Νικόλαος Σωτηρόπουλος, Λάθος και μεγίστη αίρεσις η διακήρυξις του Οικουμενικού Πατριάρχου ότι και άλλαι θρησκείαι είναι «δρόμοι σωτηρίας»

ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΙΣΤΗ ΑΙΡΕΣΙΣ Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΙ ΕΙΝΑΙ «ΔΡΟΜΟΙ ΣΩΤΗΡΙΑΣ»

Τοῦ κ. Νικολάου Σωτηροπούλου, Θεολόγου-Φιλολόγου

ΠΟΛΛΟΙ ἐρωτοῦν· Θὰ σωθοῦν ἀλλόθρησκοι; Σπουδαῖο τὸ ἐρώτημα, ἢ μᾶλλον σπουδαιότατο. Διότι γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τὸ σημαντικώτερο θέμα εἶνε τὸ θέμα τῆς σωτηρίας. ᾿Εὰν σωθῇ ὁ ἄνθρωπος, κέρδισε τὸ πᾶν. ᾿Εὰν δὲν σωθῇ, ἔχασε τὸ πᾶν. ῾Ο σωζόμενος εἶνε εὐτυχέστατος. ῾Ο μὴ σωζόμενος εἶνε δυστυχέστατος..

῾Ο ἀπόστολος Παῦλος γράφει γιὰ τὸΘεό· ≪Πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι≫ (Α´ Τιμ. β´ 4). ῾Ο Θεὸς θέλει ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ σωθοῦν. ᾿Αλλὰ καὶ οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ θέλουν ὅλοι οἱ συνάνθρωποι νὰ σωθοῦν, ἀκόμη καὶ οἱ χειρότεροι ἐχθροί τους. ῾Ο ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ εἶνε εὐαίσθητος καὶ δὲν ὑποφέρει οὔτε τὴ σκέψι, ὅτι ἕνας συνάνθρωπός του, ἔστω καὶ ἂν εἶνε ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός του, θὰ κολάζεται αἰωνίως. Μόνο διεστραμμένοι ἄνθρωποι, διαβολάνθρωποι, θέλουν νὰ βασανίζωνται συνάνθρωποι.

Στὸ ἐρώτημα, ἂν θὰ σωθοῦν καὶ ἀλλόθρησκοι, ἡ ἀπάντησι εἶνε θετική. Θὰ σωθοῦν, ναί, θὰ σωθοῦν καὶ ἀλλόθρησκοι! Δὲν τὸ λέγουμε ἐμεῖς,ὥστε νὰ δύναται κανεὶς νὰ τὸ ἀμφισβητήσῃ. Τὸ λέγει ἡ θεόπνευστη Γραφή. ᾿Απὸ τὴ Γραφὴ θ᾿ ἀναφέρωμε λόγους τοῦ ἀποστόλου Παύλου, καὶ λόγους τοῦ ἰδίου τοῦ Χριστοῦ. Στὸ ῾Ρωμ. β´ 14-16 ὁ ἀπόστολος γράφει· ≪῞Οταν ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος, οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἢ καὶ ἀπολογουμένων ἐν ἡμέρᾳ ὅτε κρινεῖ ὁΘεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ ʼΙησοῦ Χριστοῦ≫.Μεταφράζουμε τὸ χωρίο· ῞Οταν ἐθνικοί, ποὺ δὲν ἔχουν νόμο, κάνουν ἐκ φύσεως τὰ τοῦ νόμου, αὐτοί, ἂν καὶ δὲν ἔχουν νόμο, εἶνε οἱ ἴδιοι νόμος γιὰ τοὺς ἑαυτούς τους. Αὐτοὶ δείχνουν ὅτι τὸ ἔργο τοῦ νόμου εἶνε γραμμένο στὶς ψυχές τους, ἀφοῦ ἡ συνείδησί τους δίνει ἔντονη μαρτυρία (γιὰ τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό), καὶ οἱ διάνοιές τους στέκονται μεταξύ αὐτῶν κατήγοροι ἢ καὶ συνήγοροι στὶς μεταξύ τους σχέσεις γιὰ τὴν ἡμέρα, ποὺ ὁ Θεός, συμφώνως μὲ τὸ εὐαγγέλιό μου, θὰ κρίνῃ τὶς κρυφὲς σκέψεις καὶ πράξεις τῶν ἀνθρώπων διὰ τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ.

Τί σημαίνουν τὰ ἀποστολικὰ αὐτὰ λόγια; Σημαίνουν ὅτι καὶ οἱ ἐθνικοί, οἱ ἀλλόθρησκοι, ἐνῷ δὲν ἔχουν τὸ μωσαϊκὸ νόμο (οὔτε ἔπειτα τὸν εὐαγγελικὸ νόμο), ὅμως δὲν στεροῦνται νόμου, ἔχουν τὸν ἔμφυτο ἠθικὸ νόμο, τὸ νόμο τῆς συνειδήσεως, γιὰ νὰ κριθοῦν τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, καὶ ὅσοι ἐφαρμόζουν αὐτὸ τὸ νόμο θὰ σωθοῦν. Προηγουμένως, στὸ στίχ. 13, ὁ ἀπόστολος εἶπε· ≪Οἱ ποιηταὶ τοῦ νόμου δικαιωθήσονται≫.

Στὸ ῾Ρωμ. β´ 26-27 ὁ ἀπόστολος γράφει· ≪᾿Εὰν ἡ ἀκροβυστία τὰ δικαιώματα τοῦ νόμου φυλάσσῃ, οὐχὶ ἡ ἀκροβυστία αὐτοῦ εἰς περιτομὴν λογισθήσεται; Καὶ κρινεῖ ἡ ἐκ φύσεως ἀκροβυστία, τὸν νόμον τελοῦσα, σὲ τὸν διὰ γράμματος καὶ περιτομῆς παραβάτην νόμου≫. Μεταφράζουμε· ᾿Εὰν ὁ ἀπερίτμητος τηρῇ τὶς ἐντολὲς τοῦ νόμου, ἡ ἀπεριτμησία του δὲν θὰ θεωρηθῇὡς περιτομή; Καὶ ὁ ἐκ φύσεως ἀπερίτμητος, ποὺ ἐκτελεῖ τὸ νόμο, θὰ καταδικάσῃ ἐσένα, ποὺ ἔχεις τὸ γραπτὸ νόμο καὶ τὴν περιτομή, ἀλλ᾿ εἶσαι παραβάτης τοῦ νόμου.

Τὸ ἐρώτημα στὴν περικοπὴ εἶνε ρητορικὸ καὶ σημαίνει· ᾿Ασφαλῶς, ἐὰν ὁ ἀπερίτμητος, ὁ ἀλλόθρησκος, τηρῇ τὶς ἐντολὲς τοῦ ἐμφύτου νόμου, τῆς συνειδήσεως, ἡ ἀπεριτμησία του θὰ θεωρηθῇὡς περιτομή. Μὲ ἄλλες λέξεις, ὁ μὴ ᾿Ιουδαῖος, ποὺ ἐκτελεῖ τὸ νόμο τῆς συνειδήσε- ως, θὰ θεωρηθῇ ὡς ᾿Ιουδαῖος. Καὶ ὁ μὴ χριστιανός, νὰ προσθέσωμε ἐμεῖς, θὰ θεωρηθῇ ὡς χριστιανός. Καὶ ὄχι μόνο θὰ σωθῇ ὁ ἐθνικός, ποὺ τηρεῖ τὸ φυσικὸ νόμο, ἀλλὰ καὶ θὰ καταδικάσῃ τὸν παραβάτη τοῦ γραπτοῦ νόμου ᾿Ιουδαῖο, καὶ τὸν παραβάτη, προσθέτουμε, τοῦ εὐαγγελικοῦ νόμου χριστιανό.

῾Ο Χριστὸς εἶπε στοὺς ᾿Ιουδαίους· ≪῎Ανδρες Νινευῖται ἀναστήσονται ἐν τῇ Κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν, ὅτι μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα ᾿Ιωνᾶ, καὶ ἰδοὺ πλεῖον ᾿Ιωνᾶ ὧδε. Βασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐν τῇ Κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινεῖ αὐτήν, ὅτι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν Σολομῶντος, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Σολομῶντος ὧδε≫ (Ματθ. ιβ´ 41-42. ᾿Ιδὲ καὶ Λουκ. ια´ 30, 32). Μεταφράζουμε· « ῎Ανθρωποι τῆς Νινευῒ θ᾿ ἀναστηθοῦν κατὰ τὴν Κρίσι μαζὶ μ᾿ αὐτὴ

τὴ γενεὰ καὶ θὰ τὴν καταδικάσουν, διότι μετανόησαν ἐξ αἰτίας τοῦ κηρύγματος τοῦ ᾿Ιωνᾶ, καὶ ἰδοὺ ἐδῶ εἶνε ἀνώτερο ἀπὸ τὸν ᾿Ιωνᾶ. Βασίλισσα τοῦ νότου θ᾿ ἀναστηθῇ κατὰ τὴν Κρίσι μαζὶ μ᾿ αὐτὴ τὴ γενεὰ καὶ θὰ τὴν καταδικάσῃ, διότι ἦλθε ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς γῆς γιὰ ν᾿ ἀκούσῃ τὴ σοφία τοῦ Σολομῶντος, καὶ ἰδοὺ ἐδῶ εἶνε ἀνώτερο ἀπὸ τὸ Σολομῶντα».

᾿Εδῶ ὁ Κύριος ἀναφέρει δύο παραδείγματα ἀλλοθρήσκων, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως καὶ τῆς κοινῆς ἀναστάσεως θ᾿ ἀναστηθοῦν καὶ ὄχι μόνο θὰ σωθοῦν, ἀλλὰ καὶ θὰ καταδικάσουν τὴν ἄπιστη στὸ Χριστὸ γενεὰ τῶν ᾿Ιουδαίων. Τὸ ἕνα παράδειγμα εἶνε οἱ κάτοικοι τῆς Νινευΐ, οἱ ὁποῖοι ἔδειξαν καλὴ προαίρεσι καὶ μετανόησαν γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους, ὅταν ἄκουσαν τὸ κήρυγμα τοῦ προφήτου ᾿Ιωνᾶ. Τὴν ἀληθινὴ Θρησκεία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης οὔτε πρὸ τοῦ κηρύγματος οὔτε μετὰ τὸ κήρυγμα τοῦ ᾿Ιωνᾶ γνώρισαν. ᾿Αλλ᾿ ἐπειδὴ ἦταν καλοπροαίρετοι καὶ μετανόησαν γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους, τότε μὲν ἔλαβαν πρόσκαιρη σωτηρία, κατὰ τὴν ἡμέρα δὲ τῆς Κρίσεως θὰ λάβουν αἰώνια σωτηρία. Εἶνε δυνατὸ νὰ σώζῃ ὁ Θεὸς προσκαίρως τοὺς καλοπροαιρέτους ἀλλοθρήσκους καὶ νὰ μὴ τοὺς σώζῃ αἰωνίως; ᾿Επαναλαμβάνουμε· ῎Οχι μόνο θὰ σωθοῦν οἱ καλοπροαίρετοι ἀλλόθρησκοι, ἀλλὰ καὶ θὰ καταδικάσουν κακοπροαιρέτους ᾿Ιουδαίους καὶ χριστιανούς. Τὸ ἄλλο παράδειγμα, ποὺ ἀναφέρει ὁ Χριστός, εἶνε ἡ βασίλισσα τῆς χώρας Σαβά. Αὐτή, ἀπὸ πολλὴ μακρινὴ ἀπόστασι, ἦλθε στὴν ῾Ιερουσαλήμ, γιὰ ν᾿ ἀκούσῃ τὴ σοφία τοῦ Σολομῶντος. ῏Ηταν ἀλλόθρησκη, ἀλλ᾿ εἶχε ταπεινοφροσύνη καὶ πνευματικὸ πόθο. Γι᾿ αὐτό, ὄχι μόνο θὰ σωθῇ, ἀλλὰ μὲ τὸ παράδειγμά της καὶ θὰ καταδικάσῃ ᾿Ιουδαίους καὶ χριστιανοὺς χωρὶς ταπεινοφροσύνη καὶ πνευματικὸ ἐνδιαφέρον.

Θὰ σωθοῦν λοιπὸν καὶ ἀλλόθρησκοι, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν τὴν εὐκαιρία νὰ γνωρίσουν τὴν ἀληθινὴ Θρησκεία. Τίθεται δὲ νέο ἐρώτημα· Οἱ ἄλλες Θρησκεῖες θὰ ληφθοῦν ὑπ᾿ ὄψιν γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀλλοθρήσκων; Οἱ Οἰκουμενισταί, ὀπαδοὶ τῆς παναιρέσεως καὶ πανθρησκείας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἰσχυρίζονται ὅτι καὶ οἱ ἄλλες Θρησκεῖες ἔχουν σωτηριώδη σημασία. ῾Ο ἀρχιοικουμενιστὴς Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος κηρύττει ὅτι καὶ οἱ ἄλλες Θρησκεῖες εἶνε σεβαστὲς καὶ σεβάσμιες καὶ δρόμοι σωτηρίας. Λάθος τοῦτο, μέγιστο λάθος. Αἵρεσι τοῦτο, μεγίστη αἵρεσι. ῍Αν ἔσωζαν οἱ ἄλλες Θρησκεῖες, γιατί ὁ Χριστὸς θὰ ἵδρυε τὴ Χριστιανικὴ Θρησκεία; Εἶνε ἀνοησία στὴ νυοστὴ δύναμι τὸ να φρονῇ κανείς ὅτι καὶ οἱ ψεύτικες Θρησκεῖες καὶ οἱ δαίμονες, οἱ ὁποῖοι κρύπτονται πίσω ἀπ᾿ αὐτές, σώζουν! ῞Οσοι ἀπὸ τοὺς ἀλλοθρήσκους εἶνε καλοπροαίρετοι καὶ εὐσυνείδητοι, αὐτοὶ σώζονται ὄχι ἐξ αἰτίας τῶν Θρησκειῶν των, ἀλλὰ λόγῳ τῆς καλῆς προαιρέσεως καὶ εὐσυνειδησίας των, προπάντων δὲ καὶ κυρίως λόγῳ τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ. Τώρα βεβαίως δὲν γνωρίζουν, ὅτι σωτήρ των εἶνε ὁ Χριστός. ᾿Αλλὰ μόλις ἀπέρχονται στὴν αἰωνιότητα, τότε γνωρίζουν, ὅτι σωτήρ των καὶ Θεὸς εἶνε ᾿Εκεῖνος, ὁ ᾿Εσταυρωμένος, – τὸν ὁποῖον οἱ Οἰκουμενισταὶ ἀνασταυρώνουν…

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 6/7/2012