἡ ἐκτίμηση τῶν εἰδικῶν εἶναι ὅτι ἡ ποιότητα τῶν ἔργων σ΄ ὅλους τούς ναούς πού ἀναστηλώνονται σύμφωνα μέ τό πρόγραμμα Memorandum τῆς ΕΕ εἶναι ἀπαράδεκτη. Μάλιστα ὁ ναός τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ εἶναι τό χειρότερο δεῖγμα τοῦ προγράμματος αὐτοῦ, οἱ δέ εἰδικοί τό ἔχουν ἐπισημάνει ἀρκετές φορές σέ ἐκθέσεις καί ἀναφορές τους. Αὐτές οἱ ἐκθέσεις, βέβαια, ἀπερρίπτοντο ἐκ μέρους τῆς Τριανδρίας.
Τήν ἐπίσημη ἐπίσκεψη τοῦ Hisa στήν ἐκκλησία στό Vucitrn καί τήν συνάντηση του μέ τόν Ἀμφιλόχιο τά ἀλβανικά ΜΜΕ τήν προέβαλαν ἰδιαιτέρως...
3) Τίς ἴδιες μέρες ἡ ἀλβανική ἀστυνομία KPS (Kosovo Police Service) ἀρχίζει νά ἀναλαμβάνει τήν προστασία τῶν σερβικῶν ὀρθοδόξων μνημείων, διαδεχόμενη σέ αὐτόν τόν τόμέα τήν ΚΦΟΡ (πού εἶχε ἀναλάβει τήν προστασία τους ἕως τώρα). Ἀκολούθησαν οἱ δηλώσεις ἀπό τή Μητρόπολη Ράσκας-Πριζρένης ὅτι ἡ Σερβική Ἐκκλησία δέν συνευδοκεῖ σέ μιά τέτοια ἐξέλιξη καί δέν εἶχε ποτέ συνεργασία μέ τήν KPS. Αὐτό εἶναι χονδροειδές ψεῦδος, διότι γνωρίζουμε ὅτι μέ πρόσκληση τῆς Μονῆς Ντέτσανι, (διάβαζε ἐπίσκοπο Θεοδόσιο Σίμπαλιτς Σάββα Γιάννιτς, καί φυσικά ευλογία τῆς ΔΙΣ) ἡ KPS ἀνέλαβε τά περασμένα χρόνια τήν προστασία τῶν σερβικῶν ἐκκλησιῶν πού ἀναστηλώνονταν σύμφωνα μέ τό πρόγραμμα Memorandum.
4) Ἄλλο δεῖγμα ἀλλαγῆς στάσεως εἶναι ἡ συμμετοχή τῶν κληρικῶν τῆς Μητροπόλεως Ράσκας-Πριζρένης (συγκεκριμένα Ἱερομονάχων καί Μοναχῶν τῆς Μονῆς Ντέτσανι) στίς 29-7-2010 στήν Πριζρένη σέ διαθρησκειακή συνάντηση μέ ἀναποφεύκτες συμπροσευχές μέ μουσουλμάνους, παπικούς... μέ τήν εὐλογία τοῦ Τοποτηρητοῦ κλπ.
Συνοψίζοντας ὅλα τά προηγούμενα φρονῶ ὅτι ἄν δέν ληφθοῦν ἄμεσα μέτρα ἀπό τήν ΣΟΕ ἀλλά καί ἀπό τήν Σερβική Πολιτεία, ὥστε νά ἀποκατασταθεῖ ἡ κανονική τάξη στήν Μητρόπολη Ράσκας καί Πριζρένης μέ τήν ἐπάνοδο τοῦ κανονικοῦ Μητροπολίτου κ.Ἀρτεμίου, ὁ ὁποῖος εἶναι ἐξέχουσα ἡγετική μορφή τοῦ σερβικοῦ πατριωτισμοῦ καί γνήσιος φορέας τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως (τῶν μόνων στοιχείων πού μποροῦν νά ἀναχαιτίσουν τόν ἐξαλβανισμό τοῦ Κοσσυφοπεδίου) τότε, πολύ φοβᾶμαι ὅτι τό Κόσοβο πολύ σύντομα θά ἀποτελέσει ἀναπόσπαστο τμῆμα τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας μέ ὅσα δεινά συνεπάγεται αὐτό γιά τούς Σέρβους τοῦ Κοσόβου καί τήν σερβική πολιτιστική κληρονομιά. Ἐπίσης εἶναι βέβαιο ἀπό ἀσφαλεῖς πληροφορίες πού ἔχω στή διάθεσή μου ὅτι, δυστυχῶς, τά κέντρα τῆς Δύσεως σχεδιάζουν τήν δημιουργία ἀνεξάρτητης-αὐτόνομης «Κοσοβαρικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», πού δέν θά ἔχει καμιά σχέση μέ τήν Σερβική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Καί ἔτσι δέν θά ὑπάρξει ποτέ πιά δρόμος ἐπιστροφῆς καί συνένωσης τοῦ Κοσόβου μέ τήν μητέρα Σερβία.
-Οἱ διώξεις δέν ἀφοροῦσαν μόνον ἐσάς ἀλλά καί τόν Σεβασμιώτατο Ἀρτέμιο καί ὅλους τούς Μοναχούς τοῦ Κοσόβου πού τοῦ συμπαραστάθηκαν. Ποιά εἶναι ἡ σημερινή κατάσταση τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν;
Καταρχήν ὁ Σεβασμιώτατος βρίσκεται σήμερα ἐξορισμένος στή Μονή Σισάτσοβατς, ὕστερα ἀπό τήν παράνομη χωρίς δίκη ἀπομάκρυνσή του. Οἱ κανόνες (πζ΄ ἐν Καρθαγένῃ, ιστ΄ τῆς Πρωτοδευτέρας, α΄ Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας) ἀπαγορεύουν ρητῶς τήν ἀπομάκρυνση ἐπισκόπου ἀπό τήν ἐπισκοπή του ἄνευ δίκης, καταδίκης καί καθαιρέσως. Κατάφερε ὅμως ἡ Τριανδρία καί ἐξοβέλισε τόν πράο, ταπεινό καί ὑπάκουο ἐπίσκοπο Ἀρτέμιο ἐκτός τῆς Ἐπισκοπῆς του χωρίς δίκη. Διότι ἄν γινόταν δίκη ἆραγε ποιός θά βρισκόταν νά τόν καταδικάσει; Ἕνα ἐπισκοπικό δικαστήριο πρέπει νά ἀπαρτίζεται ἀπό τουλάχιστον δώδεκα ἀρχιερεῖς (ιβ΄ ἐν Καρθαγένῃ). Τό δέ δευτεροβάθμιο ἀπό ἄλλους δώδεκα. Ἀνάμεσα στούς δικαστές σύμφωνα μέ τούς Ἱερούς Κανόνες δέν πρέπει νά συμπεριλαμβάνονται ἐγνωσμένοι διῶκτες του, πού δημοσίως ἐκφράστηκαν ἀρνητικά ἤ συμμετεῖχαν σέ ὁποιοεσδήποτε ἐπιτροπές ἐλέγχου. (Ἐπίσκοποι Ἀθανάσιος Γιέφτις, Ἀμφιλόχιος Ράντοβιτς, Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς, Ἰωαννίκιος, Γρηγόριος Ἐρζεγοβίνης) Κι ὅμως στήν ὑπόθεση του Ἀρτεμίου οἱ κατήγοροι ὑπῆρξαν καί οἱ πρωτεργάτες τῆς ἀπομακρύνσεως, χωρίς δίκη, χωρίς στοιχεῖα, χωρίς δυνατότητα ἀπολογίας. Ἄν καταπέσει μιά κατηγορία, δέν ἐξετάζονται οἱ ὑπόλοιπες (ρλ΄ τῆς ἐν Καρθαγένῃ). Καί ὁ Σεβασμιώτατος ἀπεμακρύνθη κυρίως καί ἐξαιτίας τοῦ «λωποδύτη» Συμεών. Ὅμως ὁ Ἄρειος Πάγος ἀθώωσε τόν Συμεών, ἐνῶ μέχρι καί σήμερα, μετά ἀπό ἑπτά (7) μήνες δέν ἔχει ἀπαγγελθεῖ κατηγορία οὔτε ἐναντίον μου οὔτε ἐναντίον τοῦ κρατουμένου κ.Σουμποντίσκι ἀπό τόν Ἀνακριτή τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου τῆς Σερβίας, ὥστε νά ὁριστεῖ καί τακτική δικάσιμος. Ἄρα κατέπεσε ἡ πρώτη καί σημαντικότερη κατηγορία. Ἑπομένως δέν θά πρέπει πλέον νά ἐφαρμοσθεῖ ὁ ρλ΄ Ἱερός Κανών τῆς ἐν Καρθαγένῃ ἀλλά καί ὁ στ΄ τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁ ὁποῖος ὁρίζει ὅτι ἄν ἡ κατηγορία κατά ἐπισκόπου δέν ἀποδεχθεῖ, τότε πρέπει ὁ κατήγορος ἤ οἱ κατήγοροι νά ὑποστοῦν τό ἐπιτίμιο πού θά ἐπεβάλετο στόν κατηγορούμενο, ἄν αὐτός ἀποδεικνυόταν ἔνοχος;
Σήμερα ὁ «συνταξιοῦχος» Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος βρίσκεται φτωχός χωρίς σύνταξη(!), ἀλλά συντηρεῖται ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Σᾶς πληροφορῶ ὅτι δέν εἶναι λίγοι οἱ Ἐπίσκοποι πού τοῦ τηλεφωνοῦν καί τοῦ συμπαραστέκονται καί τοῦ ἐκφράζουν τήν ἀγάπη τους. Ὁ δέ πιστός λαός συρρέει κατά χιλιάδες γιά νά πάρει τήν εὐχή τοῦ συγχρόνου αὐτοῦ ἁγίου, γνησίου πνευματικοῦ υἱοῦ τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβις, ὁ ὁποῖος μάλιστα ἀκολουθεῖ τήν ἴδια μαρτυρική ὁδό τελείωσης τοῦ ἁγίου πατρός του, τήν ἐξορία. Οἱ δέ ἀντίπαλοί του «διαπρίονται ταῖς καρδίαις αὐτῶν» βλέποντες ὅτι ἡ πονηρία τους γύρισε στήν κεφαλή τους καί ἀποδύονται πλέον σέ συγγραφή πολυσέλιδων λιβέλλων προσπαθώντας νά ἀποδείξουν εἴτε τήν θεολογική του ἀνεπάρκεια εἴτε τίς δῆθεν ἐκκλησιολογικές του ἀποκκλίσεις ἀποδεικνύοντας ὅμως ἔτσι περίτρανα τήν δική τους ἀνεπάρκεια, μιά πού βάζουν στό στόμα του λόγια πού ποτέ δέν εἶπε καί στό ἐνεργητικό του πράξεις πού ποτέ δέν ἔκανε. Ἤθελαν νά ἀποκόψουν τόν Ἀρτέμιο ἀπό πνευματικό πατέρα τοῦ Κοσόβου καί τῶν Μετοχίων, καί τόν κατέστησαν ἄθελά τους πνευματικό πατέρα, ἡγέτη καί ἐθνάρχη ὁλόκληρης τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ σερβικοῦ ἔθνους ἐν γένει!
Ὅσον ἀφορᾶ τούς μοναχούς, πάνω ἀπό ἑκατό (100) πιά μοναχοί καί μοναχές έχουνε εγκαταλείψει τά μοναστήρια τους, τους τόπους διαμονής τους. Ακόμη καί σήμερα, 7 μήνες μετά τήν απομάκρυνση τοῦ Σεβ. Ἀρτεμίου, φεύγουν μοναχοί ἀπό τούς τόπους τῆς μετανοίας τους εἰς ἔνδειξιν διαμαρτυρίας. Κύρια αἰτία, ἀλλά ὄχι μοναδική, γιά νά καταφύγουν σέ μιά τέτοια διαμαρτυρία ἦταν ἡ ἀπόφαση τῆς ΔΙΣ μέ τήν ὁποία ἀπαγορεύθηκε στόν Σεβασμιώτατο Ἀρτέμιο νά ἀσκεῖ πλέον καθήκοντα πνευματικοῦ στούς μοναχούς τῆς Μητροπόλεως Ράσκας-Πριζρένης. Ἄς σημειωθεῖ ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπό τούς μοναχούς εἶχαν χειροθετηθεῖ ἀπό τόν ἴδιο καί ἦταν δικά του πνευματικά τέκνα. Μία τέτοια ἀπόφαση τοῦ Πατριάρχου καί τῆς ΔΙΣ, ἡ ὁποία στήν οὐσία ἰσοδυναμεῖ μέ καθαίρεση, δέν βασίζεται στούς ἱερούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καί δέν ἔγινε ποτέ ἀποδεκτή ἀπό τούς μοναχούς, τούς τεθραμμένους μέσα στό πνεῦμα τῆς Ὀρθόδοξης Παράδοσης παρά τούς πόδας τοῦ μεγάλου πνευματικοῦ καί ἰατροῦ τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν Ἐπισκόπου Ἀρτεμίου. Ἄλλωστε ἡ ἁγιοπνευματική παράδοση ἔχει πλεῖστα ὅσα τέτοια παραδείγματα ἀφοσιώσεως στόν πνευματικό πατέρα. Καί πῶς θά ἦταν δυνατόν ἄνθρωποι προικισμένοι μέ τό ἐκ Θεοῦ τιμιώτερο δῶρο, τό αὐτεξούσιο, νά καταπατήσουν τή συνείδησή τους συνεργαζόμενοι μέ τούς παρανομοῦντας ἀρχιερεῖς;
Καί σάν νά μή ἔφθανε αὐτό, ὁ ἴδιος τοποτηρητής Ἀμφιλόχιος Ράντοβιτς συνιστοῦσε τόν ἑαυτό του σέ κάποιους μοναχούς νά τόν ἀποδεχθοῦν ὡς νέο πνευματικό τους (σά νά λέει ὁ δήμιος μέ τά χέρια γεμάτα αἷμα ἀπό τή σφαγή τοῦ πατέρα πρός τά ὀρφανευμένα παιδιά: «ἀπό ἐδῶ καί στό ἑξῆς ἐμένα θά ἔχετε ὡς πατέρα»!) ἐμποδίζοντας ἐπίσης τήν κανονική ἀπόλυσή τους. Ὁ ἴδιος ὅμως εἶναι γνωστό ὅτι τό 2000 δέχθηκε δέκα μοναχές πού ἀποσκίρτησαν χωρίς εὐλογία ἀπό τήν Γερόντισσα Γλυκερία τοῦ Τσέλιε. Ποιός λοιπόν εἶναι αὐτός πού συστηματικά καί ἐπανειλημμένα καταλύει τήν κανονική τάξη στήν Ἐκκλησία; Ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος πού ἀποδέχεται καί ἐφαρμόζει, ἄν καί διαφωνεῖ, ὅλα τά ἀντικανονικά κελεύσματα τῆς ΔΙΣ ἤ ὁ ἐπίσκοπος Ἀμφιλόχιος καί οἱ ὅμοιοί του πού κυβερνοῦν τήν Ἐκκλησία ὡς μικροί πάπες;
Καί ἐνῶ ἔγινε προσπάθεια νά ἐπιβληθεῖ κλίμα ψυχαναγκασμοῦ, ἐκφοβισμοῦ καί τρομοκρατίας ἀντί τοῦ πνεύματος τῆς ἀγάπης, πού ἐπικρατοῦσε ἕως τότε (ἡ ὁποία ἀγάπη ὅμως μοιάζει νά ἔχει φυγαδευθεῖ μαζί μέ τόν Ἀρτέμιο ἀπό τήν Μητρόπολη Ράσκας-Πριζρένης), ἐν τούτοις πολλοί μοναχοί (ὅπως παλαιά συνέβη καί μέ τόν ἅγιο προφήτη Μωϋσῆ, τόν «μείζονα πλούτον ἡγησάμενον τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ»), ἐπέλεξαν «συγκακουχεῖσθαι» τῷ Ποιμένι αὐτῶν «ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν», δηλαδή ἐπέλεξαν νά ἀπαρνηθοῦν τά ὅποια προσφερόμενα προνόμοια καί δῶρα ἀπό τήν νέα διοίκηση καί ἔτσι «ἠρνήσαντο λέγεσθαι υἱοί θυγατρὸς Φαραώ» (Ἑβρ. ια΄, 24-26).
Ἐν τῷ μεταξύ ὁ πρώην τοποτηρητής Ἀθανάσιος Γιέφτιτς ἄρχισε νά διαδίδει καί νά κατηγορεῖ τόν Ἀρτέμιο γιά τό πνευματικό του ἔργο καί τήν ποιμαντική του δράση, πλήττοντας οὐσιαστικά τόν παραδοσιακό καί καθιερωμένο στήν ἱερά Παράδοση θεσμό τοῦ πνευματικοῦ, προσπαθώντας νά διαλύσει τόν δεσμό τοῦ πνευματικοῦ τέκνου μέ τόν πνευματικό πατέρα. Σωστοί, κατά τόν ἐπίσκοπο Ἀθανάσιο Γιέβτιτς, εἶναι μόνο ἐκεῖνοι οἱ μοναχοί οἱ ὁποῖοι ἄφησαν τόν πνευματικό τους πατέρα Ἀρτέμιο καί στράφηκαν σ΄ αὐτόν (ἀκολουθώντας τίς διαστρεβλωμένες διδασκαλίες του πού ἀφοροῦν τήν πνευματική ζωή τοῦ χριστιανοῦ, τήν χωρίς ἐξομολόγηση). Πού τό βρίσκουμε αὐτό, ἀπό ποιόν ἅγιο Πάτερα διδάσκεται τέτοια πράξη;
Καί αὐτό τό λέει καί τό διδάσκει ποιός; Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος, ὅπως καί ὁ Ἀμφιλόχιος Ράντοβιτς, ὅπως ὁ Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς, οὐδέποτε ἔζησαν σέ Κοινόβιο Μοναστήρι. Ἄλλωστε πόσους μοναχούς ἔκειραν; Πόσα πνευματικά τέκνα ἀπέκτησαν; Πόσα μοναστήρια ἐπάνδρωσαν μέ τήν ἐπισκοπική-ποιμαντική φροντίδα τους;
Στή Μητρόπολη Ράσκας-Πριζρένης διώκεται σήμερα ὁ παραδοσιακός ὀρθόδοξος τρόπος ζωῆς καί διδασκάλιας, καί εἰσάγονται οἰκουμενιστικές καινοτομίες, ἀδιανόητες ἐπί διαποιμάνσεως Ἀρτεμίου.
Δεύτερη ἀλλά ἐξίσου σημαντική αἰτία φυγῆς τῶν μοναχῶν εἶναι ἡ μειοδοτική-ὑποκριτική στάση τῆς ΔΙΣ στό ἐθνικό θέμα τοῦ Κοσόβου. Οἱ μοναχοί φεύγουν ὥστε νά μήν ἐπικυρώσουν μέ τή παραμονή τους τήν ἀντεθνική πολιτική πού ἀσκεῖται ἀπό τή ΔΙΣ καί ἀποδειχθοῦν συμμέτοχοι στήν ἐνεργούμενη προδοσία.
Ὅλα τά παραπάνω γίνονται φανερά ἀπό πλῆθος ἐπωνύμων δημοσιεύσεων στό διαδίκτυο μοναχῶν, ἱερομονάχων καί ἡγουμένων πού ἐγκατέλειψαν τά μοναστήρια τους, ὅπου ἐκφράζουν τήν ἀγωνία καί τόν πόνο τους καί ἐπικρίνουν τά κακῶς κείμενα στήν Μητρόπολη Ράσκας καί Πριζρένης (http://www.mancr.org/).
Οἱ μοναχοί οἱ ὁποῖοι ἔχουν φύγει ἀπό τήν Μητρόπολη Ράσκας-Πριζρένης σήμερα φιλοξενοῦνται σέ ἰδιωτικά καταλύματα, διότι, ὁ Τοποτηρητής Ἀμφιλόχιος, συνευδοκούσης τῆς ΔΙΣ καί τοῦ Πατριάρχου, δέν τους χορηγεῖ κανονικό Ἀπολυτήριο. Στούς Ἐπισκόπους οἱ ὁποῖοι ἔδειξαν προθυμία νά τούς δεχθοῦν ἀσκήθηκαν πιέσεις ὥστε νά ὑποχωρήσουν, ἐνῶ οἱ ἴδιοι μοναχοί ἀπειλοῦνται μέ αὐστηρότατες ἐκκλησιαστικές ποινές καθαιρέσεως, ἀποσχηματισμοῦ καί ἀφορισμοῦ.
Αὐτό βέβαια ἐπ΄ οὐδενί λόγῳ δέν σημαίνει ὅτι οἱ μοναχοί πού ἔχουν μείνει στή Μητρόπολη καί δέν ἔχουν ἀκόμα ἐγκαταλείψει τίς μονές τους συμφωνοῦν καί συνευδοκοῦν μέ τά πραττόμενα καί δρώμενα ἐκ μέρους τῆς καινούργιας διοικήσεως. Ἁπλῶς ὑπομένουν προσευχόμενοι, ἐλπίζοντας στήν ἐπάνοδο τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρτεμίου.
-Ἡ ὑπόθεση σας εἶχε καί τήν «οἰκουμενιστική» της διάσταση. Θεωρεῖτε ὅτι ὑπάρχουν κάποια μηνύματα καί πρός τήν ἑλλαδική Ἐκκλησία ἀπό τίς ἐξελίξεις;
Πράγματι πολλά θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς γιά τήν οἰκουμενιστική διάσταση τοῦ θέματος στήν ὁποία πολύ σωστά ἀναφέρεστε, ὅμως θά προσπαθήσω νά εἶμαι σύντομος. Ὁ Σεβασμιώτατος καί ὅλοι ἐμεῖς, τά πνευματικά του τέκνα, ἐδῶ καί πολλά χρόνια, τηρώντας πιστά τή διδασκαλία τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, ἤρθαμε σέ σύγκρουση μέ τούς ἐκφραστές τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στή Σερβία, καί ὄχι μόνον ἐκεῖ. Ἔτσι μένοντας σταθερά προσηλωμένοι στήν πεποίθηση τῆς Ἐκκλησίας ὅπως αὐτή ἐκφράζεται στό σύμβολο τῆς Πίστεως ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική, γίναμε στόχος ὄχι μόνον τῶν Οἰκουμενιστῶν τῆς Πατρίδας μας ἀλλά κυρίως τοῦ πάπα καί τοῦ Βατικανοῦ, τό ὁποῖο, ἄς μήν ξεχνοῦμε, κρύπτεται πίσω ἀπό κάθε δίωξη Ὀρθοδόξων λαῶν. Χαρακτη-ριστήκαμε ἀπό πολλούς ὡς φανατικοί, φονταμενταλιστές, ἀκραῖοι κ.λπ. Παρ’ ὅλ’ αὐτά, καί ἐνῶ τά τελευταῖα χρόνια ἦταν ξεκάθαρο ὅτι ἡ ἐμμονή μας στήν Ὀρθοδοξία θά στοίχιζε σέ ὅλους μας, δέν σταματήσαμε νά ὑπερασπιζόμασε τήν μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἐλέγχοντας τίς κακόδοξες θεωρίες τοῦ παπισμοῦ καί τῶν ἐκφραστῶν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μέ πλῆθος δημοσιευμάτων, κηρυγμάτων ἀπό ἄμβωνος, μέ τήν ὑπογραφή ὁμολογιακῶν κειμένων (ὅπως τήν «Ὁμολογία Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ») κλπ. Μεταξύ ἄλλων στιγματίζαμε καί ἀποκαλύπταμε –καί ἀκόμη τό πράττουμε– τά πολλά θεολογικά καί ὁμολογιακά προσωπεῖα τῶν Οἰκουμενιστῶν πού ἐναλλάσσονται ἀνάλογα μέ τό ἀκροατήριο καί τούς σκοπούς πού ἐπιδιώκουν.
Ἔτσι ὁ διωγμός του Σεβασμιωτάτου ἦταν πλέον ἀναπόφευκτος. Γιά μέν τά ἐθνικά θέματα ἀποτελοῦσε ἐμπόδιο στήν ἐφαρμογή τῶν σχεδίων τῆς Δύσεως λόγῳ τοῦ ἁγνοῦ καί ἀνυποχώρητου πατριωτισμοῦ του, γιά δέ τά οἰκουμενιστικά ὁ ἐλεγκτικός καί ὁμολογιακός του λόγος ὑπῆρξε πόλος συστράτευσης καί ἀντίστασης τῶν παραδοσιακῶν πιστῶν ἐναντίον τῆς νοθεύσεως τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως.
Ὁ διωγμός αὐτός δέν βρίσκει ὁμόφωνη τήν Ἱεραρχία τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά ἀντικατοπτρίζει τήν θέληση λίγων ἰσχυρῶν Ἱεραρχῶν της, ἐκφραστῶν τοῦ πνεύματος καί τοῦ ἤθους τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἱ ὁποῖοι ἐφαρμόζοντας ἕνα ἀπό τά δόγματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ «ὁ σκοπός ἁγιάζει τά μέσα», κατέλυσαν μέ συγκεκριμένες μεθοδεύσεις τό συνοδικό σύστημα διοικήσεως τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Κατάφεραν αὐτοί (Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς, Ἀμφιλόχιος Ράντοβιτς καί δύο-τρεῖς ἄλλοι Ἐπίσκοποι τῆς ἐπιρροῆς τους) νά ἐγκατασταθοῦν ὡς μόνιμα μέλη τῆς ΔΙΣ, τουλάχιστον τά τελευταῖα ἕξι (6) χρόνια, παραβιάζοντας κατάφωρα τόν Καταστατικό χάρτη τῆς ΣΟΕ, ὁ ὁποῖος προβλέπει τόν ὀρθό τρόπο ἐναλλαγῆς τῶν μελῶν τῆς ΔΙΣ.
Ἡ κατάλυση τῆς συνοδικότητος ἀπό τούς οἰκουμενιστές καί ἡ συγκέντρωση τῆς ἐξουσίας στά χέρια ἀκατάλληλων καί ἀπροετοίμαστων πνευματικά ἀνθρώπων, τούς ὁδηγεῖ στήν ἀμετροέπεια καί τήν ἀλαζονεία. Ἐπί παραδείγματι ἀμέσως μετά τήν ἀπόφαση τοῦ Ἀρείου Πάγου ὑπῆρξαν δηλώσεις ἀπό τά ἴδια αὐτά πρόσωπα πώς ἡ ἀπόφαση αὐτή εἶναι προϊόν «παρεμβάσεων», προσβάλοντας μέ τόν τρόπο αὐτό τήν ἑλληνική Δικαιοσύνη καί τήν ὑπόληψη τῶν ἀρεοπαγιτῶν Δικαστῶν.
Ὁ δέ πρώην τοποτηρητής Ἀθανάσιος Γιέβτιτς δέν δίστασε νά κατηγορήσει τόν Σεβασμιώτατο Ἀρτέμιο γιά ψευδομαρτυρία ἐνώπιον τοῦ Ἀρείου Πάγου, ἐνῶ ὁ Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς, μέλος τῆς ΔΙΣ, ἀποφαίνεται σέ μία δήλωσή του ὅτι πρέπει ὁπωσδήποτε νά βρεθει κάποιος ἔνοχος, καί, ἑάν ἀποδειχθεῖ ὅτι αὐτός δέν εἶναι ὁ Συμεών, πρέπει νά θεωρηθεῖ ὡς ἔνοχος ὁ Ἀρτέμιος, ὁ ὁποῖος ἐπ᾿ οὐδενί δέν πρέπει νά γυρίσει στή Μητρόπολή του.
Τό μήνυμα πού πρέπει ὅλοι μας νά λάβουμε καί νά μᾶς προβληματίσει σοβαρά εἶναι ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός ἀποτελεῖ δυστυχῶς μιά λοιμική νόσο ἀπό τήν ὁποία δυνητικά κινδυνεύουν ὅλες οἱ Τοπικές Ἐκκλησίες. Ταπεινά πιστεύω ὄτι ὀφείλει ἡ ἑλλαδική Εκκλησία νά περιχαρακώσει τίς ὅποιες τέτοιου εἴδους παραφωνίες πού ἐκφράζονται στούς κόλπους της, πρίν λάβουν ἔκταση, καί νά προσπαθήσει νά τίς θεραπεύσει, διότι, ὅπου ἐπικρατεῖ ὁ οἰκουμενισμός, ὁδηγεῖ σέ θεολογικούς μονισμούς, σέ νοσηρές καταστάσεις αὐταρχικότητος καί διχάζει τήν Ἐκκλησία, ὅπως ἤδη βλέπουμε νά γίνεται καί στή Σερβική Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία.
Τέλος, ἀς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά κάνω μιά παρότρυνση στόν φίλο καί ἀδελφό ἑλληνικό λαό. Ἡ περίπτωση τοῦ Κοσσυφοπεδίου θά πρέπει νά μελετηθεῖ πολύ σοβαρά, καί, ἀφοῦ ἐξαχθοῦν ὅλα τά ἀπαραίτητα συμπεράσματα, νά ὀργανωθεῖ συστηματική ἀντίσταση ἐνάντια στά σχέδια τῶν ἰσχυρῶν καί σέ ὅσα ἐκεῖνοι θέλουν νά ἐπιβάλουν ἐγείροντας «μακεδονικό» καί «θρακικό» ζήτημα. Εὔχομαι τό ταχύτερο δυνατό νά ξεκινήσει αὐτή ἡ ἀντίσταση, γιά νά ἀποφευχθοῦν τά χειρότερα. «Οἱ καιροί οὐ μενετοί». Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ γιά τήν φιλοξενία.
Καί ἐγώ σᾶς εὐχαριστῶ, πάτερ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου