Διαβάστε και Νικόλαος Σωτηρόπουλος, Κριτική στο βιβλίο του Γ.Πατρώνου «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ, Μιὰ ἐκσυγχρονιστικὴ ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση» ΜΕΡΟΣ Α΄, ΜΕΡΟΣ Β΄ και ΜΕΡΟΣ Γ΄
πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 29/7/2011
ΘΕΟΛΟΓΙΚΑΙ ΔΙΑΣΤΡΟΦΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ
Τοῦ κ. Ν. Σωτηροπούλου, θεολόγου – φιλολόγου
(4ον)
Στὸ βιβλίο του «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ, Μιὰ ἐκσυγχρονιστικὴ ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση», ὁ καθηγητὴς κ. Γεώργιος Πατρῶνος ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος δὲν εἶνε πρόσωπο, ἀλλὰ δι᾿ αὐτοῦ σημαίνονται οἱ αἱρέσεις καὶ γενικῶς τὸ κακὸ κατὰ τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Στὸ παρὸν ἄρθρο καὶ στὸ ἑπόμενο μὲ βάσι τὸ θεόπνευστο κείμενο τῆς Καινῆς Διαθήκης θὰ δείξωμε ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο, ἄνθρωπος, ὁ χειρότερος ὅλων τῶν ἀνθρώπων, μὲ ὅλη τὴ δύναμι τοῦ Σατανᾶ μέσα του. ῎Ετσι φρονοῦν οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας. ᾿Αλλ᾿ ὁ ἐκσυγχρονιστικὸς ἑρμηνευτὴς κ. Πατρῶνος δέχεται, ὅπως φαίνεται, τὴ λεγομένη «Μεταπατερικὴ θεολογία»...
῎Ηδη ἔχουμε εἰπεῖ ὅτι, ὅπως ὁ Χριστὸς εἶνε πρόσωπο, ἔτσι καὶ ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο. Τώρα θ᾿ ἀναφέρωμε πλῆθος ἐπιχειρήματα ὑπὲρ τῆς ἐκδοχῆς, ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο, ἄνθρωπος.
᾿Αρχίζουμε ἀπὸ τὸ λόγο, τὸν ὁποῖον ὁ Χριστὸς εἶπε γιὰ τὸν ᾿Αντίχριστο ἀμέσως, καὶ θὰ συνεχίσωμε μὲ τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους εἶπε γιὰ τὸν ᾿Αντίχριστο διὰ μέσου τῶν ἀποστόλων του. ῾Ο Χριστός, λοιπόν, εἶπε στοὺς ᾿Ιουδαίους· «᾿Εγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός μου, καὶ οὐ λαμβάνετέ με· ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε» (᾿Ιωάν. ε´ 43). ᾿Εγὼ ἦλθα ἐξ ὀνόματος τοῦ Πατρός μου, καὶ ὅμως δὲν μὲ δέχεσθε. ῞Οταν ἄλλος ἔλθῃ ἐξ ὀνόματος τοῦ ἑαυτοῦ του, ἐκεῖνον θὰ τὸν δεχθῆτε. Δὲν εἶνε ὁλοφάνερο ἐδῶ, ὅτι μὲ τὶς λέξεις «ἄλλος» καὶ «ἐκεῖνος» σημαίνεται πρόσωπο; Καὶ δὲν εἶνε ἐπίσης ὁλοφάνερο, ὅτι ὁ ἐρχόμενος ἐξ ὀνόματος τοῦ ἑαυτοῦ του, ὁ αὐτοχειροτόνητος καὶ αὐτοαπεσταλμένος καὶ ὑπεραλαζών, τὸν ὁποῖο θὰ δεχθοῦν οἱ ᾿Ιουδαῖοι, ἐνῷ ἀπέρριψαν τὸν ᾿Ιησοῦ ὡς Μεσσία, Χριστό, θὰ εἶνε ὁ ᾿Αντίχριστος; ᾿Ερωτοῦμε τὸν κ. Πατρῶνο· γιατί στὸ βιβλίο σας δὲν ἀναφέρατε αὐτὸ τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ; Μήπως δὲν τὸν ἀναφέρατε, ἀκριβῶς διότι δείχνει ὁλοκάθαρα, ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο, τὸ ὁποῖο οἱ ᾿Ιουδαῖοι θὰ παραδεχθοῦν ὡς Μεσσία;
᾿Ερχόμεθα στὸν ἀπόστολο ᾿Ιωάννη. Τὰ χωρία περὶ ᾿Αντιχρίστου στὶς Καθολικὲς ᾿Επιστολές του Α´ καὶ Β´ ἤδη ἔχουμε σχολιάσει καὶ ἀποδείξει ὅτι ὁ ἐκσυγχρονιστικὸς καθηγητὴς τῆς θεολογίας τὰ παρερμηνεύει καὶ τὰ κακοποιεῖ δεινῶς. Τώρα θὰ παράσχωμε ἀποδείξεις γιὰ τὸν ᾿Αντίχριστο ὡς πρόσωπο καὶ ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν ᾿Αποκάλυψι τοῦ ᾿Ιωάννου. Στὴν ᾿Αποκάλυψι ὁ ᾿Αντίχριστος ἐμφανίζεται μὲ τὴ μορφὴ θηρίου καὶ πάντοτε ὀνομάζεται μὲ τὸ ὄνομα «θηρίον» λόγῳ τῆς θηριωδίας του καὶ τῆς ἀπανθρωπίας του. Εἶνε τὸ θηρίο, ποὺ ἀναβαίνει «ἐκ τῆς ἀβύσσου» (᾿Αποκ. ια´ 7), «ἐκ τῆς θαλάσσης» (ιγ´ 1). Εἶνε καὶ ἄλλο θηρίο, ποὺ ἀναβαίνει «ἐκ τῆς γῆς», ἀπὸ τὴν ξηρά (ιγ´ 11). Τὸ δεύτερο αὐτὸ θηρίο ὑποστηρίζει τὸ πρῶτο, τὸν ᾿Αντίχριστο, καὶ εἶνε «ψευδοπροφήτης» (ιστ´ 13, ιθ´ 20, κ´ 10). Καὶ ἀφοῦ τὸ δεύτερο θηρίο εἶνε ψευδοπροφήτης, ἄρα πρόσωπο, γιατί νὰ μὴ παραδεχθοῦμε ὅτι καὶ τὸ πρῶτο θηρίο, ὁ ᾿Αντίχριστος, ὁ ὑποστηριζόμενος ἀπὸ τὸν ψευδοπροφήτη, εἶνε ἐπίσης πρόσωπο; Κατὰ τὸ ιθ´ 20 τὸ θηρίο, ὁ ᾿Αντίχριστος, καὶ ὁ ψευδοπροφήτης «ζῶντες ἐβλήθησαν οἱ δύο εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην ἐν θείῳ». Αὐτὸς ὁ λόγος «ζῶντες ἐβλήθησαν κλπ.» ἰσχύει γιὰ ζωντανὲς ὑπάρξεις μὲ σῶμα, κακοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ρίπτονται στὴν κόλασι. ῎Οχι λοιπὸν ὁ ψευδοπροφήτης μόνο, ἀλλὰ καὶ «οἱ δύο», τὸ θηρίο ᾿Αντίχριστος καὶ ὁ ψευδοπροφήτης, ρίπτονται στὴν κόλασι, διότι καὶ οἱ δύο εἶνε πρόσωπα, ἄνθρωποι. Μόνο πρόσωπα πηγαίνουν στὴν κόλασι, δαίμονες καὶ δαιμονικοὶ ἄνθρωποι. Κατὰ τὸ κ´ 10 ὁ Διάβολος, τὸ θηρίο καὶ ὁ ψευδοπροφήτης, σατανικὴ τριάς, θὰ βασανίζωνται στὴν κόλασι αἰωνίως. Καὶ ἀπὸ τοῦτο φαίνεται, ὅτι τὸ θηρίο ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο, διότι στὴν κόλασι πρόσωπα θὰ βασανίζωνται.
Τὸ «θηρίον» εἶνε λέξι γένους οὐδετέρου. ᾿Αλλὰ σὲ χωρία τῆς ᾿Αποκαλύψεως γιὰ τὸ θηρίο χρησιμοποιοῦνται ἀντωνυμίες γένους ἀρσενικοῦ. Στὸ ιγ´ 8, ἀντὶ κανονικῶς νὰ γράφεται, «προσκυνήσουσιν αὐτὸ (τὸ θηρίον)», γράφεται, «προσκυνήσουσιν αὐτὸν». Στὸ ιγ´ 14, ἀντὶ νὰ γράφεται, «ποιῆσαι εἰκόνα τῷ θηρίῳ, ὃ εἶχε τὴν πληγὴν τῆς μαχαίρας καὶ ἔζησε», γράφεται, «ποιῆσαι εἰκόνα τῷ θηρίῳ, ὃς εἶχε τὴν πληγὴν κλπ.». Στὸ ιζ´ 11 γιὰ «τὸ θηρίον», ἀντὶ νὰ γράφεται «καὶ αὐτό», γράφεται «καὶ αὐτός». Οἱ ἀντωνυμίες γιὰ τὸ θηρίο «αὐτόν», «ὅς», «αὐτὸς» εἶνε γένους ἀρσενικοῦ κατὰ τὸ νοούμενο, ἐπειδὴ δηλαδὴ τὸ θηρίο νοεῖται ὡς πρόσωπο, ἄνθρωπος.
Κατὰ τὸ ιγ´ 12 τὸ δεύτερο θηρίο, ὁ ψευδοπροφήτης, «τὴν ἐξουσίαν τοῦ πρώτου θηρίου πᾶσαν ποιεῖ ἐνώπιον αὐτοῦ». Κατὰ τὸ ιγ´ 14 ὁ ψευδοπροφήτης κάνει σημεῖα, σατανικὰ θαύματα, «ἐνώπιον τοῦ θηρίου». Καὶ στὸ ιθ´ 20 γράφεται, «καὶ ἐπιάσθη τὸ θηρίον καὶ ὁ μετ᾿ αὐτοῦ ψευδοπροφήτης ὁ ποιήσας τὰ σημεῖα ἐνώπιον αὐτοῦ». ῾Ο ψευδοπροφήτης ἐνεργεῖ «ἐνώπιον αὐτοῦ», «ἐνώπιον τοῦ θηρίου», αὐτὸ δὲ σημαίνει ὅτι εἶνε ὑποτελὴς στὸ θηρίο, καὶ οἱ ἐνέργειές του γίνονται κατὰ τὴ θέλησι καὶ πρὸς εὐχαρίστησι τοῦ θηρίου. ᾿Αλλ᾿ αὐτὰ δείχνουν ὅτι τὸ θηρίο ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο. Καὶ ἡ φράσι «ὁ μετ᾿ αὐτοῦ ψευδοπροφήτης», ἡ ὁποία παρουσιάζει τὸν ψευδοπροφήτη ὡς συνεργάτη τοῦ θηρίου, δείχνει ὅτι τὸ θηρίο ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο, διότι συνεργασία νοεῖται μεταξὺ προσώπων. Τὸ αὐτὸ δείχνει καὶ ἡ φράσι «ἐξουσίαν ὡς βασιλεῖς μίαν ὥραν λαμβάνουσι μετὰ τοῦ θηρίου» (ιζ´ 12).
Τὸ θηρίο «λαμβάνει δύναμιν» ἀπὸ τὸν δράκοντα, τὸν Σατανᾶ, «καὶ ἐξουσίαν μεγάλην» (ιγ´ 2). Τὰ «δέκα κέρατά» του (ιγ´ 1) σημαίνουν τὴ μεγάλη δύναμι καὶ ἐξουσία του. Τὸ θηρίο λαμβάνει καὶ ἔχει «θρόνον» (ιγ´ 2, ιστ´10) καὶ φέρει «δέκα διαδήματα» (ιγ´ 1). Εἶνε δηλαδὴ βασιλεὺς μὲ μεγάλη βασιλικὴ ἐξουσία. Τὸ θηρίο ἔχει μῖσος (ιζ´ 16), λαλεῖ καὶ βλασφημεῖ (ιγ´ 5-6), διεξάγει πόλεμο (ια´ 7, ιγ´ 7, ιθ´ 19) καὶ νικᾷ, προσωρινῶς (ια´ 7, ιγ´ 7), ἐνῷ τελικῶς καὶ ὁριστικῶς νικᾷ τὸ ᾿Αρνίον, ὁ Χριστός (στ´ 2, ιζ´ 14). Στὸ θηρίο δίνεται «ἐξουσία ἐπὶ πᾶσαν φυλὴν καὶ λαὸν καὶ γλῶσσαν καὶ ἔθνος». Παγκοσμιοποίησι καὶ παγκόσμια διακυβέρνησι…῞Οπως οἱ κύριοι σφράγιζαν τοὺς δούλους τους, γιὰ ν᾿ ἀναγνωρίζωνται ὡς ἰδικοί τους, ἔτσι καὶ τὸ θηρίο διὰ τῶν ὀργάνων του θὰ σφραγίζῃ μὲ τὸ περιβόητο «χάραγμα» τοὺς ἀνθρώπους «ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς, ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν», καὶ οἱ δεχόμενοι τὸ χάραγμα θὰ χάνωνται (ιγ´ 16, ιδ´ 9-11, ιστ´ 2). Τοῦ θηρίου κατασκευάζεται «εἰκών», εἴδωλο, καὶ προσκυνεῖται καὶ τὸ θηρίο καὶ τὸ εἴδωλό του, καὶ οἱ προσκυνοῦντες χάνονται (ιγ´ 4, 12, ιδ´ 9-11, ιστ´ 2). Τὸ θηρίο δηλαδὴ θεοποιεῖται καὶ λατρεύεται. Στὸ ιζ´ 8 ἡ φράσι γιὰ τὸ θηρίο «ἦν καὶ οὐκ ἔστι καὶ παρέσται» θεωρεῖται παρῳδία τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Χριστοῦ «ὁ ῎Ων καὶ ὁ ῏Ην καὶ ὁ ᾿Ερχόμενος» (α´ 4, 8). Τὸ θηρίο ᾿Αντίχριστος παρῳδεῖται ὡς ψευτοθεός. ῞Όλα αὐτά, τὰ ὁποῖα ἀνα φέραμε ἀπὸ τὴν ᾿Αποκάλυψι γιὰ τὸ θηρίο, δὲν δύνανται νὰ εὐσταθήσουν παρὰ μόνο ἂν δεχθοῦμε ὅτι τὸ θηρίο εἶνε πρόσωπο. Ναί, τὸ θηρίο, ὁ ᾿Αντίχριστος, εἶνε πρόσωπο, ἄνθρωπος. Στὸ ᾿Αποκ. ιγ´ 18 ὁ ἀπόστολος ᾿Ιωάννης γράφει γιὰ τὸν ἀριθμὸ τοῦ θηρίου· «᾿Αριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί».
Στὸ ἑπόμενο θὰ δείξωμε, ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο, ἄνθρωπος, ἐπὶ τῇ βάσει τῆς διδασκαλίας τοῦ ἀποστόλου Παύλου.
῎Ηδη ἔχουμε εἰπεῖ ὅτι, ὅπως ὁ Χριστὸς εἶνε πρόσωπο, ἔτσι καὶ ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο. Τώρα θ᾿ ἀναφέρωμε πλῆθος ἐπιχειρήματα ὑπὲρ τῆς ἐκδοχῆς, ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο, ἄνθρωπος.
᾿Αρχίζουμε ἀπὸ τὸ λόγο, τὸν ὁποῖον ὁ Χριστὸς εἶπε γιὰ τὸν ᾿Αντίχριστο ἀμέσως, καὶ θὰ συνεχίσωμε μὲ τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους εἶπε γιὰ τὸν ᾿Αντίχριστο διὰ μέσου τῶν ἀποστόλων του. ῾Ο Χριστός, λοιπόν, εἶπε στοὺς ᾿Ιουδαίους· «᾿Εγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός μου, καὶ οὐ λαμβάνετέ με· ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε» (᾿Ιωάν. ε´ 43). ᾿Εγὼ ἦλθα ἐξ ὀνόματος τοῦ Πατρός μου, καὶ ὅμως δὲν μὲ δέχεσθε. ῞Οταν ἄλλος ἔλθῃ ἐξ ὀνόματος τοῦ ἑαυτοῦ του, ἐκεῖνον θὰ τὸν δεχθῆτε. Δὲν εἶνε ὁλοφάνερο ἐδῶ, ὅτι μὲ τὶς λέξεις «ἄλλος» καὶ «ἐκεῖνος» σημαίνεται πρόσωπο; Καὶ δὲν εἶνε ἐπίσης ὁλοφάνερο, ὅτι ὁ ἐρχόμενος ἐξ ὀνόματος τοῦ ἑαυτοῦ του, ὁ αὐτοχειροτόνητος καὶ αὐτοαπεσταλμένος καὶ ὑπεραλαζών, τὸν ὁποῖο θὰ δεχθοῦν οἱ ᾿Ιουδαῖοι, ἐνῷ ἀπέρριψαν τὸν ᾿Ιησοῦ ὡς Μεσσία, Χριστό, θὰ εἶνε ὁ ᾿Αντίχριστος; ᾿Ερωτοῦμε τὸν κ. Πατρῶνο· γιατί στὸ βιβλίο σας δὲν ἀναφέρατε αὐτὸ τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ; Μήπως δὲν τὸν ἀναφέρατε, ἀκριβῶς διότι δείχνει ὁλοκάθαρα, ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο, τὸ ὁποῖο οἱ ᾿Ιουδαῖοι θὰ παραδεχθοῦν ὡς Μεσσία;
᾿Ερχόμεθα στὸν ἀπόστολο ᾿Ιωάννη. Τὰ χωρία περὶ ᾿Αντιχρίστου στὶς Καθολικὲς ᾿Επιστολές του Α´ καὶ Β´ ἤδη ἔχουμε σχολιάσει καὶ ἀποδείξει ὅτι ὁ ἐκσυγχρονιστικὸς καθηγητὴς τῆς θεολογίας τὰ παρερμηνεύει καὶ τὰ κακοποιεῖ δεινῶς. Τώρα θὰ παράσχωμε ἀποδείξεις γιὰ τὸν ᾿Αντίχριστο ὡς πρόσωπο καὶ ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν ᾿Αποκάλυψι τοῦ ᾿Ιωάννου. Στὴν ᾿Αποκάλυψι ὁ ᾿Αντίχριστος ἐμφανίζεται μὲ τὴ μορφὴ θηρίου καὶ πάντοτε ὀνομάζεται μὲ τὸ ὄνομα «θηρίον» λόγῳ τῆς θηριωδίας του καὶ τῆς ἀπανθρωπίας του. Εἶνε τὸ θηρίο, ποὺ ἀναβαίνει «ἐκ τῆς ἀβύσσου» (᾿Αποκ. ια´ 7), «ἐκ τῆς θαλάσσης» (ιγ´ 1). Εἶνε καὶ ἄλλο θηρίο, ποὺ ἀναβαίνει «ἐκ τῆς γῆς», ἀπὸ τὴν ξηρά (ιγ´ 11). Τὸ δεύτερο αὐτὸ θηρίο ὑποστηρίζει τὸ πρῶτο, τὸν ᾿Αντίχριστο, καὶ εἶνε «ψευδοπροφήτης» (ιστ´ 13, ιθ´ 20, κ´ 10). Καὶ ἀφοῦ τὸ δεύτερο θηρίο εἶνε ψευδοπροφήτης, ἄρα πρόσωπο, γιατί νὰ μὴ παραδεχθοῦμε ὅτι καὶ τὸ πρῶτο θηρίο, ὁ ᾿Αντίχριστος, ὁ ὑποστηριζόμενος ἀπὸ τὸν ψευδοπροφήτη, εἶνε ἐπίσης πρόσωπο; Κατὰ τὸ ιθ´ 20 τὸ θηρίο, ὁ ᾿Αντίχριστος, καὶ ὁ ψευδοπροφήτης «ζῶντες ἐβλήθησαν οἱ δύο εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην ἐν θείῳ». Αὐτὸς ὁ λόγος «ζῶντες ἐβλήθησαν κλπ.» ἰσχύει γιὰ ζωντανὲς ὑπάρξεις μὲ σῶμα, κακοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ρίπτονται στὴν κόλασι. ῎Οχι λοιπὸν ὁ ψευδοπροφήτης μόνο, ἀλλὰ καὶ «οἱ δύο», τὸ θηρίο ᾿Αντίχριστος καὶ ὁ ψευδοπροφήτης, ρίπτονται στὴν κόλασι, διότι καὶ οἱ δύο εἶνε πρόσωπα, ἄνθρωποι. Μόνο πρόσωπα πηγαίνουν στὴν κόλασι, δαίμονες καὶ δαιμονικοὶ ἄνθρωποι. Κατὰ τὸ κ´ 10 ὁ Διάβολος, τὸ θηρίο καὶ ὁ ψευδοπροφήτης, σατανικὴ τριάς, θὰ βασανίζωνται στὴν κόλασι αἰωνίως. Καὶ ἀπὸ τοῦτο φαίνεται, ὅτι τὸ θηρίο ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο, διότι στὴν κόλασι πρόσωπα θὰ βασανίζωνται.
Τὸ «θηρίον» εἶνε λέξι γένους οὐδετέρου. ᾿Αλλὰ σὲ χωρία τῆς ᾿Αποκαλύψεως γιὰ τὸ θηρίο χρησιμοποιοῦνται ἀντωνυμίες γένους ἀρσενικοῦ. Στὸ ιγ´ 8, ἀντὶ κανονικῶς νὰ γράφεται, «προσκυνήσουσιν αὐτὸ (τὸ θηρίον)», γράφεται, «προσκυνήσουσιν αὐτὸν». Στὸ ιγ´ 14, ἀντὶ νὰ γράφεται, «ποιῆσαι εἰκόνα τῷ θηρίῳ, ὃ εἶχε τὴν πληγὴν τῆς μαχαίρας καὶ ἔζησε», γράφεται, «ποιῆσαι εἰκόνα τῷ θηρίῳ, ὃς εἶχε τὴν πληγὴν κλπ.». Στὸ ιζ´ 11 γιὰ «τὸ θηρίον», ἀντὶ νὰ γράφεται «καὶ αὐτό», γράφεται «καὶ αὐτός». Οἱ ἀντωνυμίες γιὰ τὸ θηρίο «αὐτόν», «ὅς», «αὐτὸς» εἶνε γένους ἀρσενικοῦ κατὰ τὸ νοούμενο, ἐπειδὴ δηλαδὴ τὸ θηρίο νοεῖται ὡς πρόσωπο, ἄνθρωπος.
Κατὰ τὸ ιγ´ 12 τὸ δεύτερο θηρίο, ὁ ψευδοπροφήτης, «τὴν ἐξουσίαν τοῦ πρώτου θηρίου πᾶσαν ποιεῖ ἐνώπιον αὐτοῦ». Κατὰ τὸ ιγ´ 14 ὁ ψευδοπροφήτης κάνει σημεῖα, σατανικὰ θαύματα, «ἐνώπιον τοῦ θηρίου». Καὶ στὸ ιθ´ 20 γράφεται, «καὶ ἐπιάσθη τὸ θηρίον καὶ ὁ μετ᾿ αὐτοῦ ψευδοπροφήτης ὁ ποιήσας τὰ σημεῖα ἐνώπιον αὐτοῦ». ῾Ο ψευδοπροφήτης ἐνεργεῖ «ἐνώπιον αὐτοῦ», «ἐνώπιον τοῦ θηρίου», αὐτὸ δὲ σημαίνει ὅτι εἶνε ὑποτελὴς στὸ θηρίο, καὶ οἱ ἐνέργειές του γίνονται κατὰ τὴ θέλησι καὶ πρὸς εὐχαρίστησι τοῦ θηρίου. ᾿Αλλ᾿ αὐτὰ δείχνουν ὅτι τὸ θηρίο ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο. Καὶ ἡ φράσι «ὁ μετ᾿ αὐτοῦ ψευδοπροφήτης», ἡ ὁποία παρουσιάζει τὸν ψευδοπροφήτη ὡς συνεργάτη τοῦ θηρίου, δείχνει ὅτι τὸ θηρίο ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο, διότι συνεργασία νοεῖται μεταξὺ προσώπων. Τὸ αὐτὸ δείχνει καὶ ἡ φράσι «ἐξουσίαν ὡς βασιλεῖς μίαν ὥραν λαμβάνουσι μετὰ τοῦ θηρίου» (ιζ´ 12).
Τὸ θηρίο «λαμβάνει δύναμιν» ἀπὸ τὸν δράκοντα, τὸν Σατανᾶ, «καὶ ἐξουσίαν μεγάλην» (ιγ´ 2). Τὰ «δέκα κέρατά» του (ιγ´ 1) σημαίνουν τὴ μεγάλη δύναμι καὶ ἐξουσία του. Τὸ θηρίο λαμβάνει καὶ ἔχει «θρόνον» (ιγ´ 2, ιστ´10) καὶ φέρει «δέκα διαδήματα» (ιγ´ 1). Εἶνε δηλαδὴ βασιλεὺς μὲ μεγάλη βασιλικὴ ἐξουσία. Τὸ θηρίο ἔχει μῖσος (ιζ´ 16), λαλεῖ καὶ βλασφημεῖ (ιγ´ 5-6), διεξάγει πόλεμο (ια´ 7, ιγ´ 7, ιθ´ 19) καὶ νικᾷ, προσωρινῶς (ια´ 7, ιγ´ 7), ἐνῷ τελικῶς καὶ ὁριστικῶς νικᾷ τὸ ᾿Αρνίον, ὁ Χριστός (στ´ 2, ιζ´ 14). Στὸ θηρίο δίνεται «ἐξουσία ἐπὶ πᾶσαν φυλὴν καὶ λαὸν καὶ γλῶσσαν καὶ ἔθνος». Παγκοσμιοποίησι καὶ παγκόσμια διακυβέρνησι…῞Οπως οἱ κύριοι σφράγιζαν τοὺς δούλους τους, γιὰ ν᾿ ἀναγνωρίζωνται ὡς ἰδικοί τους, ἔτσι καὶ τὸ θηρίο διὰ τῶν ὀργάνων του θὰ σφραγίζῃ μὲ τὸ περιβόητο «χάραγμα» τοὺς ἀνθρώπους «ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς, ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν», καὶ οἱ δεχόμενοι τὸ χάραγμα θὰ χάνωνται (ιγ´ 16, ιδ´ 9-11, ιστ´ 2). Τοῦ θηρίου κατασκευάζεται «εἰκών», εἴδωλο, καὶ προσκυνεῖται καὶ τὸ θηρίο καὶ τὸ εἴδωλό του, καὶ οἱ προσκυνοῦντες χάνονται (ιγ´ 4, 12, ιδ´ 9-11, ιστ´ 2). Τὸ θηρίο δηλαδὴ θεοποιεῖται καὶ λατρεύεται. Στὸ ιζ´ 8 ἡ φράσι γιὰ τὸ θηρίο «ἦν καὶ οὐκ ἔστι καὶ παρέσται» θεωρεῖται παρῳδία τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Χριστοῦ «ὁ ῎Ων καὶ ὁ ῏Ην καὶ ὁ ᾿Ερχόμενος» (α´ 4, 8). Τὸ θηρίο ᾿Αντίχριστος παρῳδεῖται ὡς ψευτοθεός. ῞Όλα αὐτά, τὰ ὁποῖα ἀνα φέραμε ἀπὸ τὴν ᾿Αποκάλυψι γιὰ τὸ θηρίο, δὲν δύνανται νὰ εὐσταθήσουν παρὰ μόνο ἂν δεχθοῦμε ὅτι τὸ θηρίο εἶνε πρόσωπο. Ναί, τὸ θηρίο, ὁ ᾿Αντίχριστος, εἶνε πρόσωπο, ἄνθρωπος. Στὸ ᾿Αποκ. ιγ´ 18 ὁ ἀπόστολος ᾿Ιωάννης γράφει γιὰ τὸν ἀριθμὸ τοῦ θηρίου· «᾿Αριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί».
Στὸ ἑπόμενο θὰ δείξωμε, ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο, ἄνθρωπος, ἐπὶ τῇ βάσει τῆς διδασκαλίας τοῦ ἀποστόλου Παύλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου